Mánudagsblaðið - 04.09.1967, Blaðsíða 5

Mánudagsblaðið
5
\ i • .
Mámodagiir 4. septeðrniber 1967
Mysticus:
viar í dauðans angist, og orðin
bomu í rokum út úr honum. „Ó,
ég held ég sé að deyja. Komdu
strax. Það var Skorpni Jón“. Svo
heyrði ég eins og korr og djúp-
ar stunur, og svo varð dauða-
Þögn. Ég kallaði halló inn í
simann nokkrum sinnum, en ég
'féklc ekkert svar. Ég sá, að þetta
gat ekki verið állt með
svo að ég snaraði mér út og
hljóp við flót niður á Grettis-
götu. Ég bý í Auðarstræti og var
nokkrar mínútur á leiðinni. I-
búð Kalla var harðlæst eins og
vænta mátti, hann ætlaði efeki
að láta Skorpna Jón koma að
sér óvörum. Ég barði nobkrum
sinnum á hurðina, en féfek ekfe-
ert svar. En maðurinn í fbúð-
inni hinum megin við ganginn
hafði lykil að íbúð hans, þeir
voru gamlir kunningjar, oghann
vöfevaði blómin fyrir Kalla þeg-
. ar hann var í burtu. Við opnuð-
um fbúðina og fórum inn. Kalli
lá á gólfinu við skriflborðið sitt,
en á því lá símtólið. Glugginn
rétt við borðið var galopinn. Það
leyndi sér. efeki, að Kalli var
steindauður. En ég ætlaði
fyrstu varla að átta mig á þvi,
að þetta væri hann, andlitið var
nærri óþefekjanleg. Það var eins
og stirðnað í einhverjum
krampateygjum og á því var
slíkur angistarsvipur, að mér
rennur enn kailt vatn millj
skinns og hörunds, þegar ég
hugsa um það. Við borðið var
eins og ssmápollur, og þegar ég
gætti betur að, sá- ég að Kalli
hafði kastað upp. Við flýttum
okkur að hringja i líigregluna.
Ég sagði henni auðvitað frá þvf,
að Kaíli hefði hringt í mig og
hvað hann hefði sagt. Og lög
SKORPNIJON
taihnn alveg ólaeknandi. En jafn-
vel á Kleppi hvílir sfeuggi morðs-
ins enn yfir honum.
Ég hef síðan oft og tíðum
verið að velta fyrir mér, hvern-
ig dauða Kalla kvennagulls hafi
borið að höndum. Ég hef reynd-
ar aldrei efast um, að Skorpni
Jón hafi á einhvern lymskuleg-
an hátt ráðið horium bana. Ég
hafði með mínum eigin eyrum
heyrt hann segja í símann:'’ —
Það var Skorpni Jón“. Enhvern-
ig hafði Jón farið að þessu?
Jafnvel færustu læknar höfðu
ekki getað fundið dánarorsökina
með neinni vissu. Engir áverk-
ar, engar eiturbyrflanir. Hvaðþá7
Hvað hafði orðið Kalla aðbana?
Um þetta var ég oft að brjóta
heilann. Og hvemig hafði Jón
komizt inn í harðlæsta íbúðina?
Glugginn var að vísu opinn, er.
hann var á annarri hæð, og ekki
hægt að fara bar inn nema með ■
stiga. Og einhver hlyti að hafa
séð það á björtu sumarkvöldi.
Ég veit eiginlega ekki hvemig
á því stóð, að mig fór einu sinni
um daginn allt í einu að langa
til að lesa aftur ■ það, sem staðið
hafði í dagblöðunum fyrir sjö
árum. Þau höfðu öll skrifað heil-
mikið um þetta og velt vönguin
um það fram og aftur. Ég r'ór
þvf upp í Landsbófeasafn og fékk
'þessa gömlu árganga af blöðun-
um. Ég las greinar um hið duil-
arfulla dauðsfall, en ég var auð-
vitað engu nær. Ég var búinn
að heyra þessar getgátur allar
áður. Þær gehgu líka flestallar
út á það, að Kalli hefði á ein-
hvern hátt látizt af mannavöld-
um, þó að étókert yrði sannað
í því efnj. Ég ætlaði að fara að
leggja aftur Morgunblaðið frá
þvi tveimur dögum efltir dauðs-
jfallið. Þá rak ég alttt í einu aug-
un í smágrein aftast í blaðinu
með fyrirsögninni: ,,Stór sporð-
dreki drepinn á Grettisgötu“.
