Fálkinn - 06.04.1929, Blaðsíða 14

14
F A L K I N N
i
Jólakrossgáían.
Allir Jieir mörgu, sem sendu ráðn-
ingar á jólakrossgátu „Fálkans“ verða
að afsaka hve lengi liefir dregist að
tilkynna úrslitin. Frestur var settur
til 1. febrúar, en vegna hinna mörgu
lesenda blaðsins, sem búa við slæmar
samgöngur út á landi, var ákveðið að
taka á móti svörum l>eim, sem bærust
fyrir miðjan ]>ann mánuð. Og svo
kom að l>ví, að rannsaka svörin og
var l>að ekkert áhlaupaverk, l>ví lausn-
irnar voru 82 talsins og nálægt hálfu
fimta hundraði orða i hverri.
Við yfirlesturinn kom í Ijós, að 59
svör voru svo gölluð, að j>au gátu
ekki lcomið til greina. Af l>eim 23
svörum sem J>á voru eftir, voru 14 al-
vel rjett, en 9 svo litið gölluð, að rjett
l>ótti að gera þeim jafn liátt undir
höfði og hinum. Voru því nöfn vinn-
Ef
þjer
couierið
sjálfur
þá notið
Mercur tonafix
Sjálftónandi dagsljóspappír. Aðeins 4 au.
á mynd. St. 9X6. Car/Poulsen & Sönner,
Köbenhavn V.
endanna dregin úr þessum 23 svörum,
sem voru tölusett frá 1 til 23. Fyrsta
númerið sem dregið var út var 13, svo
ekki er það altaf óhappatala. l>á ráðn-
ingu átti
STEFÁN NIKULÁSSON, Hringbrant I2C>
og hlýtur hann ]wi
1. verfflaun, 20 krónur.
2. verðlaun, 10 krónur fjekk
ASalheiöur Þorkcisdóttir, Laugaveg 36,
og 3. verðlaun, 5 krónur fjekk
Ólafur Ragnars, Skothúsvegi 2.
Hjcr fer á eftir rjett lausn gát-
unnar:
Lárjett:
1 húsþak, 7 lagkaka, 13 ásaveig, 19
kyrlát, 25 stöðug, 27 grafa, 28 trana,
29 felast, 31 ála, 33 garri, 35 ár, 36
passa, 38 N. H., 39 ellin, 40 táp, 42
la, 43 ku, 44 riða, 46 lap, 48 und, 50
ötul, 51 gá, 53 ra, 54 hugult, 57 fi'æni,
59 párar, 61 lárber, 63 U. F. A., 64
landpiága, 66 Job, 68 ræskingar, 70
rit, 71 sáld, 73 ar, 74 sunnanleiði, 75
na, 76 búta, 77 stikluvik, 80 ra, 81
Kió, 82 ni, 83 innantaka, 86 ak, 87
sníkir, 89 árlega, 90 ra, 92 an, 94 auk,
96 kames, 98 kvika, 99 umsát, 100
vað, 102 þ. e., 103 rám, 105 nef, 107
ra, 108 ís, 100 sn, 111 K. N., 112 ket,
113 err, 114 stönglar, 117 R. E., 119
Karþago, 123 úa, 124 Þorlákur, 126 æt,
127 eitlar, 128 gróðurnálar, 131 mót-
tak, 132 mi, 133 lafii', 136 eg, 137 rás,
138 al, 140 sinan, 142 rakhnifar, 145
brandajól, 148 skráfa, 149 Aron, 150
gabb, 151 ónúinn, 153 pestarket, 155
kraflandi, 157 skark, 161 yl, 162 ung,
164 E. S., 165 lcusar, 168 ol, 169 elsk-
ar, 172 endurgreitt, 176 fölsin, 179 R.
E., 180 fiskimið, 182 te, 183 auðtæmd,
184 dó, 186 líkneski, 188 iðn, 189 fár,
190 lió, 191 kr., 192 do, 194 s. s., 196
fag, 197 tað, 198 na, 199 raf, 200 úrill,
202 arfar, 203 Jakob, 206 tos, 208 ra,
209 lia, 210 urriði, 214 linast, 216 um,
218 finngálkn, 219, sn, 220 áta, 222 no,
224 rannsakar, 226 barn, 227 aa, 228
Sveinatunga, 230 t. d., 231 krap, 233
auð, 234 fagurleit, 236 inn, 237 hesta-
skrá, 240 ata, 241 stakui', 243 akkur,
245 sagir, 246 ávítar, 248 la, 249 ár,
250 snöp, 252 Ari, 253 ofn, 254 úfur,
257 e. s., 258 Sr., 259 Ari, 261 steik,
263 át, 264 farin, 265 il, 267 ánauð,
269 íta, 270 natinn, 272 stóll, 277 inn-
rás, 279 enginn, 280 ártalið, 281
grannar, 282 gnagar.
