Fálkinn - 08.02.1930, Qupperneq 5

F X L-K.I N N
3
Sunnudags hugleiðing.
„En þegar liann sá mann-
fjöldann, kendi hann í
brjósti um þá, því þeir
voru hrjáðir og tvístraðir
eins og sauðir, sem ekki
hafa hirði“. Matth. 9, 36.
Frelsari vor bregður upp á-
takanlegri niynd með lýsingu
þeirri, sem hann gefur í textan-
um. Þegar hann sá mannfjöld-
ann, sem safnast hafSi kringum
hann, verSur samúS hans svo
mikil, meS þjóSinni sem hann
bafSi veriS sendur til aS hjarga
ur djúpri andlegri neyS, aS liann
kemst viS. Hann dvelur á hjer-
vistardögum sínum meS þjóS,
sem er undirokuS af veraldlegu
valdi og undir andlegu valdi
manna, sem lifSu í dauSri hók-
stafstrú og höfSu á sjer hræsni
og skinhelgi. Og menningarstig
þessarar þjóSar var lágt og hún
var andlega voluS. Hún skildi
ekki hina miklu köllun hans, sem
GuS hafSi sent til aS endurleysa
niennina, hún leitaSi þó friSar i
lijarta sínu, en var blind og fann
þann ekki. Hjörtu mannfjöldans
voru ekki móttækileg fyrir GuSs
ríki og samvistirnar viS hann.
Og lausnarinn lirygSist yfir hug-
arástandi þessara týndu sauSa
af Israelsætt.
En eins og hann hrygSist þá,
inun hann einnig liryggjast enn
1 dag. Augu hans líta enn sömu
andlegu neyöina eins og þau
gerSu þá. Augu hans líta enn
yfirhorSsguSrækni liræsnaranna,
sem aSeins eru kristnir aS nafn-
hiu til, en aldrei leita samfje-
lags viS Krist. Augu lians líta
enn villulærdóma og öfgakenn-
ingar í trúmálum og menn, sem
berjast á móti kirkju og kristin-
dómi. Og Kristur sjer lika hjörtu,
sem í alvöru og einlægni leita
friSar, en villast burt frá lionum
og frelsandi krossi lians.
Hann veit livert vonleysis- og
eymdarástand híSur þeirra. Og
hlýtur liann þá ekki aS hryggj-
ast yfir ástandi þeirra manna,
sem hann leiS krossdauSa fyrir.
En hrygS lians er ekki vonlaus
sorg máttvana manns. Hann
stendur sjálfur í krafti guSdóms
sins, alhúinn til þess aS frelsa
mennina, sem hann fórnaSi sjer
fyrir. Fyrir hans augsýn geta
allir menn fengiS frelsun,
liversu vanmáttugir sem þeir
eru, ef j)eir aSeins vilja.
Þegar hann lítur neyS manns-
his heinir hann þangaS kærleiks-
hiætti sínum. Ilann hjálpar og
hoggar og hann opnar dyr fööur
sins hverjum þeim, sem vill trúa.
Mætti kærleikur hans laSa aS
^jer lijarta þitt, svo aS þú frels-
íst og verSir einn verkamann-
anna, sem siSar vinna aS liinni
jhiklu uppskeru og safna liinum
hfjáSu og tvístruSu undir merki
hirSisins góSa.
Ameríkumenn og landbúnaðurinn.
Danmörk er talin mesta land-
búnaSarland heimsins aS tiltölu
viS stærS og fólksfjölda, og eink-
um er til jiess tekiS, hve búskap-
urinn þar er rekinn á vísindaleg-
um grundvelli og live vel er
vandaS til landbúnaSarafurS-
anna, enda eru þær liin hesta
markaSsvara. Ýmsar aSrar þjóS-
ir, sem efla vilja landbúnaS sinn,
gera tíSum út sendimenn til Dan-
merkur, til þess aS kynnast bú-
skaparháttum þjóSarinnar og
læra af dönsku bændunum.
En meS flestum þjóSum er nú
vfirleitt vöknuS öflug hreifing í
þá átt aS efla landbúnaS sinn.
