Fálkinn


Fálkinn - 10.08.1929, Blaðsíða 15

Fálkinn - 10.08.1929, Blaðsíða 15
F A L K I N N 15 NÝTÍSKU HÚSGÖGN í svefnherbercji, borðstofur, dagstofur og herraherbergi. Trjesmíðavinnustofa FRIÐRIKS ÞORSTEI NSSON AR Sími 618. Laugaveg 1. Pósthólf 161. >£ N’< >£ K » & X X « X % >£ s « * x K Byggingarvörur: Cement, Þakjárn, Þakpappi, Stangajárn, Saumur o. fl. ávalt fyrirliggjandi. H. Benediktsson & Co. Símnefni: Geysir. Sími 8 (3 línur). y< >£ >•< >£ >•< >£ >/ >£ >/ >£ >v >£ >•< >£ >•< >£ >•< >£ >■< >£ X >£ >■< >£ >■< >£ >■< >£ >•< >£ y< >£ >•< >£ >•< >£ >•< >£ >•< >£ S,|lllimii|||||||igilllllllliiiHiiiiiiii|iigiii|||||||||||)i|igiii|||iiiiiiiiiigiHllllieilllllDlia I B L Ó M L A U K A R | Biðjið um að senda yður ókeypis hina nýju haust- verðskrá vora með mynd- um, yfir allskonar lauka til þess að setja niður í potta eða í garðinn nú þegar. Fljót afgreiðsla. Sföðugar skipaferðir milli íslands og Bergen. I SIGV. CHR. BERLE Als ] Olaf Kyrresgt. 3$ — Bergen — Norge. ■ ■■IHHHHggggggigggmgg|||||||||||||||||||,|„|||„|||„,|||I„„|„,|„|,|||||,m||||||,„||||||J Q V. B. K. selur „ÓÐINN“ teikniblýantinn. | ERFÐASKRÁ TÓBAKSKÓNGSINS Hefir hann gert son SINN ARFLAUSAN? Fyrir nokltru dó einn af rikustu mönnuin i Kanada, tóliakskóngurinn Mortimer Davis. Hann byrjaði sem venjulegur vindlagerðarmaður, en vann sig upp og Jiegar hann dó var bann orðinn einn af ríkustu mönnum i heimi, bann átti nálægt 150 miljón- um dollara. í Ameriku liefir fólk' biðið Jiess með ójireyju að erfðaskrá iians yrði birt og ekki hefir hún minkað við ]>að að orðasveimur hefir borist út á l>á ieið, að M. Davis hafi gert soii sinn arflausan. En Mortimer Davis yngri fór að heiman skömmu áður cn gamli maðurinn dó, og giftist einni af „Dolly systrunum“, en Jiað var föður hans mjög á móti skapi. Vinur og lögfræðingur gamia mannsins liefir verið spurður um Jietta. En hann er tregur tit J'ess að gefa nokkuð upp. En Jiegar kona Mortimer Davis yngri, sem er í París, heldur ]>ví fram að ]>au lijónin eigi að erfa helming eignanna, ]>á liefir lögfræðingurinn sagt að það væri völt von hjá hcnni. Mortimer Davis hafði lifað mjög viðburðaríku lífi. Þegar liann fór að verða efnaður, giftist liann og lifði í liamingjusömu hjónahandi í nokkur ár, þangað til hann kyntist ungri stúlku, Ellen Curran; ]>au giftust og lifðu hamingjusömu lifi, þangað til italski greifjnn Moroni komst i spilið. En greifinn og Curran skildu eftir skamma samhúð — og þá Iiafði Mort- imer Davis fengið sje.r þriðju konuna. En skömmu scinna liitti hann greifa- frú Maroni, er áður liafði verið kona lians og þau urðu aftur ágætir vinir, en frú Mortimer krafðist hjóiiaskiln- aðar og fekk hann. — En meðan á hjónaskilnaðinum stóð, sat greifafrú Maroni í yndislegu skemtisetri suður við Miðjarðarhaf — og beið Mcrtimer Davis — og að ]ivi húnu giftust þau i annað sinn. En rjett á eftir giftist Mortimer yngri Rosiba Dolly. Tcngdaforeldrarn- ir voru óánægðir með ráðaliaginn og þegar Mortimer gamli dó rjett á eftir og lík lians var flutt til Canada, hreyfðu ungu hjónin sig livergi. hetta