Stúdentablaðið - 01.12.1994, Blaðsíða 17

STBL. • Desember 1994
S T Ú D E N T A R
Bls. 17
góðlátlegt grín í orðsendingu til
Ama Johnsen þar sem segir:
„Þegar kartöflurnar fara
að mygla hætta þær að
fara í fyrsta flokk.“
Þetta er þrælsniðug líking þar
sem gripið er til máls úr frumat-
vinnuvegum þjóðarinnar, sjálfri
kartöfluræktinni og stúdcntum
líkt við grænmeti. Þetta skilur
Arni hundrað prósent enda
maður úr moldinni, hann veit
nákvæmlega hvað gerist þegar
kartöllur mygla. Hans stuðning-
ur er í höfn. Davíð Oddson á
síðasta vinarþelskortið þar sem
hann fær hjart-
næma kveðju:
velt er að ímynda sér frústrer-
aðan fjölskyldufoður skeyta
skapi sínu á þáverandi fjármála-
ráðherra sem hér fær það ó-
þvegið frá næstu kynslóð á eft-
ir. Nema þetta sé Dúdda með
annað kort? Sá sem skrifar Öss-
ur sem „Özzur Skarpi“ er líka
nokkuð reiður og dulítið háðsk-
ur í senn. Hann segir:
„Hugsaðu um það Özzur
minn, það vorum við
sem kusum þig.
Stattu þig!“
Eftir mikil og gagnger heila-
brot er enn á huldu hvers vegna
Össur er hér
skrifað með
tveimur zetum.
Taktískir kostir
þess fyrir Qár-
lagabaráttu eru
afar óljós, svo
háðið - væntan-
lega einhvers
: konar réttritunar-
háð - er það sem
skýrir stafsetning-
una. Svo er svolít-
ill samstöðustíll
yfír þessu eftir allt
saman. „Stattu
þig“ er hvatning og
hvatning er alltaf
samstaða að
„Kæri Ólafur, ég stunda
nám við heimspekideild
og á ekki fyrir bo...“
„Takk fyrir allt.
Þín Dúdda.“
Það hreinlega drýpur smeðj-
an af þessu korti og manni
verður bumbult af væmninni
einni. Er „Dúdda“ að þakka fyr-
ir niðurskurðinn til Háskólans,
eða nýju endurgreiðslurcglurnar
í LÍN? Dúdda verður að hugsa
sinn gang í baráttuaðferðafræð-
unum, þetta gengur alla vega
ekki.
Reiði maðurinn
Sumir stúdentar virðast vera
byrjaðir að glata þolinmæði
sinni í garð stjórnmálamanna
og blöskrar skilningsleysið. Þá
er ekkert annað að gera en að
hella úr skálum reiði sinnar og -
beita sverðinu af ákafa. Þessi
maður virðist lireinlega trítilóð-
ur þegar hann skrifar þetta:
„Eru íslendingar að -
verða raktir fáráðar?"
Hér eru spilin lögð á borðið
og í spurningunni felst hressi-
legt blót yfir þessu öllu saman.
Það eina sem fyrir þjóðinni
liggur cr andleg örbirgð á ein-
angruðu eylandi, í afdalakima
sveitamennsku og svartnættis
hugarfarsins þar sem ekkert vex
nema arfi. III örlög og full á-
stæða til að grípa í taumana.
Annar reiður maður segir í
skilaboðum til Ólafs Ragnars
Grímssonar:
„Sem ungum manni var
mér kennt að þú værir
leiðinlegasti maður
á íslandi."
Þessi pilla er athyglisverður
vitnisburður um uppeldi við-
komandi þar sem sleggjudómar
og baktal um fólk í fjölmiðlum
ríður ekki við einteyming. Auð-
nokkrum hluta. Þó nokkrum
stúdentum eru dagpeningar
ráðamanna ofarlega í huga.
Þessi segir t.d.:
„Okkur vantar peninga
í Háskólann, ekki þiggja
dagpeninga í utanlands-
ferðum, þú ert jú kosinn
af fólkinu til að stunda -
þessa vinnu og ert á
launum þótt þú sért í út-
löndum og þar er
ódýrara en hér
-> þú þarft ekki
dagpeninga."
Þessi stúdent er reiður en
rökfastur. Reiður. Vondur. Hér
ægir mörgu saman. Heilög
vandlæting yfir dagpeninga-
greiöslum blandast undrun á
tómlæti ráðamanna gagnvart
svo augljósri röksemdafærslu
sem þessari. Kosinn af fólkinu,
ert á launum, ódýrt í útlöndum;
Ergo: Þarft ekki dagpeninga.
Þessi maður er hrópandi í eyði-
mörkinni. Og hann er reiður.
Grrr.
Uppgjörið
„Hr. Ólafur G. Einars-
son. Þú lofaðir því að
niðurskurður til HÍ yrði
bara í eitt ár. Það má
ekki tala um að leiðrétta
það, en það sama gildir
ekki um hátekjuskatt-
inn. Ég sé eftir því að
hafa hafið nám við HÍ til
M.S.-gráðu í líffræði. Ég
sé líka eftir því að hafa
kosið Sjálfstæðisflokk-
inn í síðustu kosning-
um.“
Þetta kallast að leggja spilin á
borðið. Það er engu við þetta
bæta.
„Já márfinnst gaman
að fara út að
skemmta mér og þá
fer ég auðvitað
þangað þar sem ég
veit að er glaumur
og gleði"
Unnur Brandt
lífskúnstner