Menn geta illa án húnaSarafurS-
anna veriS og þykir orSinn í-
skyggilegur hinn mikli jjjóS-
flutningur úr sveitunum til kaup-
staSanna, sem nú er oröinn svo
almennur um allan heim. Fyrsta
ráSiS til jjess aS stemma stigu
viS jjessum flutningum er vitan-
lega sá, aS gera landbúnaSinn
hagkvæmari og afkastameiri, svo
aS lífskjör sveitahúa hatni. Og
aS þessu er nú unniS um allan
heim, einkum meS því aS gera
mönnum hægara fyrir um aukna
jarSrækt, útvega vjelar til sveita-
vinnunnar og hæta samgöngurn-
ar, svo aS hægra sje aS koma af-
urSunum á markaSinn.
Eins og nærri má geta vilja
Bandaríkjamenn ekki vera eftir-
hátar annara þjóSa í þessum efn-
um. Land þeirra er frjósamt,
landrými nóg og ótakmörkuS
skilyrSi til aukinnar jarSræktar.
Enda hafa EvrópuþjóSirnar lengi
veriS liræddar viS samkepni
Bandaríkjamanna á heimsmark-
aSi landafurSanna. Ameriku-
menn geta t. d. framleitt flesk
fyrir miklu minna verS en Ev-
rópumenn, vegna þess aS þeir
hafa nær ókeypis eitt hiS ákjós-
anlegasta lcraftfóSur sem til er:
maísinn. En samt hefir svo fariS,
aS Bandaríkjanna liefir orSiS til-
tölulega lítiS vart á Evrópumark-
aSinum, hvaS landafurSirnar
snertir. Þeir höfðu marga munna
að seðja sjálfir: íbúa miljóna-
horganna í sinu eigin landi og
varS lítiS aflögum. Útflutning-
urinn á fleski frá Ameriku hefir
farið minkandi á seinni árum,
vegna þess aS landbúnaður ríkis-
ins hefir ekki aukist aS sama
skapi og fólksfjöldinn i borgun-
um. ÞangaS hefir fólkið safnast
og afleiðingili er sú, aS þaS eru
iðnvörur Bandaríkjanna en ekki
matvörur, sem erfiðasta sam-
kepnina skapa á Evrópumarkað-
inum.
En nú eru Ameríkumenn að
hefjast handa um að auka land-
búnaðinn. Samgöngunet ríkj-
anna er orðið sæmilega þjettrið-
ið, svo að bændur eiga víðast
livar hægt með að koma fram-
leiðslu sinni á markaðinn. Og
landrýmið er nóg. Vandinn er
því ekki annar en auka fram-
leiðsluna. LandhúnaðarráSuneyti
Bandaríkjanna er orðin fjölþætt
stofnun, sem hefir vakandi auga
ineð öllu því, sem gerist eða er
látið ógert í sveitunum. RáSu-
nautar þess ferðast um landið
þvert og endilangt og gefa ráð
og skipauir og f jöldi laga er sett-
ur landbúnaðinum til efhngai'.
Búnaðarskólum fjölgar árlega,'
bæði ahnennum bændaskólum
og æðri vísindastofnunum fyrir
sjerfræðinga i ýmsum landbún-
aðargreinum og rannsóknarstof-
um, sem eingöngu starfa í þarfir
landbúnaðarins, fjölgar ár frá
ári. Bændurnir liafa útvarpstæki
og heyra daglega veðurskeyti og
veðurspár -— og verðskráningar
á afurðunum, sem þeir liaga sjer
eftir. Engir hændur í heimi
standa eins vel að vigi, hvað þetta
snertir. Og stjórnin gefur ráð
um, livaða framleiðslu hændun-
um sje liollast að leggja áherslu
á. á þeim og þeim tíma, og sníð-
ur þessar spár eftir markaðshorf-
unurn. Er tahð að engin húnað-
armálastjórn í Evrópu standi
landbúnaðarráðuneyti Banda-
ríkjanna á sporði, að þvi er snert-
ir upplýsinga- og ráðlegginga-
starfsemi fvrir hændur. Enda er
ekki sparað til þess fje. Banda-
/ eiiuim vagninum i sýningarlestinni er fyrirleslras alur, þar sem ráðu-
nautarnir liaida fgrirlestra og gefa bœndum ráð.
Sýning á einni járnbrautarstöðinni.