Náttúrufræðingurinn - 1953, Blaðsíða 7

Níels Dungal:
Orkideu-rœkt
Erindi flutt í Hinu íslenzka náttúrufrœðifélagi 30. marz 1953.
Hvernig á því stóð, að ég fór að rækta orkideur
Þar er skemmst frá að segja, að ég þekkti naumast nokkurt blóm
og vissi ekkert um blómarækt fram að 1938. Þá keypti ég húsið við
Suðurgötu 12, og af þvi að í kríng um það var stór og fallegur blóma-
garður, þótti mér sjálfsagt að halda honum við. Ég fór að kynna mér
blómarækt og fann þar heila veröld af fegurð, sem ég hafði ekki
haft hugmynd um.
Ég fór m. a. að lesa um orkideurækt. Þegar ég sá, hvernig rækta
þurfti eins konar bakteríukennda sveppi með fræjunum, til þess að fá
þau til að þroskast, hugsaði ég með mér, að þama væri viðfangsefni
fyrir mig á mínum gömlu dögum, þegar ég værí hættur að kenna
við háskólann. Snemma lét ég byggja örlítið gróðurhús við rannsókn-
arstofuna, sem hitað var með afrennslisvatni frá hitaveitunni, og í
þessu litla gróðurhúsi, sem kostaði ekki nema nokkur hundruð krón-
ur að koma upp, var furðu margt hægt að rækta, bæði til gagns og
gamans.
1 ágústmánuði 1950 lenti ég í því að vera boðinn á bakteríufræð-
ingaþing í Brasilíu. Engin för er mér jafn minnisstæð, því að hvergi
hef ég séð fallegra land, né meiri og sérkennilegri gróður. Þar sá ég
i fyrsta sinni orkideustöðvar, þar sem orkideur eru ræktaðar í gróð-
urhúsum. Að vísu er svo hlýtt í kring um Rio, að gróðurhúsin em
ekki nauðsynleg hitans vegna, enda eru þau aldrei hituð upp og ekki
mögulegt að hita þau. Þar em gróðurhúsin fyrst og fremst til þess
að vernda plönturnar fyrir alls konar illþýði, einkum öllum þeim
herskara af sltorkvikindum, sem leita á menn, dýr og jurtir.
Við fómm tveir saman í eina slíka orkideustöð, danskur penicillin-
maður og ég. Ég held, að það hafi veríð ég, sem átti uppástunguna
að því, að við keyptum okkur nokkrar orlddeuplöntur og fæmm með
heim til okkar í flugvélinni. Eigandinn var mjög geðslegur ungur