Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1939, Blaðsíða 7

7
VÍKINGURINN
Við siglingar að næturlagi í höfnum og
þröngum sundum eru þær ómissandi.
I hinum mikla fiskiflota, var þó ljós-
varpan til skamms tíma óþekkt. Nú eru all
mörg þýzk fiskiskip búin góðri Ijósvörpu.
Það er ánægjulegt, að fiskiveiðafélögin
í Wesermiinde, er einnig voru fyrst til að
nota bergmálsdýptarmælir, hafa nú viður-
Ljósvarpa.
kennt, að góð ljósvarpa er ómissandi ný-
tízku fiskiskipi. Enda gert ráðstafanir til
þess að setja þær í skip sín.
Menn spyrja nú: Hvers vegna var þetta
ekki gert löngu fyrr? Því verður aðeins
svaraö á þá leið, að það tók einnig lang-
an tíma, að kenna mönnum gagnsemi ann-
arra nautiskra og tekniskra nýjunga, svo
sem dýptarmæla, miðunarstöðva o. fl., þar
Framhald á 10. síðu.
Nauðsyn
s/ysa varnastarfseminnar.
Eins og kunnugt er, hóf Slysavarnafé-
lag íslands starfsemi sína á öndverðu ári
1928. Mesta áherzlu lagði félagsstjórnin á
það í fyrstu, að safna félögum og þar með
fé til þess að geta útvegað nauðsynlegustu
björgunartæki á þá staði, sem reynslan
hafði sýnt, að slysahættan var mest. Sú
starfsemi hefir borið viðunandi árangur
eftir ástæðum, og skýrslur félagsstjórnar-
innar sýna, að drukknanatala sjómanna
hefir lækkað að verulegu leyti síðan félag-
ið tók til starfa.
Næsta sporið var að eignast björgun-
arskip, sem sérstaklega var ætlað að vera
skipum og bátum til hjálpar og aðstoðar
á hafi úti.
Kort það, sem hér með fylgir, skýrir
betur en nokkur orð, hve þörfin er brýn
fyrir slíka hjálparstarfsemi. Vonast fé-
lagsstjórnin þess, að eftir næstu 10 ár,
muni skiptöpum fækka svo, að næsta kort
sýni augljósan mun, og að skipaeigendur
og vátryggingarfélög finni til þess í
minnkandi útgjöldum vegna skipskaða, að
slík starfsemi hafi tilverurétt, og ef til
vill sé þess vei'ð, að hún njóti einhvers
styrks frá þessum aðilum í framtíðinni,
eftir því sem ástæður leyfa. Það er von-
ast til þess, að sjóvátryggingarfélögin og
skipaeigendur hagnist á starfsemi Slysa-
varnafélagsins, eins og slysatryggingin á
að hagnast á því, ef drukknunum getur
fækkað.
Vé.' vitum, að sjómanuablaðið „Víking-
urinn“ muni beita áhrifum sínum til efl-
ingar slysavörnunum, sem öðrum áhuga-
og menningarmálum sjómannastéttarinn-
ar til gangs og gengis fyrir land og lýð.
Þess vegna ber að fagna útgáfu slíks
blaðs og árna því allra heilla, þegar það
nú hefur göngu sína. J. E. B.