Skinfaxi - 01.04.1929, Blaðsíða 8

56
SKINFAXI
Eitthvað svipað hugsa eg tnér Laugarvatnsskóla í
framtíðinni, íyrir Suðurlandsundirlendið. Að minningin
fyrir þá ungu tnenn og meyjar, sem þar dvelja verði
slík, að þó þcir séu búsettir í sinum heimahögum, þá
geti þeir einnig sact „heim að Laugarvatni"; og einkum
geti þó slíkt orðtak orðið sainéigi'nlegt ineð ungtnenna-
félögutn Suðurlandsundirlendisins.
Samkomugestur.
Heimaiðjusýnmgin árið 1930?
Ungmennafjelagar hafa alment lítið svo á, að efling
og umbættir íslenskrar heitnaiðju væri eitt hinna fremstu
starísefna, er fjelagsskapnum bæri eftir föngutrt að styðja.
Hefir Skinfaxi iðuglega áðtir minst á ntál þetta, og hvatt
ungmennafjelaga og aðrar Iesendur á ýmsan liátt til að-
gerða.
Nú í vetur Itefir og verið minst nokkuð á þetta efni,
— ýmsa iðju. — Og þá í sambandi við sýningar: Voru
sögð allnokkur deili á hinni miklu sýningu í Björgvin s. 1.
sumar. Var sú frásögn við það miðuð, að helst mætti
verða til hvorstveggja i senn; Fræða með þvi hversu
merkilegt það sýningarefni var og framtak Norðmanna
í þeim greinum. — Og hinsvegar glöggva tneð því
skilning manna og auka áhuga til svipaðra aðgerða í
þessum efnum, hér á landi.
Frásögnin var þannig ætluð til fróðleiks og hvatning-
ar, en því slept (aö rnestu eða öllu leyti), er enga slíka
þýöingu hafði, einnig því fáo, sem áfátt var og heldur
mundi eugan lærdóm gefa.
í siðasta hcfti Skinfaxa hefir svo Halldóra Bjarna-
dóltir, ráðunautur Heimilisiðnaðarfjelags íslands, skrifað
ritgcrð utn laudssýningu hjer árið 1930. Tekur hún þar
fram ýms atriði og góðar bmdingar, setn verða mega