Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 143
'!>/ •
109
* • • • ' ’ i • * ‘ ;.. ; ! <• ■'.
inn þjóðkjörinn þingraaður hefði farið fram á nokkr-
ar þær. breytmgar, er högguðu hið minnsta aðal-
grundvelli frumvarpsins eða drægju úr sjálfstjórn-
arkröfum vorum. Breytingarnar hefðu því verið
meira að formi en að efni, en fyrir því gátu þær
verið til hins betra. Það er og bein skylda þings-
iins að láta ekkert mál frá sjer fara með þeim göll-
um, sem fyrirsjáanlegt er, að leiða muni til þess, að
strax þurfi að breyta lögunum, ef þau ná staðtest-
ing. Þess vegna er það ærinn ábyrgðarhluti fyrir
þingmenn, að láta ekki uppi þær breytingar jafn-
yel i tíma og ótíma, er þeim virðast nauðsynlegar
á frumvörpum þeim, er þingið afgreiðir. Það gat
alls ekki talizt neinn hringlandaháttur eða stað-
festuleysi af þinginu, þótt það liefði breytt frum-
varpinu að einhverju leyti. Því hefur aldrei verið
haldið fram af neinum formælanda þessa frum-
varps, svo vér vitum, að þetta frumvarp, og ekk-
ert annað, fullnægði sjálfstjórnarkröfum íslendinga
og þvi væru allar breytingar á þvi uppgjöf á lands-
‘.réttindum vorum. Slík ummæli eru öfgar einar.
Að forminu til verður því þessi aðferð þings-
ins ekki talin samkvæm yfirlýstum vilja þjóðarinn-
ar(, en þar með er auðvitað ekki sagt, að kjósend-
ur hefðu talið þessa aðferð óhafandi, ef þeim hefði
gefizt kostur á að greiða atkvæði um hana; en það
var yfirsjón tillögumanna að bera ekki þessa að-
ferð undir kjósendur sína á þingmálafundunum í
vor. Því að líklega hefur þeim hugkvæmzt þessi
tillöguleið fyr en rétt þeir komu til þings, og því
þá ekki að lofa kjósendum sínum að segja álit sitt
urn haua? Yið það hefði að líkindum sparazt mörg
■miður þörf orð á þinginu í sumar.
En þegar vér lítum á efni þessarar tillögu, þá