Fálkinn


Fálkinn - 10.08.1929, Blaðsíða 7

Fálkinn - 10.08.1929, Blaðsíða 7
F A L K I N N 7 JÓNSM ESSU NÓTTIN. EFTIR KRISTJÁN SIQ. KRISTJÁNSSON. Hjörtur ritstjóri sal við skrif- borSið. Blaðið var að mestu bú- ið til prentunar. Honum hafði borist dánarfregn. Áslaug skáld- kona var dáin. Hann hafði skrif- að nokkur minningarorð í lilað- ið með fregninni. Æfiniinning hennar átti að koma síðar og mynd af henni. Myndin stóð fyrir framan hann á borðinu. Hann sat með hönd undir kinn og horfði á myndina. Það var eins og kviknað væri i kulnuðum glæðum. Hugur hans var í uppnámi. Gamlar minningar brutust fram •Jonsmessunótt. — En hvað þctta var einkennilegt. Jónsmessu- nóttin var komin. — Og það var einmitt minningin um Jóns- messunótt fyrir 32 árum, sem nú var að blása upp eldinn í gömlu glæðunum. Það rifjuðust upp fyrir hon- um æskuárin heima. Faðir hans var prestur í sveit. Hann var í miklu áliti hjá sóknarbörnum sínum, elskaður og virtur af öllum, sem kynni höfðu af hon- um. Hjörtur var einbirni. En foreldrar hans höfðu alið upp þrjú fátæk og umkomulaus börn. Eitt þeirra var Áslaug. Þau höfðu þvi alist upp saman. Og nú komu minningarnar Ijóslif- andi upp i huga hans. Hann hjelt þó um eitt skeið að kuln- að væri að fullu í þeim glæðum. Og hafði hann ekki gert sjer far um að kæfa það alt? Höfðu ekki vonir um auð og upphefð slegið fölskva á eldinn? Og hafði ekki fátæka, umkomulausa stúlkan heima smá gleymst og mynd hennar í huga hans dofn- að við ljómann af annari, sem hraust þar fram. — En allar rósir liafa þyrna. Og nú var það svo, að gömlu myndirnar gægðust fram. Hann var allra snöggvast orðinn ungl- ingur í föðurhúsum. — Það var síðasta Jónsmessunóttin heima. Hann hafði verið sendur i kaupstao, og var einn á ferð. Það var margt, sem bar fyrir nugun. Vorið hafði kyst alla hlómknappana og i raun og veru alt lif, sem gægðist upp úr i'ótinni. Alt var þrungið af þrótti vaxandi lífs. — Vor, vor, yndislegt vor. — Draumveldi næturinnar hafði heillað huga hans. Og það var eins og sólin v*ri að opna augun. Og nú var hann bráðum kominn heim. Hvar skyldi nú Áslaug vera? Hnn hafði kosið sjer að vaka .yfir túninu þessa nótt. Það hafði hún gert siðustu árin. — Hjartað fór að slá örara, þegar mynd Áslaugar kom upp 1 hugann. Þegar hann koin þeini á hlaðið, þá sat Áslaug í hæjarsundinu og var með hvæðabók i höndunum. Hún vakti yfir túninu. — Komdu sæl Ása, kallaði hann og snaraðist upp i sundið til hennar. Komdu sæll. svaraði hún glaðlega. Þú ert alveg eins og Jóns- inessunóttin, hafði hann jiá sagt, uin leið og hann settist þar hjá lxenni. En hvað þú ert skrítinn núna, sagði Áslaug. Og ]iú líkir mjer við Jónsmessunóttina. Hvað sýnist þjer líkt með okkur? — Já, Jónsmessunóttm er með opna kvæðabók í höndun- um, alveg eins og þú. Hún leit hrosandi til hans og það var einkennilegur glampi í augun- um. — Gastu nokkuð lesið í bók- inni? - Já,. jeg las þar nokkur ástarkvæði. Voru jiau falleg? — Já, yndisléga falleg, alveg eins og kvæðin þín. — Jeg hefi aldrei búið til ástarkvæði. — Nei, en jiað er sami unað- urinn í hvorutveggju. — Þú ert að gera gis að mjer. Og þú gerir Jiað nú ekki fyrir ekki neitt. Það máttu vera viss um. — Nei, Lauga, jeg er ekki að gera gis að þjer. Jónsmessu- nóttin cr unaðslegust allra nótta. Unaðslegri en allar aðrar stund- ir ársins. En j>ú ert yndislegust allra stúlkna, sem