Fálkinn - 10.11.1928, Qupperneq 12

12
F Á L K I N N
5krítlur.
— Hvernig stóð á ]>ví að ]>jer fór
að ]>l]l:ja svona vænt um mig?
— Jœja ]>á, ]>jer er ]>egar fariii að
Jnjkja ]>að skritið. Einmitt ]>að!
í HJETTINUM.
Dómarinn (við rjettarvottinn) : Vilj-
ið þjer gera svo vel að segja þess-
um manni, að maöur sje vanur að
taka ofan, Jiegar maður kemur fyrir
rjettinn.
— Herra dómari þessi maður, sem
Jjjer talið um, er kvenmaður!
— Hvaða dýr eru hentugust til
manneldis, Kalli litli? spyr kennarinn.
— Hænsnin, auðyitað, l>vi J)au getur
maður jetið bæði áður en ]iau fæðast
og eftir að ]>au eru dauð.
Vertu ekkert hræddur. Við erum orðin svona siðan við kom- — I’arr.a gekk maður frœgu söngkonunnar.
um heim aflur frá Amsterdam. ,,I.e Journal“. — Já, atveg rjett. Hvað œtli að sje eftirnafnið hans?
Presturinn (við bónda, sem lemur
hestinn sinn): Heyrðu, góði maður, ef
])ii heldur áfram að berja hestinn þinn
svona, þá kemst þú aldrei í himnariki.
Bóndinn: Það má vel vera. En jeg
retlaði nú ekki lengra en til borgar-
innar með þetta spítnahlass.
* * *
— Hvað kosta eggin lijá ykkur
núna?
— Pimtán aura stykkið og tólf aura
þau sem eru sprungin.
— Viljið þjer gera svo vel og gera
sprungu í tíu stykki af þessum fimtán
aura!
Fjölskyldan ætlar að fara til Amc'
riku. Iívöldið fyrir burtförina heyríi'
móðirin litlu dóttur sina biðja kvöld'
bænina sína og enda þannig:
Vertu sæll, guð, á morgun leggju"1
við á stað til Ameriku.
* * *
— Var það sorgarleilcur eða guni-
anleikur, sem l>ú sást i leikliúsinu 1
gœr ?
— Jeg veit það varla. Það endaði
með hjónabandi.
— Jæja, ])á var það sorgarleilcur.
—■ Heyrið þjer frú, maðurinn yðu1'
vill tala við j'ður í símann.
—■ Hefi jeg ekki margsinnis sagt yð'
ur, að maðurinn minn er engi"11
maður, heldur framkvæmdastjóri.
— Hvað segir konan yðar þegar þjer
ko)nið seint heim á kvöldin?
—■ Jeg á enga konu.
—- Af hverju koniið þjer ])á seint
heim á kvöldin?
Það var rjett af lienni mönulUI
þinni að strýkja ])ig, Hans litli. Þu
hefir náttúrlega verið óþekkur.
— Finst þjer ekki rjettara, pabb1'
að við kárlmcnnirnir hjeldum samau>
þcgar um svona er að ræða?
liorgarinn (seni slfjrði bíln-
um): Góði maður, jeg er alls
ekki fullur. Sjáið, jeg get stað-
ið á öðrum fíeti og tesið upp
langt kvæði.
Lögregluþjónninn: t>að er
nœgileg sönnun. Það munduð
])jcr ekki gera ófullur.
ioP.or.oiJojíoUoV.oHononoS