Skinfaxi - 01.03.1929, Blaðsíða 6

38
SKINPAXI
verksmiðiunum liér! Þá er munur á hvað útl. efnið er
betra, fallegra og ódýrara! Finnið þið ekki muninn
á því að ferðast með útl. eimskipum eða þeim islensku? !
— — Gengismunur er ekki teljandi og hvað kemur þér
við þó peningarnir fari út úr landinu?"
„Safnið og sóið! — Sóið meiru en þið safniö!“ eru
einkunarorð þessara landeyða. — Ársfögnuður þeirra
er að gleðjast yfir eyðslu og siðspillingu þjóðanna. -
Þegar þau komast að því, að þjóðirnar kaupa sér böl
og bágindi dýrara verði en menningarviðleitni sína;
þegar þau sjá stórþjóðirnar hervæðast, ráða þau sér
ekki fyrir fönguði. Hvað isl. snertir varð slðastl. ár
(1927) þeim mikið júbilár, því notkun tóbaks og áfengis
hafði aukist að miklum mun. Þegar þau sáu að aðeins
tollur áfengis og tóbaks var orðinu meiri en 13 krónur
á hvert mannsbarn i landinu.
Þegar þau fréttu það, sem sannaðist nú um áramót-
in, að 18 af Hfvörðum þjóðarinnar höfðu leikið sér að
að láta úti 4000 vínávísanit fram yfir það sem heimild var
til. — Þegar það sannaðist að nokkrir læknaskólanern-
endur gáfu (seldu) vínávisanir áður eri þeir luku próíi,
og þegar það rnargsannaðist að fyrsta læknisverk nokk-
urra kandidata, þegar þeir sluppu frá prófborðinu t
Háskóla íslands, var það að selja áfengisávísanir, þá
hlógu þau öll svo dátt að Hégómi gat ekki staðiö á
sínum vesölu beinpíputn og studdist upp við hásæti
drotningarinnar, en Afglapa skorti mátt til þess að halda
utan að istrunni, en þá kom Rebbi og slengdi sér yfir
um hann, beit í skottið og hélt fast. —
Þegar þau gátu orði uppkomið, hrópuðu þau öll sarn-
taka: „Bravó! — Betui næst!“ —
Þetta eru óvinirnir, sem eg vil hvetja ykkur öll til
hernaðar við. — Það var siður forfeðra okkar að stiga
á stokk „og heitstrengja og lcggja við lffið“, dýrustu
eignina, aleiguna.
Nú finst mér tlmi til kotniun að heitstrengja að láta
iivorki liö þetta ráöa lögurn og loiutn itér í landi 1930,