Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 77
43
of mikil byrði fyrir landssjóð og of miklum eríið-
‘leikum bundið að demba líka öllura sveitaspítölunum
á hann. Þess vegna hefi jeg talið sjálfsagt, að hjer-
‘nðin annist þá sjálf.
Jeg tel víst, að mörgum vaxi í augum öll þessi
'sjúkrahússráðagerð, en fyr eða síðar hljóta menn þó
að sjá, eins hjer og annarstaðar, að því fje er vel
Varið, sem fer til þess að hjálpa veiku fólki og
minnka manndauða.
Jeg vil svo ekki orðlengja þetta meir, en ein-
ungis geta þess, að hjer eru eitthvað 90 fábjánar og
rúmir 120 vitfirringar á víð og dreif um landið.
Þessir aumingjar eru til hörmungar fyrir alla, sem
um þá eiga að sjá og kosta sveitafjelögin stórfje á
hverju ári, líklega fullt eins mikið eins og ef þeim
vseri öllum safnað saman í sjerstakan bústað, eins
og alstaðar tíðkast í öðrum löndum. Holdsveikis-
spítala er óþarfi að minnast á. Honum er vonandi
borgið.
IV.
Urribœtur d lcjörum lœknanna.
Þegar þess er gætt,, að læknaembættin eru lang-
orfiðustu embætti landsins, þá er líka óhætt að segja,
&ð þau eru langverst launuð.
Hjeraðslæknarnir eru 20. Fimm af þeim hafa
1900 kr. í föst laun, en hinir fimmtán 1500 kr.
Nú er auðvitað örðugt að segja, hvað aukatekj-
ur þeirra eru miklar, enda munu þær vera talsvert
misjafnar. Jeg hefi spurt ýmsa lækna að þvf, en
þeir segja sitt hver; það mun láta nærri, að þær
sjeu þetta 500 upp að 1000 kr. á ári. Sjálfsagt hafa
einstakir ungir og ötulir læknar haft meira, en það