Náttúrufræðingurinn - 1962, Blaðsíða 40

182
NÁTTÚRUFRÆÐ]N G U R I N N
4. inynd. Sigöldugljúfur. Næst yngsta Tungnárhraunið í barminum,
fallega stuðlað. Ljósm. Ari Kárason.
Laugardagur 19. ágúst.
Er ekki skemmtilegt að opna tjalddyrnar að morgni í góðn veðri
á öræfum? Og hver er ekki í góðu skapi á þessum morgni? Skjótur
þvottur með rakstri niður á Tungnárbakka, — það eru jú dömur
með í förinni. Morgunverður úti fyrir tjalddyrum, og svo eru tjöld
felld. Stundvíslega upp á mínútu, klukkan Olýj, er lagt af stað á
ný.
Bílunum er beitt til hins ýtrasta á brattann og ekið upp á Sig-
öldu fremri til útsýnis. Síðan staðnæmumst við uppi á barmi Sig-
öldugljúfurs og skoðum hið nrikla náttúrusnn'ði.
Athugaðir hafa verið möguleikar á að virkja Tungná á þessum
stað. Þá yrði gerð stífla í gljúfrið og vatnið leitt frá henni að raf-
magnsstöð, sem stæði á nyrðri bakkanum, skammt neðan við Sig-
öldufoss. Fallltæð, senr við þetta fengist, væri um 70 metrar og orka
svipuð og úr Soginu öllu. Þá myndi væntanlega Tungná finnast
hún hal'a unnið mikið verk til lítils, að grafa gljúlrið sitt. Og þá
mundi koma lón á ný ofan við gljúfrið, þar sem lón var áður en
lnin hóf verkið.
Þetta var stórt lón, sem myndaðist á sínum tíma við það, að
i k