Skinfaxi - 01.06.1922, Blaðsíða 2

42
SKINFAXl
kosninga, eða að minsta kosti, að fram
fari um málið alþjóðaratkvæðagreiðsla,
eftir að það hefir verið rætt og skýrt.
þjóðin verður að fá ráðrúm til þess að
rumska við áður en ánauðarhlekkir
Bakkusar læsast að hálsi hennar. Vér
ungmennafélagar getum vakið sterka
samúðaröldu í vil þeim málstað, er vér
fylgjum. pað er skylda vor að styðja
þá menn, er bjarga vilja sæmd fóstur-
jarðarinnar, hve nær sem heit félags-
skapar vors heimta.
----o-----
Fagrar listír.
Kjarval málari er kominn til landsins
fyrir nokkru úr vetrardvöl sinni á Ítalíu.
Hann hélt málverkasýningu hér í
Reýkjavík með mikilli aðsókn. Hann
dvelur í suraar austur í Borgarfirði og
málar.
Gunnlaugur Blöndal er og nýkominn
úr utanför. Hann er lesendum Skinfaxa
áður kunnur. Hann leggur einkum
stund á að mála andlitsmyndir.
Páll ísólfsson organleikari hefir enn
stundað nám síðastliðinn vetur í þýska-
landi og haldið þar hljómleika. Fer orð-
stír hans æ vaxandi. Nýlega hélt hann
hljómleika hér í dómkirkjunni við
óvenjumikla aðsókn og hlýtur mikið lof
fyrir.
þýzkur hljómlistakennari, Otto Bött-
cher að nafni, dvelur nú í Reykjavík og
mun hann vera kominn hingað af hvöt-
um Jóns Leifs. Hann stýrir nú 30
manna hljómsveit og er það sú fjöl-
mennasta sem hér hefir starfað. Ilún
lætur til sín heyra við hátíðahöldin 17.
júní.
Rít
Guðmundar Hjaltasonar.
Fáum eða engum á þjóðin eins mik-
ið að þakka og þeim, er með einhverj-
um hætti hafa kostað kapps um að
fræða hana og menta. Og einn af þeim,
er þetta hefir gert með sérstökum
hætti, var Guðmundur Iljaltason. þau
eru ótalin sporin, sem hann gekk til
þess að flytja mönnum fróðleik sinn
og mentun heim í hlað, og sama mun
vera að segja um hina margvíslegu
erfiðleika, er hann átti við að stríða, —
þeir eru ekki taldir. Hann var og einn
af þeim mætu mönnum, er hafa bor-
ið vöxt og viðgang ungmennafélags-
hreyfingarinnar fyrir brjósti. Hann lét
og ekki sitja við orðin tóm. það hefir
kunnugur maður sagt mér, að hann
muni hafa flutt um 1100 fyrirlestra
hér á landi, frá því er hann kom aítur
til landsins fyrir tilstilli þeirra manna,
er beittu sér mest fyrir hreyfingunni
um 1909 og þangað til hann dó 1919.
Ilann hefir því leyst geysimikið starf
af hendi, ■— starf, sem hefir ekki ver-
ið launað sem skyldi, jafnvel þótt eg
efist ekki um, að það hafi verið þakk-
að af mörgum, er á hann hlýddu og
kunnu að meta hina ljúfmannlegu
fræðslu hans. ;—-
Eg hefi nú undanfarið verið að líta
yfir úrvalsfyrirlestra Guðm. Hjaltason-
ar. Eru þeir þannig úr garði gerðir
frá hendi höfundarins, að þeir gætu
farið undirbúningslaust í prentsmiðj-
una. Er leitt til þess að vita, ef það
þarf lengi að dragast að þessi ágætu
erindi komi fyrir almenningssjónir, af
því að í þeim er fólginn mikill fróðleik-
ur og góður, er þyrfti að verða eign
sem flestra manna.
En svo er annað, sem flestum vinum
G. H. mun renna til rifja. Ekkja þessa