LÓSrjett:
2 U. S. A., 3. St., 4 þögull, 5 aða,
6 kurr, 8 ag, 9 grá, 10 karlægur, 11
af, 12 kappi, 14 staup, 15 ar, 16 vand-
ræði, 17 enn, 18 ia, 19 kell, 20 yli,
21 rangár, 22 1. s., 23 átt, 24 nálhús,
26 Grindavík, 29 flugnanet, 30 Sparta,
32 Laufás, 34 ið, 37 Skjóni, 39 et, 41
áreita, 43 ku, 45 afl, 47 ananas, 49
nárinn, 50 örk, 52 áx', 55 galta, 56
taglskelt, 58 rás, 60 asi, 61 launavert,
62 brúka, 65 prikar, 66 járnvörur, 67
blómkrans, 69 innlán, 72 dika, 76
barð, 78 un, 79 kimar, 83 írska, 84 ag,
85 farsæld, 88 R. E., 89 ám, 91 derr-
inn, 93 nátta, 95 ungir, 97 sí, 99 un,
101 Atlas, 102 þi'uma, 104 mö, 106
faldafeykir, 109 skógareldar, 110 sól-
ai'breidd, 112 kotbóndalif, 113 ek, 115
nei, 116 ra, 118 eg, 120 að, 121 þrár,
122 gá, 123 úr, 124 þó, 125 Áki, 129
refakyn, 130 alabast, 134 fussa, 135
angan, 139 ódæll, 141 nánös, 142 ráp,
143 kas, 144 rto, 145 bak, 146 Jón,
147 lúi, 152 ósofinn, 154 ungt, 156
Hi-eiðai', 158 kliða, 159, rek, 160 klifa,
162 urðarmáni, 163 Grænavatn, 165
Kingo, 166 uns, 167 armar, 170 smá-
fuglar, 171 að, 172 ee, 173 uu, 174 em,
175 t. d., 177 öl, 718 skattskrá, 181
sn, 182 tóiðn, 185 óskir, 187 et, 190
lirikar, 191 kl, 193 oj, 195 sonata, 199
rann, 200 úrlausnin, 201 li, 204 al, >
205 l>andspuni, 207 sukk, 209 liirða,
211 rá, 212 linetur, 213 innhaf, 215
sn, 217 Marat, 218 fautar, 219 svika-
tóa, 221 tangur, 223 ógegninn, 225
ratast, 226 baslar, 228 sek, 229 asi,
232 parrak, 234 fursti, 235 lap, 238
trú, 239 áveðra, 242 ká, 244 rifli, 245
sonur, 247 is, 250 senn, 251 Ö. K., 255
fá, 256 rang, 260 inn, 262 tin, 263 átt,
266 lin, 268 unn, 269 ísa, 271 ag, 272
sr, 273 11, 275 na, 276, na, 278 ág.
BESTU LJÓSMVNPIRNAR
fáið þjer hjá ljósmyndaverslun yðar á
CAPOX
(gasljós-pappír).
Stórfagur litblaer
— skarpar og skýrar myndir.
Carl Poulsen St Sönner, Köbenhavn V.
Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux.
eiu mjög ósanngjörn .... og mjer leist vel á
hermanninn. Það var mjer að kenna, að þú
drapst hann ekki. Einhverntíma verðum við
að Iosna við þau öll, til þess að fá að vera í
friði.
— f friði? sagði hann í hálfum hljóðum
.... Friði!
Hún fleygði af sjer sloppnum aftur og lagð-
ist upp í rúmið. Jeg fæ höfuðverk, ef þú
heldur þessu tali áfram, Joseph. Jeg hefi
aldrei þolað að hugsa neitt að ráði, síðan
fallbyssudrunurnar hættu. Komdu nú í rúm-
ið, eða farðu inn í herbergið þitt. Jeg er
þreytt.
Hann sneri frá henni. Hún hafði þegar
lokað augunum og andaði reglulega, og svaf
nú eins og barn, sem þekkir ekkert ilt, og
væntir ekki neins ills af morgundeginum. Og
þegar morgundagurinn kom, hafði hann
gleymt ....
Þegar þau voru komin á fætur aftur, hafði
henni dottið gott ráð í hug. Þau átu morgun-
verð í sólriku horni á svölunum. Hún var í
rósrauðum kjól, sem var lauslega festur að
mittinu með silkibandi, og hið mikla hár
hennar skein með gullslit í heitu sólskininu.
Þrátt fyrir alt, hafði hún enn ekki gleymt.
Hún hallaði sjer aftur á bak í sætinu og
horfði á hann. Hann var fölur og virtist líða
illa. Augu hans láu innar í höfðinu en áður
og hann hafði horast. Hann var líkastur
manni, sem skugginn af einhverjum ótta
kvelur öðru hvoru. Hún aftur á móti hafði
ekkert mist af hinni dásamlegu fegurð sinni.
Hörund hennar var mjúkt sem silki, augun
skær og varirnar purpurarauðar og Iokkandi.
En sú litla sál, sem verið hafði í andliti
hennar, var horfin. Hún var líkust einhverj-
um fögrum heiðingja.
