Fálkinn - 27.04.1929, Qupperneq 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vjlh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltbsted.
Aðalslcrifstofa:
Austurstr. 6, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofá í Osló:
Anton Schjöthsgate 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
ALLAn ÁSKRIFTIR GREIÐIST FYRIRFRAM.
Auglfjsingaverð: 20 aura millimeter.
Prentsmiðjan Gutenberg
Sfiraéóaraþanfiar.
Sá, sem ekki á neitt mark til að
kePPa að, kemst aldrei áfram. En
I'inn, sem setur sjer markið uppi í
turiglinu og þykist ætla að afreka
osköpin öll, er heimskingi. Það verð-
ur að vera ákveðið hlutfall milli
*uarkmiðs og liæfileika. En til þess
;'ð svo megi vera þurfa menn að
kunna að meta sjálfa sig rjett — og
það er erfiðast af öllu.
Eítum i anda yfir umfcrðina á
strætum stórborganna. Þar er krökt af
fólki, allir eru að flýta sjer, allir að
keppast við líðandi stund. Og hversu
margir koma ekki of seint. Sumir
verða undir vögnunum og biða bana,
þ'd þeir gáfu sjer ekki tíma til að
þia til hægri nje vinstri. Og' aðrir
verða taugaveiklaðir af öllum asan-
um og flýtinum.
Allir lifandi menn eru á gangi á
þinum mikla alfaravegi lífsins og eru
aldrei óhultir. Þeir sem kviðnir ei-u
veiklast af liræðslu, ofurhugarnir láta
þylfu ráða kasti og þeir aðgætnu geta
orðið fyrir áföllum þegar þá grunar
sist. Yfir öllum vofir sama hættan.
Maður einn, sem verið liafði í Ame-
riku og ltom lieiin til sín aftur, var
i'fifinn af öllúm gæðum þar vestra og
ialaði með fyrirlitningu um ástæðurn-
ar heima fyrir. „Fyrir vestan verða
*nenn ekki taugaveiklaðir sagði liann,
því afköstin aukast með hraðanum.
Það er ]iað sem okkur vantar hjerua.
Við komustum svo stutt, vegna þess
að við föruin svo hægt“.
i-n það er varliugavert að fara í
kapphiaup við Iíðandi stund. Það
I'ýðir ckki heldur að reyna að stöðva
•íðandi stund. Hið fyrra gera þeir,
sein flana mest, hið síðara þeir, sem
aldrei vilja lofa hciminum að breyt-
ast. Listin er sú, að finna afstöðu
Slna til samtíðarinnar, slcilja liana og
nota rás og stefnu líðandi stundar
sjer i hag.
Enginn skyldi ætla, að inönnunum
•iði betur þó alt gangi liraðar en fyr.
Þvert á móti. Þar sem alt er orðið
•'raðast ber meira á geðbilunum,
giæpuin og allskonar vandræðum en
■'nnarstaðar. Hraðinn mikli ofþreytir
kynslóðina, að minsta kosti þá, sem
"okkurntima liefir liaft af minni
"aða að segja. Að finna mátulega
"'aðann, liraðann sem skilar hæði
þjóð og einstaklinguin lengst áfram
oskemdum, er listin mesta.
• vær stefnur eru ávalt til i ver-
"•dinni: nýji tíminn, sem flýtir sjer
u"dan og gainli tíminn, sem lall-
11 " eftir. Iín hvort sem farið er
'iaðar (“ða hægar, þá er fjarlægðin
‘l ■*• s" sama á milli þessara tveggja.
Dýrið sem var óþekt fyrir 28 árum.
Fyrir fáeinum ár-
um fjekk drotn-
ingin í Belgíu
mjög skxítna gjöf
sunnan úr Af-
ríku. ÞaS var
spendýr eitt, sem
enginn hvítur
maÖur hafði sjeð
fyr en árið 1901,
ný dýrategund
sem fram að
þeini tíma hafði
dulist vísinda-
mönnum i hin-
um miklu skóg-
arfylgsnum Af-
rílcu. Að vísu var
þetta ekki fyrsta
dýrið sem flutt
hafði verið til
Evrópu af þess-
ari tegund. Því
að nokkru áður
höfðu dýragarð-
ar útvegað sjer
þessi dýr, en
ekki tekist að
halda lífi í þeim.
Ell nil þekkja Snona litur út á lieim slóðiim. sem ókapiinn á lieima.
menn betur hvað
þessu dýri hentar, en þá var, og væri fundið inst inxii í frum-
menn eru vongóðir um, að skógum í Ivongó. En villimenn
drotningargjöfin fái að halda þektu dýrið og nefndu það ókapí.
Landsstjórinn í Uganda, Sir
Harry Johnston var fyrsti mað-
urinn sem frjetti af þessu dýri,
og honum tókst að ná i nokkr-
ar mittisólar, er innbornir menn
áttu, og gerðar voru úr ókapí-
leðri. Af ólunuin þóttist enski
fræðimaðurinn Slater geta ráðið,
að þetta væri zebradýr. Eu sama
árið tókst landstjóranum að ná í
heila húð og hauskúpu af dýr-
inu, og sendi til Lundúna. Þá
þótti strax sýnt, að dýrið væri
skylt gíröffunum.
Ókapiinn, sem Belgíudrotning fjekk.
J'að var smákálfnr þegar mgndin var
tekin.
Síðan hafa margir, einkum
Englendingar, farið þarna suð-
ur í veiðifarir, aðallega til þess
að ná í ókapiinn annaðhvort
dauðan eða — helst — lifandi.
Þeim varð vel ágengt, en af ótta
við að dýrinu mundi verða út-
rýmt setti belgiska stjórnin
strangar friðunarreglur, og nú
má ekki veiða dýrin framar. Þau
lifa á litu svæði skamt fyrir
vestan Nyanzavatnið og hafast
einkum við í þjettum skógum,
sem vaxa á mýrlendi. Er þar
talsvert mikið af þeim. En senni-
lega eru þetta síðustu leifarnar
lífi lengi, þrátt fyrir veðráttu-
muninn í Evrópu og Afríku.
Dýrið er alið nær eingöngu á
mjólk og banönum og dafnar vel.
Þetta dýr er kallað ókapí. —
Lærin eru röndótt á lit eins og
zebradýr og því hjeldu menn i
fyrstu, að þetta væri afbrigði af
zebrum. En brátt varð annað of-
an á, er vísindamennirnir fóru
að athuga dýrið. Þcir komust að
þeirri niðurstöðu, að ókapiinn
væri skyldastur gíröffunum, jx>
margt sje ólíkt um þessa
frændur.
í byrjun þessárar aldar vissu
menn ekkert um, að þetta dýr
væri til. Það var öllum hvítum
mönnuin óþekt þangað til 1901
og það vakti hina mestu furðu,
er það frjettist, að nýtt spendýr
1‘essar tveer myndir cru af dýri drotningarinnar. Til luegri sjest það hálf-
vaxið, en til vinstri fullþroskað, með bjöllu um hálsinn.