Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1939, Blaðsíða 2

2
VlKINGURINN
77/ /esenda.
íslendingar hafa jafnan verið og eru
taldir bókhneigðir. f hlutfalli við mann-
fjölda mun óvíða í heimi vera gefið jafn-
mikið út af bókum, blöðum og tímaritum
og hér á fslandi. Öll samtök, félög, flokk-
ar eða starfsgreinar, sem hafa talið
sig einhvers megnug, hafa ráðist í að
koma sér upp málgagni, og lagt allt kapp
og vinnu í viðhald þess. Þessi útgáfustarf-
semi byggist á þeirri nauðsyn, sem talin
er vera til þess, að kynna samtök og til-
gang þeirra öllum almenningi, og til þess
að auka þekkingu og einingu félagsmanna.
Blaðakostur íslendinga er mikill, en við
hann er tvennt að athuga í þessu sam-
bandi. í fyrsta lagi verður flest það, sem
dagblöðin flytja, meira eða minna litað af
stjórnmálum, og í öðru lagi eru dagblöðin
mjög óhentug til flutnings öllu því, sem
til sérþekkingar telst. Því er það, að fjöl-
margir hópar manna, sem eiga sameigin-
leg áhugamál, oftast bundin við sérstaka
starfsgrein eða sérstaka þekkingu, hafa
lagt í það, að gefa út blöð og tímarit. Það
er óþarfi að ræða nánar þörf og tilgang
slíkrar útgáfustarfsemi, því það hlýtur að
vera hverjum manni ljóst, hvílík nauðsyn
það er fyrir félagsskap eða starfsgrein, að
eiga aðgang að einhverj um þeim vettvangi,
er sameiginleg áhugamál og lífskjör verði
rædd.
Ein er sú stétt manna, sem þrátt fyrir
brýna þörf, hefir ekki ennþá ráðist í að
gefa út málgagn að staðaldri, áhugamálum
sínum til framdráttar, en það er sjómanna-
stéttin. Með tilliti til þess, hve hafið og
þeir, sem sjómennsku stunda, er stór og
sterkur þáttur í íslenzku þjóðlífi, má það
nærri einstakt heita, að jafn lengi hefir
dregist og raun er á orðin, að þessi þátt-
ur þjóðlífsins eignaðist sitt eigið málgagn.
Að vísu er það nokkur afsökun, að engin
stétt á eins erfiða aðstöðu til þess að fylgj-
ast með og til sameiginlegra átaka, eins
og sjómannastéttin. En einmitt því frem-
ur hefir verið þörf á málgagni, sem bein-
línis væri til þess ætlað, að gefa sjómönn-
um kost á því að fylgjast með, ekki sízt
í málefnum, sem snertir þá sjálfa. Mörgum
þeim, sem um þessi efni hafa hugsað, hef-
ir verið það ljóst, að sjómannastéttin yrði
fyrr eða síðar að fá sitt eigið málgagn, sem
starfaði án sérstakrar stjórnmálaafstöðu
og væri eingöngu helgað málefnum sjó-
mannastéttarinnar. Því var það, að sá eini
ópólitíski aðili, sem um var að ræða á þessu
sviði, en það var Farmanna- og fiski-
mannasamband íslands, hófst handa í
þessu augnamiði og kemur hér í fyrsta
skipti, ávöxtur þess starfs fyrir almeun-
ingssjónir. Því miður er þetta fyrsta
eintak þessa blaðs ekki eins vel frá
gengið að efnisvali og æskilegt hefði verið.
Ber margt til þess. Fyrst og fremst vildu
aðilar þeir, sem að þessu blaði standa, ekki
láta það koma út á undan eða um l.íkt
leyti og Sjómannadagsblaðið, til þess að
spilla ekki fyrir sölu þess. Flestir þeirra,
sem að blaðinu standa, voru meira og
minna hlaðnir störfum vegna Sjómanna-
dagsins og sýningarinnar og eru það enn.
Því var upphaflega ætlunin að láta blaðið
hefja göngu sína 1. ágúst og koma svo á
hálfsmánaðarfresti fyrst um sinn. Vegna
alveg sérstakra og raunar óvæntra orsaka,
þótti bera nauðsyn til að láta blaðið koma
út eins fljótt og auðið var. Verður það
ekki rætt nánar að svo stöddu, en þess mun
ef til vill verða minnst við tækifæri. Vegna
þess að svo mjög þurfti að hraða útkomu
blaðsins, vannst ekki tími til þess að ná
til þeirra almennt, sem blaðið eiga í fram-
tíðinni að rita, sjómannanna sjálfra. Blað
þetta, sem nú og framvegis mun bera nafn-
ið „Víkingurinn", er til orðið vegna