— Þú ert víst þreyttur, sagði hún, af á-
settu ráði, til þess að reyna að fá hann til að
tala um nóttina áður.
— Já, jeg svaf illa, játaði hann. — Mjög
illa. Öll nóttin var ekki annað en skuggar og
martröð.
— Manstu nokkuð nánar eftir því?
— Nei, svaraði hann — ekki nema óljóst.
— Þó er eitt, sem mjer er ljóst: að allur
heimurinn er ekki annað en vanþakklæti. Jeg
veit vel, að jeg er í sífeldri hættu, að eins
vegna þess, að jeg reyndi að lagfæra heilann,
sem jeg fórnaði fyrir land mitt.
—- Hlustaðu á, sagði hún, biðjandi. — Jeg
ætla að fara að klæða mig. Vertu tilbiiinn að
fara með mjer, þegar jeg hefi lokið því. Jeg
hefi fengið hugmynd ....
Skömmu seinna voru þau á leið upp brekk-
una að baki hússins. Hún var grýtt og gróð-
urlítil, nema hvað þar voru fáeinir pálmar
hjer og þar og dálítið af kaktus. Rjett efst í
brekkunni, sólarmegin, var ferhyrnt svæði,
umgirt hvítum vegg, og á því hundrað Iciði
eða fleiri, sum ný, önnur gömul, sum skreytt
visnum blómum, en önnur vanhirt. Þau höll-
uðu sjer upp að veggnum og hún lagði hönd
sína á handlegg hans.
—• Hlustaðu nú á mig, Joseph, sagði hún.
—• Þetta fólk er svo gjarnt á að gera veður
út úr smámunum. Hversvegna ekki að reyna
dauðs manns heila? Úr því yrði engin vand-
ræði og ekkert lagabrot.
Harka og ákafi skein út úr stálgráum aug-
um hans. — Dauðs manns? át hann eftir.
— Já, hversvegna ekki? hjelt hún áfram.
— Geturðu ekki sjeð, að þá hefirðu enn meiri
líkur fyrir góðum árangri, ef nokkuð er, þvi
rauði bletturinn hvítnar þegar maðurinn
deyr.
-— Þetta er satt! æpli hann, með ákafa. —
Alveg satt! Mjer gæti nægt dauður maður.
Ef jeg næði í hann innan sólarhrings eftir
andlátið, væri engin hætta á neinu.
— Já, finst þjer þetta ekki heillaráð? Ekki
fara afturgöngur að rísa gegn okkur.
— Dásamlegt! sagði hann og leit áköfum
augum inn fyrir vegginn. — En hvernig á að
ná sjer í lík? Spánverjar grafa djúpt.
Hún greip handlegg hans, og sneri honum
í hina áttina. Síðan benti hún honum niður
fyrir brekkuna, á lítið hreysi, hvítkalkað með
stráþaki og illgresi í kring, sem stóð rjett
niðri við flæðarmálið. Tvær geitur voru tjóðr-
aðar þar, tveir eða þrír grísir voru á hlaup-
um, og þreytulegur múlasni með stórar körf-
ur um þvert bak, beið þolinmóður úti fyrir.
Fiskinet voru breidd á jörðina fyrir framan
kofann. Skamt frá lá lítill bátur, með svört-
um seglum, við alckeri.
— Veistu hvað mennirnir þrír, sem þarna
búa, eru kallaðir? „Djöflaþrenningin". Þeir
hafa allir verið í fangelsi og eru útskúfaðir
af þjóðfjelaginu. Hinir fiskimennirnir, sem
heiðarlegir teljast, vilja engin mök við þá
eiga. Fáðu þá til að gera verkið, einhverja
nóttina, —• og svo, þegar þú hefir lokið þínu
verki, geta þeir róið út á hafið og sökt leif-
unum af líkinu í hyldýpi Miðjarðarhafsins.
Hann leit á hana, næstum með lotningu. —
Judith, sagði hann, — jeg hefi stundum gert
þjer rangt til í liuga mínum. Þú hefir fengið
stórkostlega hugmynd — dásamlega hug-
mynd! bætti hann við í spámannstón. — Ef
við getuin orðið heilvita aftur, þó ekki sje
nema eitt ár, mun enginn lyfta hönd gegn
mjer, því jeg get opinberað heiminum sann-
indi, sem hann órar ekki einu sinni fyrir,
enn. — Jeg er að því kominn að gera miklar
lengt mannsæfina, ef jeg aðeins fengi þessa
uppgötvanir. Jeg gæti útrýmt sjúkdómum, og
örlitlu vitglóru, sem mig vantar. Jeg verð að
fá hana! Jeg skal fá hana!
Hún dró hann með sjer niður brekkuna.
—- Bræðurnir eru þarna, allir þrír, benti hún.
— Spánskan þín er víst nógu góð til þess að
gera þeim skiljanlegt hvað þú vilt. Og eng-
inn þeirra mundi hika við að selja sál sína
fyrir fáeina pseta.
— Þeir skulu fá meira en fáeina peseta,
æpti hann, æstur. — Þeir skulu verða mínir
menn.