Skinfaxi - 01.06.1923, Blaðsíða 5

S KI N F A X I
21
Og þig langar til að liafa bréfið fallega
stílað og fróðlegt. En þér er bezt að setj-
ast ekki undir eins niður, til að pára hon-
um nokkurar línur að gamni þínu, heldur
skrifa fyrst nokkur orð á blað. Orð þessi
eiga að vera eins konar fyrirsagnir þeirra
atriða, er þú vilt gera að umtalsefni bréfs-
ins. Þegar þú ert búinn að rita upp allar
þessar fyrirsagnir, skaltu gefa þér tóm til
að athuga þær, hverja útaf fyrir sig. Þar
næst skaltu beina vilja og hug að undir-
vitund þinni. En það er sú vitund, er starf-
ar ekki í heilanum. Heimta þú af henni
eins og þjóni þínum, að hún verði að
vera búinn að því, einhvern tiltekinn tíma.
Þér er bezt að efast ekki um, að henni
sé þetta vinnandi vegur. En auðvitað verð-
ur þér trauðla unt að komast hjá efanum,
fyrst í stað. En þú skalt hætta að athuga
um verkefni undirvitundar þinnar, er þú
hefir sagt henni fyrir verkum. Þú skalt
ekki fara til með henni; láttu hana eina
um að leysa starfið af hendi. Það tefur
fyrir smiðum að smíða, ef sá, er á að fá
smíðisgripinn, er altaf að koma inn til
hans og taka hlutinn úr höndum hans, til
þess að skoða hann.
Það má og líkja undirvitund þinni við
jarðveg. Og hugsanabrotunum, sem þu
færð henni, til þess að vinna úr, má þá
líkja við frækorn, sem sáð er í jarðveginn
Það er ekki hyggilegt að grafa upp fræ-
korn þau, er eitt sinn hefir verið sáð í
jörðu. Það tefur fyrir hinni tilvonandi jurt
að vaxa. Og það mundi ekki verða nokk-
ur von um vöxt hennar, ef frækornið væri,
til dæmis grafið upp aðra hvora klukku-
stundP Reyndu að hugsa það vel og vand-
lega, er þú færð undirvitund þinni í hend-
ur. Uppskeran er að miklu leyti undir út-
sæðinu komin. Og gefðu því svo tíma til
að festa rætur hjá henni og vaxa.
Undirvitund manna getur verið mismun-
and hraðvirk. Undirvitund skálda og hag-
yrðinga er að öllum líkum ærið skjótvirk.
Hún mun og vinna bezt meðan líkaminn
sefur. Er það sökum þess, að hún verður
þá ekki fyrir truflandi áhrifum. En hún
getur unnið vel og dyggilega á daginn,
ef heilavitund þín verður þá ekki til að
trufla hana. Og ef þú þarft að láta hana
létta undir með þér, er þú átt að semja
erindi eða blaðagrein, þá þarf hún ekki
lengri umhugsunarfrest en dægur. Auk
þess getur hún unnið margt annað, er þér
gæti að gagni orðið. En út í það skal
ekki farið að sinni. — — — —
Þú getur einnig kvatt hana til liðs við
þig, er þú þýðir úr erlendum málum, Þá
er þér nauðsynlegt að lesa það með eftir-
tekt, er þú hygst að þýða. Skaltu nema
staðar öðru hvoru í lestrinum, til þess að
gefa undirvitund þinni tíma til að taka á
móti skipunum þínum. Segir þú henni að
tileinka sér það, er þú lest og skila því
svo aftur í íslenzkum búningi, — og hon-
um sæmilegum, er þú ferð að þýða.
Efinn. Vera má að þér efist um, að hér
sé um nokkura ráðlegging að ræða. Þér
segið sem svo: »Þetta er ekki annað en
ímyndun. Ef þetta virðist bera nokkurn
ávöxt, þá er það ekki öðru að þakka en
ímyndunaraflinu«. Og þetta er í raun og
veru, hverju orði sannara. En er ekki öll
hin andlega stat fsemin ímyndunarafli manna
að þakka. Þeir menn, sem eru sneyddir
öllu ímyndunarafli, ef nokkur maður er svo
andlega volaður, þá getum vér verið viss-
ir um, að þeir eru naumast til annars
hæfir en að vinna líkamlega vinnu. Og
það er meira að segja vafasamt, hvort
þeir hafa verksvit. Þeir eru þá sem andleg-
ar vatnstunnur. er skila aldrei meiru en
því, sem á þær er helt, — og varla það,
því venjulega leka þær miklu af því, sem
í þær er látið. Það er ímyndunaraflið, sem
hefir gert mennina að mönnum. Fyrir því
eigum vér að leggja rækt við það. Það
var ímyndunarafl uppfindingarmanna, er
hratt af stað og hryndir enn þá hinni
tniklu og vélrænu menningar framrás Vest-
urlanda. Það er htð skapandi ímyndunar-