Stúdentablaðið - 01.12.1926, Side 14

8
STÚDENTABLAÐ
I9a6
leika skopleik lítinn, sem saminn var í
þeim tilgangi.
Að umræðum loknum hverfa menn yf-
ir í veitingasalinn, þar sem „klúbbhöfð-
inginn“ sér um, að hverskonar fagnaður
sé á borðum og hver geti haft það af mat
og drykk, sem honum þykir best og gómi
tamast. Á meðan menn matast, er salurinn
rýmdur, annaðhvort algerlega, ef dansa
skal á eftir, eða borð eru sett um endi-
langan sal, sem menn svo bekkjast við að
máltíð lokinni, karlar og konur, og stytta
sér stundir við misdýrar veigar, það sem
eftir er samsætisins. Það eru þessi „sam-
kvæmi“, sem gefa stúdentalífinu sinn
glaða og frjálslega blæ, þau standa á
gömlum merg, frá þeim góðu, gengnu
dögum, að stúdentar voru karlmenn ein-
ir, og enn lifa þau vel, þótt dansinn keppi
við þau, en hann er kominn inn í stúdenta-
lífið með konunum.
Áður en langt um líður „hækkar stemn-
ingin“ og menn taka að kyrja stúdenta-
söngva, einn, eða fleiri, stundum allir,
Byrja menn þá ósjaldan með að drekka til
virðingarmönnum, svo sem umsjónar-
manni og þá með þessum formála, er all-
ir taka undir og kveða við raust:
Det var í vár ungdom den fagraste v&r,
man drack varandra till och sá sade man:
gut&r!
Och alla s& dricka vi nu inspektor till!
Inspektor svarar með skjálfandi rödd:
Och inspektor svarar icke nej diir ti 11.
Ty — det var i v&r ungdom den fagraste v&r
man drack varandra till och sft sade man:
gut&r!
:,: Ja m& han leva, ja m& han leva,
ja m& han leva uti hundrade &r! :,:
Til þess að minnast eldri mannanna, sem
slitið hafa stúdentahúfum sínum og
komnir eru út í harðbrák veruleikans,
syngja menn vísumar úr „Alt Heidel-
berg“:
Var áro de som kunde alt
blott cj sin ára svika,
som voro mán av ákta halt,
och vitrldens lierrar lika?
De drogs bort fr&n vin och s&ng
till vardagsiivets tr&k och tv&ng;
o, jerum, jerum, jerum,
o, qua: mutatio reruml
Heimspekingar:
Den ene vetenskap och vett
in i scolares mánger,
Lögmenn:
den andre i sitt anlets svett
pá paragrafer vránger,
P í' e s t a r:
en pl&strar sjálen, som ár skral,
Læknar:
en lappar liop dess trasiga fodral;
o, jerum, jerum, jerum,
o, quae mutatio rerum!
Standa þá upp allir stúdentar í þeirri
röð, sem þeir eru nefndir í vísunni til virð-
ingar embættisbræðrum sínum. Nú kom-
ast menn í gott skap, og rekur þá hver
vísan aðra: stúdentasöngvar eins og
Sjung om studentens lyckliga dag! Glunt-
og Bellmans-söngvar, þjóðvísur, ekki síst
sj ómannavísur, því Nýlendingar elska
hafið og skerjagarðinn og sker-garðs-
stúlkumar:
En sjöman álskar havets v&g,
hör v&gornas brus,
nár stomien skakar mast och t&g,
hör stoiTnarnas sus.
Farvál, farvál, förtjusande mö!
Vi komma vál snart igen!
eða
Vinden drar,
skeppet far
bort till fjarran land,
och sjömansgossens lilla, lilla ván
st&r sörjande p& strand.
Þá em fengnir til menn, sem kunna að