jeg þekki. — Fekstu jiessa gullhamra í kaupstaðnum? — Nei, ekki fjekk jeg þá þar. En hafi jeg fengið þá hjá öðr- um, jiá hefir Jónsmessunóttin gefið mjer þá. — Ekki get jeg skilið Jiað. — Jeg get sagt jjjer hvernig jiað er. Sjerðu ekki hvað hún er unaðsleg? — Finnurðu ekki til hrifnmgar í Jiessari unaðslegu dýrð? Heldurðu ekki að hugs- anirnar verði fegurri og orð okkar ljúfari, þegar sálin andar að sjer jiessari dýrð? — Og ef þær þyrftu að mótast og verða að föstu efni, J>á mundi Jiað efni auðvitað verða gull. Já, Hjörtur, Jiá mundum við nú verða rík, — rík af gulli. Já, . en jiá ættum við ekkert nema gull. — Engar fagrar hugsanir. — Enga unaðslega drauma. — Það væri voðalegt. — Þú mundir Jiá ekki vilja skifta? — — Nei, Ása. Það vildi jeg ekki. — En nú skal jeg segja þjer hvað jeg held. — Hvað er það nú? — Jeg held að draumadísir Jiessa lands haldi draumþing sitt Jjessa nótt. — Hvers vegna heldurðu Jjað? Mjer finst jeg andi að rnjer einhverri sltáldlegri fegurð. Það er nú máske frá þjer. — Heyrðu Ása. Þú ert lifandi, holdiklæddur draumur. — Þykir þjer vænt um alla drauma? Ijótu draumana iika? — Nei, Ása, mjer líykir að eins vænt um fallega drauma. Ljótu draumarnir eru aftur- göngur gamla tímans, og upp- vakningar þeirra, sem einatt horfa í skuggana. Það eru skammdegisdraumar. í nótt skulum við lofa skammdeginu að eiga sig. Nú hafa vordraum- arnir völdin. Og svo er það nú þetta, sem jeg las í bókinni. — Hvaða bók? Bók Jónsméssunæturinnar, sem jeg sagði Jjjet frá áðan. Já, þú sagðist hafa lesið Jiar kvæði. —- Já, Jiað var nú meira en jeg læsi Jiau. Fuglarnir sungu þau fyrir mig. — Þeir súngu svo unaðslega um ástir þeirra, sem unnast, um Jirár jieirra, vonir þeirra og drauma. — Og Jiá fanst mjer eins og sál mín opnaði augun og sæi Jng, og eyru hennar lykjust upp og hlustuðu á j)ig. — Hann tók hönd henn- ar í sínar hendur. — Áslaug, — bætti hann við og röddin var jirungin af tilfinn- ingu. — Viltu vera söngfuglinn minn meðan við lifum bæði? — Hún leit upp og horfði i augu hans, eins og hún vildi lesa Jiar örlagaspádóma framtíðarinnar. —. Á jeg ekki að gera neitt annað en syngja fyrir Jiig'? Hann tók hana í faðrn sjer og þrýsti brennandi kossi á varir hennar. — Þú átt að verða kon- an mín Ása, elska mig alla æfi, elska mig í lífi og dauða. — Hún hallaði sjer að brjósti hans. Það var algleymisunaður í hjört- um þeirra beggja, Jónsmessu- nótt í sálum þeirra, ineð ólgandi þrótti vorsins. Minningarnar röktu sig eftir Jiví, sem atburðirnir höfðu gerst síðasta sumarið, sem hann var lieima. Hvar var Áslaug nú? —- Spurningin kom eins og eld- ing í huga hans. — Var hún máske í nánd? — Hann fann hönd vera lagða á öxl sína. — Honum hrá. — Og nú leit hann snögglega um öxl sjer. -— Nei, það var ekki Ás- laug. — Það var önnur lcona. — Frú Brynhildur, konan hans, sem stóð að baki honum. — — Jeg hel'i beðið þín lieima, mælti hún, og Jiað var Jmngi í röddinni. — En jeg sje nú að Jjú hefir öðrum hnöppum að hneppa. Ritstjóranum varð orð- fall. Hann fann sig sekan um Jjað að liafa látið g'amlar minn- ingar hlaupa með sig í gönur. — Það er ójjarfi fyrir Jiig að koma með afsakanir, hætti hún við. — Jeg er komin fyrir stundu og hefi veitt þjer at- hygli. — Hún tók myndina af borðinu, reif hana úr ramman- um og svifti henni sundur í tætlur. Sneplunum kastaði hún á gólfið og tróð J)á undir