Stúdentablaðið - 07.05.1979, Blaðsíða 7

Stúdentablaðið
7
„Eftir aö hafa nærst þakksamlega, settu menn sig I stellingar aö nýju
og geröu sig gáfulega i framan”.
Þannig fékk ég tilboö frá júgö-
slavneskri popphljómsveit og tók
þvl. Viö fórum til Noröur-Noregs,
vorum m.a. 1 Findsnes, skammt
fyrir sunnan Tromsö Hljóm-
sveitin lék aöallega þungt rokk, f
ætt viö Uriah Heep og Deep
Purple. Feröalagiö meö júgóslöv-
unum stóö i hálft ár og eftir þaö
hélt ég áfram aö spila i Osló þar
til ég kom aftur til klakans 1977.
— Norskur djass?
— Þaö var geypi mikiö djasslif
fOsló, margir klúbbar og mikiö af
góöum kröftum eins og t.d. Jan
Garbarek, Jon Kristensen og Egil
Kapstad. Einnig mikiö um aö
góöir menn kæmu viö á hljóm-
leikaferöum. Ég spilaöi þarna á
ýmsum stööum, Club 7, Amalien-
borg, Guldfisken og Down Town
þaT san ég lenti I jam-session
meö ameriska trommuleik-
aranum Buddy Rich.
„Djassinn hér á íslandi tekur varla neinum stökkbreytingum, þetta er
frekar hæg uppsveifia”.
stóö ekki lengi og á árunum 1968
til ’74 var litiö um aö menn
spiluöu djass. Þaö var miklu
frekar aö blúsinn ætti vinsældum
aö fagna. John Mayall var aöal
hvatinn aö minum blús. Þá var
Blues Company stoftiaö, þar voru
Magnús Eiriksson, Erlendur
Svavarsson og fleiri. Blues
Company spilaöi mest i
Glaumbæ. Þar gátu menn spilaö
að eigin vild, en svo kom dans-
múslkin um helgar.
Blues Company var endurreist
1978 og þá m.a. fariö i reisu til
Bifrastar og Laugarvatns. Þaö
var tekiö t<3uvertefni upp I Hljóö-
rita, en mönnum fannst aö þaö
yröi aö taka upp meira efhi og
máliö hefur ekki komist á fram-
kvæmdastig.
— Þú hefur heyrst blúsa fagur-
lega á harmonikku. Hvaö meö
gömlu dansana?
— Ég átti 4 ára timabil I gömlu
dönsunum, aöallega I Breiö-
firöingabúö. Þar var ég á planó,
en Guöni Guönason á harmon-
ikku. Vilhjálmur Guöjónsson á
blásturshljóöfæri og Steini Krupa
á trommur — hann haföi mikið
dálæti á Gene Krupa.
Maöur græöir á aö spila alls
konar múslk — býr aö þessu
seinna meir.
öldurhúsamenningin
— Þegar hér var komið viö
sögu I viötalinu sigldi Birna inn i
stofuna meö kaffilögun nr. 2 og
kvartaöi um leiö undan þeim fnyk
sem Gauloise-vindlingar Einars
Más framleiddu. Sakir vaxandi
páskahrets þótti ófært aö opna
glugga, svo Birna yfirgaf stofuna
aö nýju. Spyrlar höföu veöur af
þvi aö pönnukökubakstur færi
fram ieidaskálaog veltu fyrir sér
hvort framkvæmdir væru
komnar svo langt á veg aö óhætt
væri aö kalla fram aö óþarfi væri
aö hafa nokkuö fyrir þeim. Til
þe ss kom þó ekki — pönnukökur
ásamt suitu og rjóma fylltu von
bráöar öU vit. Eftir aö hafa nærst
þakksamlega, settu menn sig i
steliingar aö nýju og geröu sig
gáfulega I framan.
Öldurhúsa menningin er
alræmt fyrirbæri — hverjir
eru þaö i raun sem ákvaröa laga-
vaUö?
— Þaö er fyrst og fremst þrýst-
ingur frá fólkinu sem þar kemur
til. Algengt aö fólk komi og segi
manni aö hætta þessu bölvuöu
djassga og fara aö spila dans-
músik. Eins getur gerst þegar
spilaöur er kannski eldfjörugur
polki aö fólk komi og biöji um
eitthvað fjörugt! Veitingahúsa-
eigendur eru ekki meö neina
pressu.
— Núkemur þaöstundum fyrir
I viötöium aö hljóöfæraleikarar
kvarta yfirþvi aö hafaekki fengiö
aö leika þá múáik sem hugur
þeirra stóö helsl til. Margir hafa
sagst vilja spila meiri djass. Er
aigengt aö menn spði um hug
sinn?
