Samvinnan - 01.03.1954, Blaðsíða 27

•iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimmnmmiMmmimmimimmuimmmimmmiiiimmiimmmmmmmmmmi
immmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmMi
IÐGJALDALÆKKUN
Vegna þess, hve rekstur Samvinnutrygginga varð hagstæður á árinu
1953, hefur stjórn trygginganna ákveðið eftirfarandi iðgjaldalækkun:
I. Af Bruiiatryggingimi:
10% af öllum endurnýjunariðgjöldum þessa árs.
II. Af Sjjótryggiiigum::
10% af öllum iðgjöldum ársins 1953.
III. Af Bifreiðatryggingum:
Iðgjaldalækkun á ábyrgðartryggingum,
sem samsvarar því, að endurnýjunarið-
gjöld verða 35—45% lægri en brúttó
iðgjaldataxtar nema nú miðað við bif-
reiðar, sem eru í hæsta bónusflokki. Nær
iðgjaldalækkunin til allra bifreiða, sem
tryggðar eru hjá félaginu.
Þegar hafa verið lagðar til hliðar fjárhæðir til þess að mæta iðgjaldalækkunum þeim, sem að
ofan greinir.
Auk þess hefur stjórn Samvinnutrygginga ákveðið, að greitt verði inn á stofnsjóðsreikninga
ttyggingartakanna á sama hátt og s.l. ár, eftir því, sem afkoman leyfir.
Þannig fá þeir, sem tryggja hjá Samvinnutryggingum, aukna innstæðu í stofnsjóði, auk þess
sem þeir fá nú beina iðgjaldalækkun.
SAMVINNUTRYGGINGAR
| Sambandshúsinu — Símar: 7080 og 5942. =
MIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIMMIIIIIIIMIMIIIIIIIMIIIMIIMIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIMIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIII
Prosper Mérimée, höfundur
framhaldssögunnar Carmen
Prosper Mérimée fæddist í París ár-
ið 1803. Var hann af auðugum for-
eldrum kominn. Hann lagði í fyrstu
stund á lögfræði, en síðar hneigðist
hugur hans til fornleifafræði, og las
hann þá jafnframt bókmenntir.
Fyrsta bók hans, sem nefndist Thé-
atre de Clara Gazul, comédienne es-
pagnole, kom út árið 1825. Hafði hún
að geyma allmargar stuttar frásagn-
ir og leikþætti. Lét Mérimée svo heita,
að hér væri um að ræða þýðingar á
verkum spænskrar leikkonu, Clara
Gazul. Síðar kom þó í ljós, að Mérimée
var sjálfur höfundurinn, enda hafði
Clara Gazul aldrei verið til. Næsta
bók Mérimée var kvæðabók. Nefndist
hún La Guzla og kom út árið 1827. Lét
höfundurinn svo ummælt, að hér
væru á ferðinni þjóðkvæði, sem hann
hefði safnað saman; þetta var þó að-
eins gert til að villa lesendum sýn,
og hafði hann sjálfur frumsamið
kvæðin. Eftir þetta gaf Mérimée út
fjölmargar bækur undir eigin nafni,
og eru hinar þekktustu meðal þeirra:
La Jaquerie (1828), Chronique du
regne de Charles IX (1829), La Vénus
d’Ille (1837), Colomha (1840) og Car-
men (1845).
Le Jaquerie lýsir uppreisn þraut-
píndrar bændastéttar gegn lénsskipu-
laginu. Chronique du regne de Char-
les IX segir frá hinum heiftúðugu trú-
arbragðastyrjöldum, sem geysuðu í
Frakklandi á 16. öld, og er talið, að
með þeirri bók hafi Mérimée fyrst get-
ið sér frægðar utan heimalands síns.
La Vénus d’Ille gerist í Suður-Frakk-
landi og er í senn rómantísk og hroll-
vekjandi frásögn af dularfullum at-
burðum, sem gerast í kringum fornt
Venusarlíkneski. Colomba er nafnið á
ungri og blóðheitri Korsíkustúlku, og
segir sagan frá þeirri baráttu, sem
hún verður að heyja til að koma fram
hefndum fyrir víg föður síns. Carmen
þarf ekki að lýsa fyrir lesendum Sam-
vinnunnar.
Mérimée hefur stundum verið
nefndur meistari sniásögunnar. Oft-
ast fjalla sögur hans um þung og ó-
umflýjanleg örlög, og tíðum fléttar
hann sagnfræði og fornleifafræði inn
í söguefni sitt, enda hafði hann lagt
stund á þær fræðigreinar báðar. Þar
sem honum tekst bezt upp, hefur
hann sótt sér yrkisefni í líf hinna
blóðheitu suðurlandabúa, sbr. Carm-
en og Colombo.
Mérimée gegndi ýmsum virðingar-
stöðum með þjóð sinni; hann varð
meðlimur Frönsku Akademíunnar ár-
ið 1844 og senator árið 1853. Hann
andaðist í Cannes árið 1870.
Vart verður skilizt svo við söguna
Carmen, að ekki sé nokkru getið
samnefndrar óperu eftir Georges Bi-
zet. Enda þótt sagan sé óumdeilan-
lega ein af perlum heimsbókmennt-
anna og vitað sé, að óperan er til orð-
in fyrir áhrif frá henni, verður hinu
þó ekki neitað, að sagan hefur að
nokkru leyti horfið í skugga þeirra
miklu vinsælda, sem óperan á að
fagna um gjörvallan heim. Óperu-
textann, sem byggður er á sögu Méri-
mée, sömdu Henry Meilhac og Ludo-
vic Halévy, en talið er, að Bizet sjálf-
ur hafi að verulegu leyti haft hönd í
bagga með samningu tcxtans. Óperan
var fyrst flutt á Opéra-Comique í
París 3. marz 1875 og má heita, að hún
hafi síðan verið á óslitinni sigurför
um heim allan.
27