setur fólk í samiiand við það að fað- irinn hafi gert son sinn arflausan áð- ur en hann dó. Saint sem áður mun Mortimer yngri ekki gera sig ánægðan með að missa arfsins — og þessvegna biður fólk með óþreyju eftir úrslitum þessa máls. (íf^) Yfirvöldin i Mexico liafa nýlega akveðið að láta hora eftir steinoliu i sjálfu dómkirkjugólfinu i Mexico Citv. Kirkja ]>essi er mesti lielgidóm- ur þjóðarinnar og stærsta kirkja landsins og elsta. Var inusteri i tið ÞJÓFURINN BRAUST INN MEÐAN Á IiUÚÐKAUPSVEISLUNNI STÓÐ Ungur maður, Ferdinand Frederik- sen var nýlega dæmdur í Kaupmanna- höfn fyrir þjófnað. Fífldirfska sú er hann liafði haft í frammi við þjófn- aðinn vakti stórkostlega undrun hæði ineðal dómara og áheyrenda. Eitt kvöld hafði Frederiksen verið á gangi í Alilefeld-götunni og fór fram hjá húsi ]>ar sem brúðkaupsveisla stóð yfir á neðstu liæð. Frederikscn nam staðar og horfði á dansinn um stund og hlustaði á umræður unga' fólksins, sem snerust um ástir, trygðir og lífs- hamingju. Skyndilega datt lionum i iiug að hjerna væri tækifæri til að krækja í einhverja dýrmæta muni meðan veislugleðin væri í algleym- ingi. Hann ]>aut upp eldhúströppurnar, opnaði dyrnar og gekk inn. Þar liitti hann ]>jónustustúlkuna, sem var ung og lagleg og utan af landi. Hún stóð þar og var að þurka upp ýriisa silf- urmuni. Flestir þjófar mundu undir öllum vcnjulegum kringumstæðum liafa dregið sig til haka við það að sjá stúlkuna. En Frederiksen var nú annað i hug. Hann steig yfir þrösk- uldinn og inn í "eidhúsið, tók utan um stúlkuna og kysti liana á inunninn hVað eftir annað, svo að stúlkugarm- urinn náði naumast andanum. Þvi næst stakk haun tveggja krónu pcning í liönd hennar og sagði: Farið þjer inn i stofuna og vitið livort þjer finnið þar ckki gullhring, — ]iað á áð vera rúhinsteinn á lionuin. Jeg misti liann þarna inni. Og stúlkan fór að leita i óða önn og var sann- færð um þetta' væri einn veislugest- urinn, sein liefði vilst út i eldhúsið til hennar. Hún fann engan gullhringinn, en þcgar liún kom aftur út i eldliúsið, var ungi, fallegi maðurinn, sem liafði kyst hana svo innilega allur á hak og hurt, og auk þess var allur silf- urborðbúnaðurinn horfinn og úrið hennar, er Jegið hafði á eldhúshorð- inu. — Daginn eftir var Ferdinand Fredcr- iksen tekinn liöndum. — Og fyrir skömmu var vcsalings þjónustustúlk- an við rjettarhaldið og lieyrði dóm- arann dæma Ferdinund i fleiri ínán- aða fangelsi. En að hvaða gagni kemur henni það? Hún hefir mist trúna á mennina, lífið og ástina. Asteka þar, sem hún stendur nú. Yf- irvöldin þykjast Viss um, að undir kirkjunni sje að finna auðugustu ol- íulindir í landinu og lialda því fram, að Astekarnir hafi reist kirkjuna á þessum slað, vegna oliunnar sem þar sje i jörðu. Trúuðum mönnum finst fátt til um þetta og telja það van- Iielgun, en til að sætta þá við þetta fyrirtæki gefa yfirvöidin í skyn, að olíuleitin sje ekki aðalatriðið heldur eigi að komast að raun um, hvort undirstaðan undir kirkjunni sje nægi- lega sterk.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.