— Þaö er aöallega eldri kyn-
slóöin. Þeir strákar sem byrjuöu
uppúr ’63spiluöubarabltiö. Þeir
kynntust engu ööru og vildu ekk-
ert annaö. Bara þessi tegund
músikur æfö og ekkert annaö.
Hvaö mig snertir, heföi ég ansi
oft vilja vera aðspila djass, þegar
annars var krafist.
— Svo viö höldum okkur viö
krónólógluna, hvaö geröist 1
kringum ’70?
— A þeim tima var ég i hljóm-
sveitinni örlög, ásamt Pálma
Gunnarssyni, Helgu Sigþórs-
dóttur, ómari Oskarssyni og
Pétri putta (Péturssyni). Helsta
afrek hennar var að taka fyrir
Superstar-óperuna og spila hana
alla I Glaumbæ. Þaö var rétt eftir
aö hún kom út og löngu áöur en
hún var sett upp hérlendis.
Viö fórum meö óperuna i 3
vikna feröum Færeyjar, þar sem
henni var mjög vel tekiö. Þetta
voru mjög langar þrjár vikur og
hljómsveitin leystist upp eftir
förina.
Gist i Slottsparken
— Ariö 1974fór ég úttil Noregs.
Þaö var reyndar hrein ævintýra-
mennska, ég þekkti engan og
hafbiekkert starf. Eftirviku voru
peningarnir búnir og þetta var i
janúar og sjaldan minna en 20
stigafrost. Þá gerðist ég útiliggj-
£indi I þr jár nætur o g svaf á bekk i
Slottsparken I Osló. Þaö mátti
nota dagblöö og frakka tð að
draga úr kuldanum — dagblööin
gerðu mikiö gagn.
Þessir þrir sólarhringar eru
mér ákaflega minnisstæöir — og
Guömundur glottir hátiölega.
Þá var þaö að ég hitti islenskan
þjón og i gegnum hann komst ég i
vinnu á nýjum restaurant sem
var veriö aö opna. Ég kynnti mig
sem vlðfrægan skreytingar-
meistara frá Islandi og fékk
vinnu við aö skreyta vegg. Ég
treindi mér veggskreytinguna i
þrjár vikur á meöan ég var aö
leita mér vinnu i músflcinni. Náöi
i starf sem pianisti á restaurant
og komst á græna grein. Þaö var
vel hægt aö lifa á þessu. Svo
komst ég inn í djasssirkla Oslóar,
Club 7 og fleiri staöi, og spilaði
þar á sunnudagseftirmiödögum.
„Ég er ekki á leiðinni”
— Hvaö fannst þér um islenskt
tónlistarllf eftir útivistina?
— Þaö hafði breyst töluvert—
Jassvakning var þá komin til.
Djasskvöld haldin af og til, en
þeir eldri aö mestu leyti hættir og
yngri rokkarar komnir til.
— Svo var haldið á vit Sjálfs-
morðssveitar og Megasar ...
Hafðir þú vitað af þessum manni
sem samdi Dylan-lögin I kjall-
aranum?
— Ég kynntist honum ekki fyrr
en I vetur og þaö var gaman aö
vinna meö honum. Hann hefúr
þetta allt I kolllnum. Sjálfsmorös-
sveitin spilar allar gerðir
músikur, jafnt swing sem Chick
Corea. — Nei, ég er ekki dikta-
torinn I Sjálfemorössveitinni —
þetta er samvinna. Má kannski
segja aö ég hafi kýlt þetta áfram
— Nokkrir félagar þinir úr
Sjálfsmorðssveitinni hafa getið
sér frægðar á öðrum vigstöðvum
— með hinu fræga Brunaliöi. Má
búast við sliku fjöllyndi af þér?
— Þaö er litil hætta á þvi, ég er
ekki á leiðinniaö breytast!
— Og svo menn haldi sér viö
hefðbundinn spurningalista,
hverjir eru þitt eftirlæti I röðum
innlendra og erlendra djassara?
— Þaöer ekki gottaösegja um
innlenda, þó held ég aö Vernharö-
ur Linnet sé besti hljómplötuleik-
arinn! Af erlendum má nefna
John Lewis og Theolonius Monk.
— Hvað með Oscar Peterson?
— Peterson? Hann virkar á
mig eins og sláttuvél!
Hegel og Gunnar
Þórðarson
— Hvernig llst þér á pönkiö?
— Ég hef samúö meö pönk-
-uppreisninni, eins og öllum upp-
reisnum. Pönk og reggae, allt
saman á þetta fullan rétt á sér.
— Þú hefur ekki áhuga á að
stofna pönkband?
— Ég á þvi miöur enga sikker-
hedsnælu!
— Nú hafa margir Islenskir
„Fyrir þrábeiðni frekra spyrla sest Guðmundur við rafmagnspfanóið...
