Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1948, Síða 23

Emil Tómasson
Fáheyrð sjóferð fyrir 52
ViítJ uici yi/jacjyMi J-’iaamla íóóon,} Vtjápavi'l?.
arum
„Gerðu svo vel, pabbi, og komdu hérna yfir
í stofuna og drekktu kaffi með honum Magnúsi
Hannibalssyni".
Ég, sem þetta skrifa, var staddur á Gjögri
í Strandasýslu hjá dóttur minni, sem þar er bú-
sett. Mér fannst svona hálfvegis ég kannast við
þetta nafn. Ég brá við þegar kallið kom og
lagði frá mér bókina, sem ég var að lesa í •—
Sagnaþætti Finns frá Kjörseyri — og gekk
yfir í aðra stofu. Þar sat roskinn maður, fjör-
legur og góðlátlegur og vel farinn í útliti, þrýst-
inn um brjóst og herðar að mér sýndist.
Eftir að við höfðum heilsast, spyr ég hvort
þetta sé ekki sami maðurinn, sem eitt sinn fyrir
löngu síðan hafi dregið til hafnar hákarlaskipið
Ófeig og sögur fari af í Strandamannabók?
„Jú, sami er maðurinn“. — „Var ekki Ófeigur
rammdrægur, svo stórt skip — um 12 metra
langur og 4 metra breiður — fullur af hákarli
í slíku stólparoki?“
„Jú, til að byrja með ætlaði allt í kaf að keyr-
ast, en eftir að létt var framrúmið og hent aft-
ur í, þá gaf heldur minna á. Þó hafði mann-
skapurinn naumast undan í austrinum“.
„Þú hefur vitanlega ekkert heyrt fyrir sjó-
ganginum og óveðrinu, þegar Guðmundur for-
maður á Ófeigi var að kalla í þig og bað þig
að losa Ófeig aftan úr?“
„Ojú, ég heyrði, en ég lézt ekki heyra. Ég
hafði góða von um, þó veðurhæðin og sjórokið
væri mikið, að geta slefað Ófeigi alla leið, þó
hægt gengi. Vélin var sterk í Ingólfi, það vissi
ég, og það var fjarri skapi mínu að skilja þá
eftir. Guðmundur stóð samt fram á með upp-
reidda öxi og bað pilta síria að segja sér til þeg-
ar hann ætti að höggva!"
„Þú hefur verið fyrsti maður hér á Strönd-
um, sem hefur eignazt bélbát?“
„Kaupfélag Strandamanna átti bátinn. Þetta
var lítill bátur, aðeins 7 tonn, og hét Ingólfur“.
„Stundar þú ekki sjó ennþá?“
„Ég stunda ekkert. Að nafninu til var ég þó
skipstjóri á Sjöstjörnunni frá ísafirði yfir síld-
artímann í fyrrasumar. Ég á að vísu lítinn vél-
Magnus Hanmoalsson.
bát mér til gamans og til smá-sendiferða hér
út og fram um fjörðinn, en stunda ekki veiði-
skap á honum“.
„Ert þú ættaðui' hér úr þessu byggðarlagi ?“
„Nei, ég er fæddur á Múlaseli í Barðastranda-
sýslu árið 1874, en fluttist 9 ára að Arnardal
við Isafjöi’ð og var þar smali til að byi’ja með.
En sú atvinna leiddist mér, því hugurinn var
allur við sjóimx, og eftir því sem ég bezt man,
þá gekk bæði hjáseta og smalamennska í Arnar-
dal svona hálf skrykkjótt!“
„Og þú ert orðinn 74 ára. Hvað heldur þér
svona ungleguixx og fjörlegum í öllum hreyfing-
xxixx og fasi?“
„Það er stei’kt rótai’kaffi og brerinivín!“
„Það er ómögulegt!“
Og við hlógum báðir.
V I K I N G U R
285