Fálkinn - 03.08.1929, Qupperneq 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vn.H. Finsen oq Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavab Hjaltbstkd.
AOalskrifstofa:
Austurstr. 6, Reykjavik. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa t Osló:
Anton Schjöthsgate 14.
BlaBið kemur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
hr. 6.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
AlLAB ÁSKBIFTIB QBEIÐIST FTBinFBAM.
AuglfjsingaverB: 20 aura millimeter.
Pbentsmiðjan Gutenbebq
SRraéóaraþanRar.
„Vond samviska getur þó
gert lifið nokkurs virði“.
SÖBEN KlRKEGAABD
HVERNIG
ETUM VIÐ?
Maður nokkur var spurður hvers
vegna hann braskaði aldrei i kaup-
um og sölu á kauphöllinni. Hann
svaraði: „Jeg vil heldur sofa vel en
horða góðan mat. Þessvegna hraska
jeg ekki“.
Þessi maður er fœstum líkur. Hann
liefir auðsjáanlega verið úr þeim hóp
manna, sem hafði góða aðstöðu til
l>ess að braska á kaupliöllinni, úr því
hann var spurður. En liitt er algeng-
ara, að menn taki gagnstæða kostinn
við það, sem l>essi maður gerði, og
eru fúsir á að tefla í fjárhættu, að-
eins vegna þess, að svcfn þeirra verð-
ur órólegri fyrir það.
Mönnum er svona varið, að þeir
liafa gaman af að treysta á fremsta
Qðeins vegna þess að þeir elska áhætt-
una, þó þeir viti að þetta dregur lír
veiliðan þeirra. Þeir menn eru til, sem
hafa framið þjófnað, aðeins til þess
uö fá að reyna livort þjófnaðurinn
kæmist upp eða ekki, en án þess að
þeir þyrftu þess með, cða nokkur
niaður ræki þá til. Það er aigcngt i
stórborgum erlendis, að heldri konur,
sem hafa fullar hendur fjár og tíma
vel að sjá af peningum, gera sig sek-
ur um að stela i verslunum þar sem
l>«r koma. Og þær konur eru llka til,
scm gerast ótrúar bónda sinum, að-
eins til þess aö treysta á hvort það
komist upp eða ekki. Þetta eru eins-
konar afbrigði af spilafikn og annað
ekki. Dægradvöl þeirra, sem hafa alt
sem þeir geta liendinni til rjett og
vita þvi ekki hvernig þeir eiga að
drepa tímann.
Timarnir breytast og renna fram
með öldufalli. Þessa stundina erum
við i öldudal og þá finst oss það ó-
venjulega sjálfsagt og liið óeðlilega
eðlilegt. Fólk gerir sjer lcik að þvi að
særa samviskuna, svo að lífið verði
þess vert að lifa því. Mannkynssagan
scgir frá þessum timabilum f sögu
l'jóðanna. Þá eru öfgarnar liafðar í
liávegum og öllu snúið öfugt. Og á
eftir þessum tryllingstímum í sögu
1‘jóðanna koma oftast nær tímar, þar
sem samviskukvölin verður helsta
óægradvölin. Þá gera menn mest að
l'ví að iðrast, þylja liarmatölur yfir
l'vi, hve vitleysislega þjóðin liafi far-
'ð að ráði sínu og hve miklu þurfi
að breyta, svo að ástandið sem þjóðin
'ar að sleppa úr komi aldrei yfir
>ana aftur. Og eigi ber hvað sist á
Þessu eftir að styrjaldir og þesskonar
'örmungar hafa gengið yfir löndin.
Hjá pglsuvagninum á gölunni.
í núlisku dansveiiingaliúsi.
Við vitum það öll, að það
er maturinn sem gefur okk-
ur megin og mátt, en þrátt
fyrir það eigum við ekki að
hafa magann fyrir okkar guð.
Hinsvegar hefir það ekki svo
litla þýðingu að maturinn sj’e
bragðgóður, og líti girnilega út
og að horið sje snyrtilega á borð,
Borðbæn á sveitaheimili. (Eftir Auto Carte).
Verkamannafjölskylda að misdegisverði. Barnið sefar sult sinn við móður-
brjóst. (Málverlc eftir II. Daumier).
Sœlkeri.
í stuttu máli, að alt sje svo í
haginn búið að við neytum mat-
arins með gleði og góðri lyst.
Því máltíðin hefir fleiri verk-
efna að gæta en aðeins þess að
fullnægja kröfum magans, hún
getur að öðru lcyti aukið al-
menna vellíðan, sem getur verið
stutt, hátíðleg stund við hvers-
/ kránni.