Grannir fingurnir renna undurlétt yfir hljómboröiö, þekkjandi hvern
hljóm og áherslu”.
tónlistarmenn ekki beint helgað
sig tónlistarsköpun upp á slðkast-
ið, sbr. Lummur og Visnabók.
Margir telja að þarna ráði sölu-
mennskan ferðinni og aö Gunnar
Þóröarson myndi jafnvel hefja
lestur á Hegel, ef hann teldi sig
geta grætt á þvi. Er listin fórnar-
lamb markaðskerfisins?
— Þaö er erfitt aö gera góöa
hluti og sölumennskan I fyrir-
rúmi, eins og Lummurnar og
Vfenabókaplöturnar. Músiklega
er þetta ekki verra en fyrir 4 til 5
árum, en þaö er meiri stöönun og
minni metnaður. Þaö veröur aö
eiga fyrir salti I grautinn —■
Brunaliö og Lummustoff, þaö er
lifibrauðiö.
Og þegar Gunnar Þórbarson
reynir aö gera aöra hluti en
Held áfram að smæla
framan i heiminn
— Hvaö snertir Islenskan djass
I dag, þá viröast mér yngri menn
vera að taka viö sér, fleiri sem
sýna áhuga á impróviseraðri
músik. Gömlu hundarnir luila
þetta áfram.
Poh> og djass eru aö renna
mikið saman og popparar veröa
aö tileinka sér llka djass, ef þeir
vilja vera gjaldgengir I poppinu.
Diskóiö er sápukúla, sem ég vona
aö springi sem fyrst.
Djassinn hér á tslandi tekur
varla neinum stökkbreytingum,
þetta er frekar hæg uppsveifla.
— Plön?
— Aö halda áfram aö spila
djass og smæla framan i
heiminn!
„Margir telja... að Gunnar Þórðarson myndi jafnvel hefja lestur á
Hegel.ef hann teldisiggeta grætt á þvl...”.
Lummuveseniö.einsog i dopulal-
búminuslnu, þá stórtapar hann á
því.
Liggur Kaldalóns vel við
höggi?
— Þú hefur djassað gömul
þjóðlög, eins og Vögguvfeu Emils
Thoroddsen. Hvaða möguleíkar
eru á þvl að taka fyrir isiensk
þjóðlög á sama hátt og Jan
Johanssonhefur gert I Sviþjóð og
Niels-Henning örsted Pedersen
og Ole Kock Hansen i Danmörku,
svo dæmi séu nefnd?
— Þaö er geysi interessant aö
taka gömul þjóölög og umspila
þau. Sænsk og norsk þjóölög, sem
eru I 6/8 takti, gefa þannig mikla
möguleika á djassútf ærslu.
Sjálfsmorössveitin hefur veriö
meö bæöi norsk og sænsk þjóölög.
— Liggur Kaldalóns vel við
höggi?
— Ja, þaö er hægt aö umbreyta
lögunum.
— Hvað er að frétta af eigin
tónsmiðum?
— Ég hef ekki gert mikiö af
djasslögum. Ég fékkst aballega
viö þetta I bernsku, I kringum 8
ára aldur. Þá samdi ég sönglög,
sem nokkur voru tekin upp i
Otvarpinu þar sem Siguröur
Olafsson söng viö undirleik
höfundar!
— Aö loknu viðtali anda spyrl-
ar léttar og spranga um stofuna,
eftir að hafa lokiö við að drekka
siðustu bollana úr þriðju kaffilög-
uninni. Vmislegt kemur I ljós,
sem menn gáfu ekki gaum I hita
samræðnanna. Málverk af
Guðmundi — Einar Már spyr
hver þetta sé. — Ég á nú heiður-
inn af þessari sjálfsmynd, segir
Guðmundur hæversklega.
Brúðargjafir frá liðnu hausti
eru barðar augum og menn kenna
blóðrautt sjónvarpstæki sem
Fylking byltingar sinnaðra
kommúnista færði þeim hjónum
að gjöf. Og viöstaddir spyriar fá
vatn I munninn er þeir minnast
brúðkaupsveislunnar — þar sem
hver djasssnillii^gurinn á fætur
öðrum tók hljóöfærið og djammað
var fram á miðja nótt.
Fyrir þrábeiðni frekra spyrla
sest Guömundur við rafmagns-
pfanóið, siðustu hljómleikar Mod-
ern Jazz Quartet á fóninum og
John Lewis og Guðmundur
Ingólfsson sjá um sveifiuna til
skiptis. Grannir fingurnir renna
undurlétt yfir hljómborðið,
þekkjandi hvern hljóm og
áherslu. Þeir hafa flogið um átt-
undirnar I yfir þrjáthi ar og þó að
skírdagur sé, vonum við að þetta
sé ekki siöasta djassmáltlðin meö
Guömundi Ingóifssyni, heldur
öðlist hann eilift lff einsog djass-
inn.