Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1939, Blaðsíða 16

16
VÍKINGURINN
„Skýzt þótt skýrir séu“.
Framhald frá bls. 18.
Prófessorinn lýsir Fulton:
--------„Eklcert rafmagn, heldur olíu-
Imnpar. Engin miðstöð, heldur Icabisur.
Engin loftskeytatæki með loftskeytamanni
hálfdauðum úr leiðindum. Engin miðunar-
stöð né dýptarmælir“. Af þessum útbún-
aði dregur svo prófessorinn þá rökréttu
(?) og fræðilegu (?) ályktun, að á slíkum
skipum stundi menn „— — — atvinnu,
við öryggi, sem er eins mikið og öryggi
alls þorra manna, og að minnsta kosti
miklu meira en öryggi fiskimannanna
flestra“.
Hvað segja sjómenn um þessi „boð-
orð“ ? Og hvernig gætu þeir, sem ekki
þekkja til, ef þeir ályktuðu af þess-
um pistli prófessorsins, haldið að aðbún-
aður og öryggi fiskimanna væri?
Á tveim stöðum skýtur sú hugsun upp
kollinum hjá prófðssornum, að öryggis-
ráðstafanir fyrir sjófarendur séu óþarfa
„flottheit“ og mikilmennskulæti, og blátt
áfram skaðlegar — frá fjárhagslegu sjón-
armiði.
Ég vil að eins í þessu sambandi benda
á það, að margir menn, sem líklega hafa
talizt nálægt því jafnokar Magnúsar Jóns-
sonar, hafa eytt tíma, kröftum, viti og fé,
til þess að finna upp og endurbæta þau
tæki, sem veita sæförum öryggi. Væri
kenning próf. rétt, eins og hún kemur
fram í Lesbókargreininni, hefðu þessi
störf verið unnin fyrir gíg og blátt áfram
til tjóns.
Það er hugsanlegt, að svo samvizkulaus
útgerðarmaður væri til, að hann hugsaði
rneira um bótafé sjóvátryggmgarinnar, og
hagnaðinn af farmi og fiski, sem á „próf-
essorsduggu“ lcynni að fást, heldur en
um öryggi mannanna, sem leggja vinn-
una til og lífiö í hættu. En slíkur hugs-
Þeir,
sem eiga einhver áhugamál varðandi
sjómenn eða útveg og vilja rita um þau,
ættu að senda „Víkingnum“ greinar.
eh,
sem verzla með vörur, sem sjómenn og
útgerðarmenn nota, ná bezt til kawp-
enda sinna, með því að auglýsa í
„Víkingnum".
anamáti mun nú fátíður og sízt ætla ég
að guðfræðingur hugsi þannig .
Eina skýringin á þessum hluta greinar
próf. Magriúsar Jónssonar og þeirri afstöðu
hans til sjóferða og öryggis á hafinu, sem
þar kemur fram, er því sú, að hann hafi
farið inn á svið, sem hann var ókunnugur
á, og hefði því betur látið kyrrt liggja.
Þessum línum verður víst ekki betur
lokið með öðrum orðum en þeim, sem allir
kannast við, og þá ekki sízt guðfræðing-
ar:
„Faðir, fyrirgef þeim......“.
Bjalc.