fótun- um. Ritstjórinn stóð agndofa og horfði á aðfarirnar. — — Þú lætur nú reiði Jjína bitna á mynd af dáinni konu, sem ekkert hefir til saka unnið, mælti hann og það var festa í röddinni. — Þjer Jjykir líklega miður að geta ekki liaft hana sjálfa á skrifborðinu þínu. Ritstjórinn rjetti úr sjer. Hann stóð teinrjettur frammi fyrir henni. —Þú telur Jjig hafa staðið mig að ótrúmensku. Þú hefir nú ekki eins rjett fyrir Jjjer .og þú hyggur. Myndin er af Áslaugu skáldkonu. Nafnið kannast þú við. Þú hefir oft og einatt dáðst að skáhlskap hennar. Jeg hefi getið Jjess við J)ig áður, að við Ásláug vorum alin upp saman. Hitl er Jjjer því miður ekki kunnugt, að hugir oklcar hneigð- ust saman í æsku. Og Jjetla segir ])ú mjer nú, eftir að hafa tignað hana og til- hiðið á bak við' mig i 24 ár. —- Þetta er ekki satt, Bryn- hildur. —- Leyfir þú J)jer að segja jjað lýgi, sem jeg er sjónarvott- ur að, og sem ])ú varst sjálfur að kannast við. Og nú braust geðshræringin fram í óstjórn- legum gráti. Hún kastaði sjer í legubekkinn yíirbuguð af harmi og sársauka. Ristjórinn kraup við hli.ð hennar. Brynhildur, - elsku Bryn- hildur. Röddin var blíð eins og hlær Jónsmessunæturinnar. .Tarðarförin var fjölmenn. Dómkirkjan var alveg troðfull. Presturinn hjelt langa og hjart- næma ræðu. Bim, bim, — bam, — sagði likklukkan og kistan var látin síga niður í gröfina. En utarlega í fólksþyrpingunni í garðinum stóðu þau ritstjónnn og Brynhildur. Það vottaði fyrir sársauka í andlitinu, þegar hún leit framan i mann sinn ÖLYMUÍULEIKARNIR í LOS ANGELOS Þó að Ólympiulcikarnir ættu að byrja eftir sex vikur, ])á værum við tillninir hvað undirbúning snertir, segir Mr. Former, sem er formaður undirbúningsnefndar næstu Olympiu- leilcja i Los Angclos 1932. Þar sem Olynipíuleikarnir eiga nú að fara fram, var fyrir 40 árum ekki annað að sjá, en óræktaða jörð og hrörleg bændabýli. En frá þvi um aldamót og fram á þenna dag hefir tala íbú- anna aukist frá 100000 upp i 1400000. Amerika er þekt fyrir öll sín met, en aukning íbúanna i Ivaliforniu siðustu 20 árin slær öll önnur met. Olympisku leikirnir í Los Angelos 1932 eiga að fara fram á leikvangi þar sem 125 þúsundir geta setið, en þurfa ekki að standa eins og algengt hefir verið á undanförnum leikjum. Ameríka er lífsþægindanna land. og við getum gert oltkur grein fyrir muninum á útbúnaðinum þarna, þar sem 125 þúsundir geta setið og í Amsterdam í fyrra, þar sem leik- vangurinn tók aðeins 30 þúsund manns. Leikvangurinn í Los Angelos er risavaxinn skemtigarður úr stein- steypu, með þægilegum tignum lin- um, hin eina ytri prýði lians er röð af steinstólpum. En fjöllin í Kale- forníu og loftið þar er yndisfagurt, svo að engu þarf að kvíða er ytri fegurð snertir þaðan. Meðfram leikvanginum á að byggja sundlaug, sem verður 90 metra löng, 30 metra hreið og 5 metra djúp. Sitt hvoru mcgin verða bygðir pallar, er taka 20 þúsund manns. Fyrir innan- liúss iþróttir svo sem glimu, hnefa- leik og sltylmingar verður rutt og yfir- hygt slórt svið, sem rúmað getur 12 þúsund áliorfendur. Ný gistiliús eru bygð, þó að Kalefornía sje vel út- búin fyrir að þeim, því að Kalefornía er mikið ferðamannaland. í Los Angclos er fjöldi auðmanna, scm gef- ur of fjár til undirbúnings lcikunum, svo að þeir megi takast sem best og verða borginni til sóma.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.