Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1961, Síða 24

þessi!
Nonni litli var að lesa í biblíunni:
— Og hinir heilögu vitringar
færðu litla baminu í jötunni gjafir:
gull, reykta síld og murtu.
*
Þau tvö fundu hvort annað fyrir
milligöngu blaðs.
— Það hlýtur að hafa verið hazar-
blað!
*
Ekld eru allar ferðir til f jár . . .
Það bar til fyrir nokkru, að prest-
laust varð í prestakalli nokkru á
Austurlandi. Tveir prestar sóttu um
brauðið, skruppu austur og héldu
reynslumessu. Annar þeirra hafði
aldrei komið í prestakallið áður, og
var því gerókunnugur. Að messu
lokinni fór presturinn í stutta ferð
um kallið, bæði til þess að sjá fólk-
ið og kynna sig fyrir því.
Segir nú ekki af ferðum hans,
fyrr en hann kemur á efsta bæinn
í prestakallinu, og var sá nokkuð
afskekktur. Þar er honum borið
kaffi, sem á öðrum bæjum, en með-
an hann situr undir borðum, ásamt
bjónunum, koma tveir strákar inn.
Þeir voru báðir eins og steyptir í
sama mótinu, reglulega gjörfulegir
piltar.
— Jæja já, svo þið hafið eignazt
tvíbura, segir prestur. Hjónin kveða
það rétt vera, og rétt í sama bili
koma tvær stúlkur inn í stofima,
og mátti auðveldlega sjá, að þær
voru líka tvíburar.
— Þær eru líka tvíburar, segir
mamman.
— Jaha, svarar prestur, — hafið
þið alltaf eignazt tvíbura?
Þá ók faðirinn sér í herðunum og
svaraði seint og hægt, eins og hann
vildi eyða þessu tali:
— Onei, stundum höfum við nú
ekki eignazt neitt!
Erlander, forsætisráðherra Svía,
var eitt sinn á kosningaferðalagi í
Norður-Svíþjóð. Hann svaf í efri
koju í svefnklefa járnbrautarlestar,
en í neðri koju lá maður, sem reykti
pípu í ákafa, svo að Erlander lá
við köfnun. Hann kallaði á brautar-
vörðinn og sagði:
— Ég er Erlander forsætisráð-
herra og heimta, að maðurinn þarna
í neðri kojunni hætti að reykja, því
ég get ekki sofið fyrir svælunni úr
honum.
Þá heyrðist róleg rödd í neðri
kojunni:
— Ég er Jónsson byggingameist-
ari, og segið herranum í efri koj-
unni, að ég hafi ekki sofið rólega
í mörg ár vegna þess, hvemig hann
stjómar landinu.
JríVaktiH
Fólk vanrækir oft hina minni
hamingju, vegna iþess, að það leitar
árangurslaust eftir meiri og stærri.
Þessi gæti passað fyrir Ingimar
Johanson:
Hnefaleikamaður var spurður að
því, hjá hverjum hann hefði fengið
þyngsta höggið:
— Hjá skattayfirvöldunum, var
svarið.
Árið 1961 hlýtur að verða merki-
legt ár, hvolfdu tölunni og áfram
verða þær 1961. Þetta fyrirbrigði
hefur aðeins komið fyrir 22 sinnum
í tímatali okkar, nefnilega árið 1,
8, 11, 69, 88, 101, 111, 181, 609, 689,
808, 818, 888, 906, 916, 986, 1001,
1111, 1691 og 1881.
Þar til sama fyrirbrigði skeður
verðum við að bíða í rúm 4000 ár,
nefnilega til ársins 6009.
*
Knattspyrnukeppninni var lokið
og talsverður æsingur var í áhorf-
endum. Lögregluþjónn kom auga á
grunsamlegan mann með dökk gler-
augu og gerfiskegg, sem var að
reyna að læðast út um hliðardyr.
Lögregluþjónninn greip manninn.
— Hver ertu og hvað ertu að að-
haf ast ?
Maðurinn hvíslaði hræddur:
— Hafið ekki hátt, ég er dómar-
inn.
*
Hinn guðrækni var að lesa í biblí-
unni, gárungi spurði hann:
— Segið mér, þér sem eruð svo
vel heima í ritningunni, hvemig fer
maður að komast í frakkann utan
yfir vængina?
Hinn guðrækni horfði rólega í
augu gámngans og svaraði:
■— Hafðu engar áhyggjur af því,
ungi maður. Fyrir yður verður vand-
inn mestur að koma buxunum utan
yfir halann.
*
Þekktur lögfræðingur skilgreindi
orðið þjófnað á þessa leið: Þjófn-
aður er það, þegar maður ásælist
eigur náungans með slíkri ákefð. að
hann gefur sér ekki tíma til að
stofna hlutafélag fyrst.
*
Kunningi Mark Twain trúði hon-
um fyrir því, að takmark hans í
lífinu væri að heimsækja landið
helga.
— Þá ætla ég að standa uppi á
Sinaifjalli og lesa boðorðin tíu,
sagði hann hátíðlega.
— Væri ekki heppilegra, sagði
Mark Twain, að iþér verðið kyrrir í
Boston og haldið boðorðin?
112
VlKINGUB