Náttúrufræðingurinn - 1962, Qupperneq 39

N A T T Ú R U F R Æ ÐIN G U R I N N
181
3. mynd. Sigöldufoss í Tungná.
Ljósm. Guðm. Kjartansson.
I>að virðist þó ekki duga til. Sumir ganga afsíðis til að liyggja að
flugi fugla og kvaki. En einustu fuglarnir, sem sést höfðu, voru
þá bara tvær sólskríkjur og þær voru nú þagnaðar. Aðrir vilja
meina, að mestar vinningslíkur fáist með því að spá fyrir rnorgun-
daginn sama veðri og er í dag. Hvað unr það; hver og einn spáir
eftir því, sem hann hefur vit til, — og skapferli.
Nú gefst tóm til að litast um við tjaldstað okkar. Hann er við
Tungná skamrnt ofan við Sigölduver. Þar lrrýzt áin fram milli
tveggja hæða, Sigöldu fremri og Sigöldu innri. Hún hefur skorið
sér þar 60 metra djúpt gljúfur gegnum bólstraberg í hálsinum milli
Sigaldnanna. Skammt neðan við gljúfrið og rétt hjá tjaldstað okkar
er allhár foss í Tungná, Sigöldufoss.
Koniið er myrkur, þegar við snúum heim í tjöldin úr könnunar-
ferðinni að fossinum og í gljúfrið. Það er fljótlegt að koma sér í
svefnpokana, og innan stundar rýfur ekkert öræfakyrrðina nema
niðurinn í Sigöldufossi.