Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 10
VIII
sögurnar, enda kunnu menn nú betur að gefa forn-
rit út. Jón Sigurðsson vann að útgáfu þessari.
Fyrsta bindið kom út 1843 og annað 1847, og ef
þannig hefði verið baldið áfram og allar Islendinga-
sögur gefnar út í einu safni og með slíku sniði, eins
og upphaflega var í ráði, þá hefði það verið hin
mikilfengasta útgáfa af íslenzkum ritum, er út hef-
ur komið.
En mönnum þótti þó eigi nóg að gert, því áður en
menn sáu hvernig útgáfu þessari reiddi af, tóku
nokkrir Danir og Islendingar sig saman, og settu á
stofn í janúarmánuði 1847 norrœnt fornritafjelag, er
síðar var kaliað manna á meðal magra fjelagið. ;
Það átti að gefa út handhægar útgáfur af fornritum
vorum með dönskum þýðingum, svo aðrir gætu lesið
þau, en þeir, erislenzku kunnu. Vilhjálmur Finsen
rjeðst þegar í þetta fjelag.
Einn af stofnendum fornritafjelagsins var And-
reas Frederilc Krieger, er þá var prófessor í lögum
við Hafnarháskóla og í hinum mesta uppgangi. Hann
var þá á 30. árinu, en rjettra 20 ára að aldri hafði
hann lokið öllum námsprófum með ágætiseinkunnum.
Er slíkt sjaldgæft á þeim aldri, og ekki sízt ágætis-
einkunn í lögfræði. Hann þótti þá bera af öllum
öðrum lögfræðingum á sínu reki að lærdómi bæði í
lögum og öðrum greinum. Hann gat sjer töluverð-
an orðstir með ritstörfum sínum á þeim árum, en enn
meira lofs og aðdáunar aflaði hann sjer með hjálp-
semi þeirri, alúð og áhuga, er hann sýndi ýmsum
ungum mönnum, er hann sá að voru hneigðir til
vísindaiðkana. Það var honum unun að fá aðra til
þess að gefa sig við vísindunum.