Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1959, Qupperneq 21

hagsbóta eða heimaveru. Togara-
sjómaðurinn verður því raun-
verulega að leggja fram til þjóð-
arbúskaparins 300 sólarhringa
starfstíma. til þess að undir-
byggja árslaun sín.
I kapphlaupi stéttarfélaga til
þess að bæta kjör meðlima
sinna, og oft í gegnum þá leið að
stytta vinnutímann, er komið út
í slíkt gönuhlaup, að langsam-
lega meirihluti starfandi fólks,
er tekur árslaun samkv. kjara-
srmningum, vinnur ekki nema
örstuttan hluta úr árinu. Eftir
þeim mælikvarða sem leggja
verður á 'starfstíma þeirra, er
vinna við sjávarútveginn á sjón-
um.
Þótt undarlegt megi virðast,
eru opinber fyrirtæki öðrum
fremri um það, að ætla sér mjög
takmarkaðan starfstíma til þjón-
ustu við almenning. Starfstími
þessara stofnana, til viðskipta
við almenning eins og bankanna,
tollembættis, gjaldeyris og við-
skiptanefnda og ríkis og bæjar-
félaga um allt land, er frá 27
k’st. til 36 klst. í viku. En vegna
tyllidaga dragast 14 dagar frá
hinum almenna viðskiptatíma
auk sunnudaga, eða samtals 66
dagar, sem ekki eru starfsdagar.
Úthaldstími þessara stofnana
á sa<ma mæiikvarða og lagður er
á starf sjávarútvegsins verður
því um 60 til 75 sólarhringar á
ári.
Samningsbundinn starfstími
(við ársatvinnu) hinna ýmsu at-
vinnugreina í landi, er dálítið
breytilegur. Frá 35 þó—40 klst.
á viku hjá meirihluta starfsfólks
ríkis og bæjarfélaga. og frá 40
—48 klst. í flestum öðrum at-
vinnugreinum. Það þýðir á sama
mælikvarða eins og togaraút-
hald verður að reiknast á. Frá
75 til 100 sólarhringa framlag
í þágu þjóðarbúskaparins, til
þess að undirbyggja árslaunin
anéð.
Hér hafa verið dregnar fram
nokkrar ábendingar í stórum
dráttum, fyrir þá til hugleiðing-
ar sem sífellt belgja sig upp í
móðursýkishjal um að sjávarút-
VÍKINGUR
Opicf 10—12 og 1—U.
Milcill afli, lítil afköst.
vegurinn og þá auðvitað um leið
allir, sem við hann vinna. lifi á
styrkjum frá almenningi.
Fjárhagsvandræði þau, sem
útgerðin hefur verið látin stríða
við, eru að mestu leyti reiknings-
legt fyrirbæri, sem ríkisstjórn
og Alþingi á hverjum tíma ber
ábyrgð á að hafa í lagi á sama
hátt eins og önnur fjárhagsmál
þegnanna, sem þar eru ráðin,
eftir þeim viðskiptareglum, er
þurfa að ríkja í siðuðu þjóðfé-
lagi. Hin alvarlegri hlið málsins,
aflabrögðin og að fá sem mest
og best fyrir aflann, hvílir á
herðum sjómannsins og útgerð-
ai-mannsins, og þar gerir hver
sitt besta.
En það er sameiginleg sið-
ferðileg skylda sjómanna og út-
vegsmanna gagnvart þjóðfélag-
inu að vaka stöðugt yfir öllu því,
sem horfir til aukinnar tækni og
bóta í þessari mikilvægu at-
vinnugrein. Og þá fyrst. og
fremst stöðugri endurnýjun og
stórfelldri aukningu fiskveiði og
siglingaflota landsmanna.
Halld. Jónsson.
Fréttir
Vikublaðið íslendingur
30. sept. 1861.
Skipkoma. Til Eyrarbakka er
nýkomið skip frá Kaupmanna-
höfn með kornvöru, og má segja,
að það kæ.mi í góðar þarfir, því
þar hafði verið kornlaust fyrir
og hefði að öðrum kosti allar
austursveitir verið illa staddar.
Hingað til Reykjavíkur kom um
daginn skip úr Isafjarðarsýslu,
er agent og riddari H. A. Clau-
sen sendi hingað eptir vöru í
póstskipið og flytja á til Stykk-
ishólms og ísafjarðar. Er slík
tilhögun herra agentsins mjög
vel til fundin, og vonandi, að
mörgum verði til liðs fyrir vest-
an eins og það líka kæmi sér
vel, að slíkar siglingar með
ströndum fram hafna á millum
gætu farið að tíðkast. Það má og
telja nýlundu, að foringinn fyr-
ir þessu vestanskipi er íslenzk-
ur maður, að nafni Magnús
Magnússon, ættaður úr Skapta-
fellssýslu. Hann fór utan fyrir
eitt-hvað 6 árum, lærði siglinga-
fræði o<r tók próf í þeirri mennt,
hefur síðan farið víða um heim-
inn. og er nú „kapteinn" fyrir
einu af kaupskipum agents
Clausens, fer landa milli vor og
haust, en liggur úti á hákarla-
veiðum á sumrum, og hafði í
sumar fengið um 190 tunnur
lifrar. Óskandi væri, að fleirum
af löndum vorum heppnaðist að
komast þannig í veg.
Trúið þér á erfðir?
AuðvitaS, jiannig hef cg eignast
mína peninga.
*
Hvers vegna víkja menn til vinstri
í lancli en til hægri á sjó?
Það er eflaust til þess að menn viti,
hvort þeir eru á sjó eða í landi.
*
.. Skotinn: Ef ég get komist heim
fyrir kl. 6 þá hringi ég, en þú skalt
ckki taka heymartólið upp, ég fæ þá
penníið aftur.
205