Skinfaxi - 01.06.1922, Blaðsíða 6

4 6
SKINFAXI
lagsfund . ..............— 40.00
3. Kostnaður við Banda-
lag-sstjórn .............— 25.00
4. Til fyrirlestra . . . . — 400.00
5. Til í>rój;ta.............— 200.00
6. Til heimilisiðnaðar . . — 200.00
7. Til húsmæðranámssk. — 150.00
8. Óráðstafað...............— 186.30
Samtals kr. 1341.30
X. Kosin Bandalagsstjórn: formaður:
Björn Guðmundsson, ritari: Bjarni
ívarsson, féhirðir: Kristján Davíðsson.
Varastjórn: Guðm. Jónsson frá Mosdal,
Jens Hólmgeirsson og Jóh. Davíðsson.
Samþykt að halda næsta ársfund á
ísafirði.
I sambandi við fundinn voru fluttir
3 fyrirlestrar fyrir almenning, um:
Hugsjónir og starf, Jens Hólmgeirsson;
Ljósþrá, Kr. Júl. Kristjánsson; þjóð-
rækni og umbótastefnur, Guðm. Jónsson
frá Mosdal..
----o----
Sambandsmál.
Vestfirzku félögin urðu fyrst til að
senda blaðinu skýrslu um bandalags-
fund sinn. Birtist ágrip af henni á öðr-
um stað í blaðinu. Fréttir af hinum hér-
aðssamböndunum koma í næstu blöð-
um.
Við Eyjafjörð að austan og vestan
starfa nú ellefu félög, með nær því 500
félagsmönnum. Ef slík þátttaka fengist
í starfi voru alls staðar á landinu, þá
gætu ungmennafélagar talist um átta
þúsund.
Nýtt ungmennafélag. Á Miðnesinu,
hér syðra, var stofnað ungmennafélag
4. marz 1920. Stofnendur voru 20. Fé-
lagið var nefnt U. M. F. Miðnesinga.
Nú eru félagsmenn 40, bæði karlar og
konur.
Tízka.
Á ársfundi Bandalags U. M. F. Vest-
fjarða, sem haldinn var að Núpi í Dýra-
firði dagana 7. og 8. aprílmánðar, var
til umræðu mál, sem nefnt var ,,Tízka“.
— Allir kannast nú orðið við, hvað orð
þetta táknar í málinu, en færri munu
gera sér ljóst, hverja þýðingu fyrir
þjóðlífið hefir.
þar eð þjóðirnar eru aðgreindar og
hafa hver sín þjóðerniseinkenni, hver
sína siði og háttu, sem beztu kennararn-
ir í því efni: náttúrufarið og lífsskilyrði
landsins hafa sniðið við hæfi barna
sinna, þá virðist það bersýnilegur van-
þroskavottur, að taka eftir öðrum þjóð-
um annað en það, sem eykur nytsemi og
prýði eða er til hagsbóta á einhvern
hátt. Tímarnir breytast og menningin
finnur upp og framleiðir margt nýtt,
sem kröfur tímans heimta að notað sé.
Er vafalaust rétt og sjálfsagt að taka
góðri nýbreytni, enda þótt komin sé frá
öðrum þjóðum, sé hún til búnaðarbóta.
En þó að margt eftirbreytnisvert upp-
götvist og þótt þjóðirnar læri margt
hver af annari, sem til nytsemda horfir,
er eg þess fullviss, að það er fjölmargt,
sem landið, með náttúrufræðilegum og
þjóðernislegum myndugleika heimtar að
haldið sé í sem sél'eign, — og sumir
álíta, að mjög megi fara nærri um
styrkleika þjóðrækni eða ættjarðarást-
arinnar á því, hve laust er í hug og
hendi það gamla og góða, en opnar leið-
ir fyrir útlent afhrak, sem spilli og
tvístri gömlum og grónum þjóðvenjum
og siðum. — Kvæðið hans síra Hall-
gríms Péturssonar, ,,Aldarháttur“, get-
ur verið skuggsjá þess tíma, — en tæp-
lega myndi aldarháttarkvæði nútímans
bera samtíðinni betri sögu. Við höfum
á síðustu áratugum umhverft, að því er
snertir ýmsa þjóðhætti, til ills og góðs.