Skinfaxi - 01.06.1922, Blaðsíða 3

S K I N F A X I
43
frábæra fræðimanns og alþýðufræðara
á við ærið þröngan kost að búa, Hefir
hún að vísu styrk af opinberu fé, *en
hann er vægast sag’t skorinn svo við
nögl, að það getur ekki heitið vanza-
laust fyrii' þjóðina, þegar tekið er til-
lit til þess, hvað G. H. hefir gert fyr-
ir hana, bæði heima og erlendis. það
eru miklar líkur til, að íslendingar hafi
aldrei kunnað að meta G. H., en þeir
ættu samt að kunna að þakka honum
starfsemi hans, nú þegar hann er lát-
inn fyrir nokkrum árum. Og líklega
er engum skyldara að gangast fyrir
því, að hans sé minst með þakklæti,
en ungmennafélögunum. það væri því
vel til fundið, að þau gengjust fyrir
því, að fá gefin út rit hans, sem skrif-
uð eru á íslensku, og með þeim hætti,
að ekkja hans hefði einhvern hag af
útgáfunni. það er sem Norðmenn hafi
kunnað betur að meta G. H. en land-
ar hans; það sést meðal annars á um-
mælum Wexelsens þrándheimsbiskups,
er kvað ísland ætti góð mannaráð, ef
það mætti við því, að láta sér farast
miður vel við slíkan mann og G. H.
pað hefir og komið til orða, að ung-
mennafélagar í Noregi gefi út eitthvað
af þeim fyrirlestrum, sem hann hafði
ritað á norsku. En því miður hafði
hann ekki haft tíma til þess að ganga
frá þeim til fullnustu áður en hann
dó, og þess vegna fær ekkjan að lík-
indum rýrar tekjur af því, er kemur
út eftir hann á norsku.
En sökum þess að nú eru erfiðir
tímar og sala á bókum óviss, yrði að
fara gætilega, og óhultast mundi reyn-
ast að safna áskrifendum. Og það ætti
ungmennafélögunum að verða vinnandi
vegur, ef þau legðu léttan á. Með því
móti ynnu þau sjálfum sér til sæmd-
ar, þjóðinni gagn, og gerðu sitt til
þess að halda á lofti minningu eins
hinna ágætustu manna, er unnið hafa
ungmennafélagshreyfingunni, og þar að
auki fengju þau bæði styrkt og glatt
ekkju hans. Áhættan þyrfti ekki að
verða mikil, eða réttara sagt engin, ef
ekki væri byrjað á útgáfunni fyr en
nægilega margir áslcrifendur hefðu
fengist. Og það eru meiri líkur til að
áskrifendasöfnunin myndi ganga greið-
lega, af því að G. H. átti marga vini
meðal þjóðarinnar, og öllum myndi vera
ljóst að hér væri gott rit á boðstólum
eftir góðan mann og fróðan.
S. Kr. P.
----o---
Þrastaskógur.
þegar minst er á þrastaskóg, kemur
manni ætíð í hug Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri. Ilann var einn þeirra
manna, sem reisti sér veglegan minnis-
varða hjá ungmennafélögunum, þegar
hann afhenti þeim skóginn til eignar og
umráða. Tryggvi var aldrei skráður í
neitt ungmennafélag, en þó er óvíst, að
nokkur annar maður, samtíða honum,
hafi unnið hugsjón ungmennafélags-
skaparins meira gagn, en einmitt hann.
Öll störf hans í þágu lands og þjóðar,
báru honum þess óræk vitni.
Tryggvi hefði ekki orðið í vandræð-
um með þrastaskóg, þó að hann hefði
ekki gefið hann ungmennafélögunum.
það sem réði mestu að skógurinn lenti
hjá félagsskapnum, en ekki öðrum, mun
hafa verið stefnuskrá ungmennafélag-
anna. Hann sá þar hylla undir mörg nyt-
söm fyrirtæki hjá æskulýðnum, er gætu
orðið, í framtíðinni, til hins mesta gagns
og sóma fyrir þjóðina.
Gjöfin var þeim skilyrðum bundin
frá Tryggva hendi, að ungmennafélög-
in vernduðu og ræktuðu skóginn.
Nú eru þegar 10 ár liðin síðan skógur-
inn var girtur. Girðingin var traust,