Samvinnan - 01.10.1952, Qupperneq 8

Kaupfélagsstjóri kosinn á þing
Síðastliðið vor var þessi mynd tekin í innflutningsdeild SÍS í Reykjavík, er
Eiríkur Þorsteinsson, kaupfélagsstjóri, var að gera innkaup á skóm. Við auka-
kosningu í Vestur-ísafjarðarsýslu í síðastliðnum mánuði var Eiríkur kjörinn
alþingismaður sýslunnar með miklum atkvæðamun og hefur liann nú tekið
sæti það, sem forseti íslands áður skipaði á alþingi. Eiríkur stundaði nám í
Samvinnuskólanum 1927, var siðan um skeið kaupfélagsstjóri í Kf. Langnes-
inga, en síðan 1932 kaupfélagssstjóri á Þingeyri. Hefur hann farið með mörg
trúnaðarstörf þar vestra og unnið af atorku við eflingu félagsins og atvinnu-
lífs þar vestra. — Sölumaðurinn til hægr á myndinni að ofan er Lúðvík Jóns-
son, sem nú er orðinn kaupfélagsstjóri á Siglufirði.
Slík samvinnufyrirtæki mundu
gefa margskonar ávinning, hækka
kaupið og bæta lífskjör þeirra, sem í
þeim taka þátt, því að engin skyn-
samleg ástæða er til þess að efast um,
að einmitt þessi félög sýndu aukna
framleiðslu og afköst frá því, sem
tíðkast þar, sem ekki er leitað að
sannvirði vinnunnar. Aukin fram-
leiðsla í þessum félögum og bætt kjör
hins vinnandi fólks í þeim, mundi svo
auðvitað leiða til meiri framleiðslu og
bættra kjara hjá öðrum fyrirtækjum,
alveg eins og samvinnuverzlunin í
landinu hefur tryggt mönnum miklu
hagkvæmari verzlun, en komið hefði
til mála að menn hefðu notið, ef sam-
vinnuverzlunin hefði ekki komið til
sögunnar, og með því bætt lífskjör
allrar þjóðarinnar.
Vel heppnuð framleiðslusamvinna í
iðnaði mundi hafa þau áhrif að auka
framleiðsluna yfirleitt bæði hjá fram-
leiðslusamvinnufélögunum sjálfum og
einnig hjá öðrum framleiðslufyrir-
tækjum og þannig bæta kjör verka-
fólksins og allrar þjóðarinnar. Með
djörfu átaki í þessa stefnu af hálfu
vinnandi fólks mætti snúa við á þeirri
háskabraut, sem nú er farin og hætt
er við að leiði til minnkandi fram-
leiðslu og rýrnandi lífskjara, hvað
sem kaupinu líður á pappírnum.
Leiðin er sú að auka framleiðsluna
og tryggja sér sannvirði vinnunnar.
Bætt lífskjör er ekki hægt að tryggja
sér án þess að auka framleiðslu og
framleiðslan eykst ekki, svo sem efni
standa til, nema menn viti, að þeir
njóti þess, sem þeir og félagar þeirra
gera vel.
Þess vegna er samvinnan úrræðið í
þessum vanda.
Eru þetta ekki skýjaborgir, hugsar
einhver. Geta margir verið í fram-
leiðslusamvinnufélagi svo vel fari?
Þetta eru engar skýjaborgir. I mörg-
um löndum hafa framleiðslusam-
vinnufélög í iðnaði starfað með góð-
um árangri um langan aldur. Sum
þeirra mjög stór og þýðingarmikil. Fé-
lagsmenn slíkra félaga innan Alþjóða-
sambands samvinnumanna eru nú S34
þús. að tölu.
Ég nefni þetta hér í lokaorðum
þessarar dagskrár, sem dæmi um
framtíðarverkefni. Eg nefm þetta
einnig sem dæmi þess, hvernig úrræði
samvinnunnar eiga við, þegar leysa
þarf hin erfiðustu þjóðfélagsvanda-
mál, ef rnenn hafa dug, félagsþroska
og víðsýni til þess að notfæra sér þau.
A þessu ári skeður sá atburður, að
hér á landi var í fyrsta sinni haldið
ársþing voldugra alþjóðasamtaka.
Það var þing Alþjóðasambands sam-
vinnumanna. Innan þessara samtaka
eru 106 milljónir manna í 33 löndum.
Allt þetta fólk notfærir sér úrræði
samvinnunnar. Það er íslenzkum
samvinnumönnum styrkur að taka
þátt í þessum miklu samtökum og
sérstök uppörfun er það okkur ís-
lenzkum samvinnumönnum, að Al-
þjóðasambandið skyldi sýna íslenzk-
um samvinnumönnum og íslenzku
þjóðinni þann sóma að halda hér mót
sitt á þessu merkisári í sögu samvinn-
unnar hér á landi.
Megi það verða tákn um þróun ís-
lenzkra félagsmála framvegis, að Al-
þjóðasamband samvinnumanna varð
fyrst hinna stóru alþjóðasamtaka til
þess að halda mót sitt á íslandi.
--------------------
8