Þar var sagt frá því, að kona
á Grettisgötunni hefði verið að
i
sópa tröppurnar hjá sér að
morgni dags, þegar hún sáskríð-
andi þar öhugnanlegt kvikindi.
Hún þrá skjótt við og drapþað
með kústinum. Svo hafði hún
sýnt einhverjum náttúrufrœðingi
þetta kvikindi. Og það hafði
reynzt vera stór Afríkusporð-
dreki. Talið var að hann hefði
slæðzt með einhverjum vamingi
hingað til lands en slíkt mún
hafa komið nokkrum sinnum
fyrir. Það fylgdi sögunni, að
þessir sporðdrekar væru svo ban-
eitraðir, að menn dæju stundum
fimm mínútum eftir að þeir
væru stungnir. Bitið veldur þeg-
ar í stað krampa og uppköst-
um. Ég sá, að húsið við Grett-
isgötuna var næsta hús við hús-
ið, sem Kalli kvennagull hafði
búið í. Og allt í einu slló einn?
hugsun eins og eldingu niður í
huga mér. Sporðdrekinn er á
flestum. útlendum málum kall-
aður skorpion, og margir Islend-
ingar kalla hann lika alltaf þvi
nafni. Skorpion og Skorpni Jón?
Var hugsanlegt, að mér hefði
misheyrzt í síimanium? Maður
var alltaf að hugsa um hótamir
Skorpna Jóns við Kaílla og við-
búinn því að heyra eittíhvað um
hann. Gat verið að Kafii hefði
sagt „Það var skorpión“? Kvife-
indið gat hafa komið inn um
gaflopinn gluggann og farið út
um hann aftur og verið átröpp-
um næsta húss morguninn eftir.
Og krampinn og uppfeöstin? Það
voru einmitt afleiðingar sporð-
drekabits. Var þú Skorpni Jón
sakttaus eftir allt saman? Hafði
ég óafvitandi varpað grun á
hann með þvi að hafa eftir sáð-
ustu orð Kalla, eins og mér
heyrðust þau vera? Ég er feom-
inn á þá skoðun að sennilega sé
þetta svo, að Kalli hafi dáið
af sporðdrekabiti, en alls eifeki
verið myrtur. En hvað gat ég
gert í þessu? Sifearpni Jón er ó-
læknandi á Kleppi. Hamn hefur
aldrei verið dæmdur að lögum,
þó að þetta hvíli eins og
skuggi á honum, hklega til
dauðadags. Og ef ég fer að tala
um þetta við lögregttuna verður
bara hlegið að mér. Það er
sennilega bara bezt að látaþetta
feyrrt liggja. Morðingi Kalla var
tekinn af h'fi hvort sem var,
hann hlaut sína refsingu, greyið.
Mysticus.
SÍLIIRÖRSi
Mánudagsblaðið vantar söluböm, sem búa
í úthverfunum.
Blaðið verður sent til beirra sem óska.
MANUDAGSBLAÐIÐ
— Sími 13975 — 13496.
Framhald af 2. síðu.
Tlótu og drepa ' Kalla. Stundum
var hann að tala um það, að
hann skyldi myrða Kallla á svo
sniðugan hátt, að ómögulegt
væri að sanna, að það væri
morð. Einu sinni kom hann um
nótt og barði utan húsið, sem
Kalli bjó i, með öskrum og ó-
hljóðum og hótunum. Þá var
hringt á lögregluna og hún setti
hann inn. Og nokferu seinna
réðst hann á Kalla á götu.
En hann varaði sig ekki á því
að Kalli feunni jiu-jitsú og gerði
hann strax óvígan. En nú var
Kalla farið að standa stuggur
af Jóni. Hann læsti alltaf vand-
lega að sér þegar hann var
heima. Nei, hann Kalli vildi á-
reiðanilega efeki deyja strax, hann
var staaðráðinn í þvi að njóta
lífsins vel og lengi enn.
Kalli vann á skrifstofu niðri
f miðbæ, en hann bjó innarlega
á Grettisgötunni. Þar átti hann
litla notalega piparsveinsfbúð, og
þar logaði oft dauft, rautt Ijós
á kvöldin. Veggimir í fbúðinni
hans Kalla hefðu áreiðanlega
getað sagt frá mörgu, ef þeir
hefðu mátt mæla.
Skömmu eftir að Jón réðst á
Kalla á götunni var það eitt
sinþ á.^msngpkvölldi, að síminn,
hringdi hjá mér. Ég heyrði strax
að Kalli var í símanum. En ég
heyrði iíká 'strax, að efeki
allt með felldu um hann. Hann
reglan varð efckert hissá þegar
ég sagði henni, að Kalli hefði
sagt að það hefði verið Skorphi
Jón. Henni var vel kunnugt um
hatur Jóns á Kalla og hún vissi
Kka, að Jón hafði margsinnis
hótað að myrða hann og jafa-
vel ráðizt á hann. Lögregluþjón-
arnir voru sannfærðir um, að
Jón hefði ráðið KaMa bana á
einhvem hátt, og reyndar eru
þeir það enn. Jón var flljótlega
handtekinn, lögreglan gekk bara
að honum á Amarhóli, þar sem
hann hafði að mestu haldið sig
að undanförnu. Hann vardauða-
druikkinn eins og vænta mátti.
En hanh neitaði harðlega að
hafa komið á Grettisgötuna þenn-
an dag, eða gert Kalla neitt
mein. Hann viðurkenndi fúslega
að hafa oft og mörgum sinnum
haft í hótunum um að drepa
hann og að hann hefði í fullri
alvöru hugsað sér að gera það
fyrr eða seinna. , En af þessu
væri hann saklaus. Lögreglan
trúði honum efeki, og harin var
margsinnis yfirheyrður, en með-
gefek efeki neitt. Svo komulækn-
arnir með sínar niðurstöður. Þeir
höfðu krufið líkið og rannsak-
að það vandlega. Og hið furöu-
lega var, að jafnvel hinir fær-
ustu læknar gátu ekki með
•neinni öruggri vissu fundið dán-
arorsökina. Kalli'. hafði dáið í
einhverskonar krampa og feng-
ið uppköst um leið, en engir á-
verkar fundust, hvorki innvortis
né útvortis. Læknunum hafði
dottið í hug, að Kalli hefði tek-
ið inn einhvers konar eitur, og
þeir höfðu efnagreint innihald
m.agans og uppköstin á gólfinu,
en ekkert eitur fannst í þeim.
Svo að það varð ekki einu sinni
sannað, að hér væri um morð
að ræða. Það fór því svo, að Jón
var látinn laus eftir að hann
hafði setið í nokkurra daga
gæzluvarðhaldi. En flestalilir
voru samt algerlega sannfærðir
um, að hann væri sefeur. Það
gleymdist efeki að Jón hafði
hótað þvi áður að myrða Kalla
svo lævíslega, að ekki yrði sann-
að, að það væri morð. Allur
bærinn leit eftir þetta á Jón
sem morðingja. sem hefði slopp-
ið við verðskuldaða refsingu.
Jafnvel rónarnir hættu að vilja
drefeka með honum og forðuðust
hann eins og heitan eldinn. í
nokkra mánuði drakk hann ai-
einn og mest kogara. Stundum lá
við að aðsúgur væri gerður að
honum á götunni og hrópað á
eftir hemum, að hann væri morð-
ingi. Svo bilaðist harin alveg á
geðsmunum. Hann var látinn i
Klepp, og þar er hann enn og
4. Kaupandinn fær tiltölulega
góðan bíl fyrir íágt verð.
Einkaumboð: Ingvar Helgason, Tryggvagötu 8.
Símar 19655 — 18510.
Söluumboð: Bílasala Guðmundar, Bergþórugötu S.
Símj 20070.
SASVS VINNUTRYGGSNGAR
UM TRABANT
TRABANT-umboðið lagði nokkrar spurningar fyrir Samvinnutryggingar um tjénareynslu
þeirra af Trabant-bifreiðum. — Svör Samvinnutrygginga voru.
1. Reynslan hefur sýnt að öku-
manni og farþega er ekkert
haettara í plastbílum með stál-
grind heldur en öðrum bif-
reiðum. Stálgrindin virðist
bera vel af sér áföll.
2. Varahlutaþjónusta er góð og
verði varahluta mjög í hóf
stillt.
3. Plastið virðist rétta sig eftir
minni háttar áföll, þar sem
aðrir minni bílar hefðu þurft
réttingar við.
Trabant De Luxe fólksbíll kr. 97.860.00 og
Trabant Standard fólksbíll kr. 90.000.00.
?
I