Fálkinn - 15.02.1930, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Krossgáta nr. 50, 3. tbl.
Rúöning lárjett.
1. blágrá. 6 vogris. 12 árna. 14.
reys. 16 te. 18 bogarifið. 21 öl. 22
algóð. 24 rán. 25 ljóst. 27 blek. 28
Goðná. 30 Atli. 31 bar. 32 vanaást.
34. ras. 35. svöl. 37 lesa. 39 snældu-
stokkur. 41 eður. 42 fjes. 44 hey. 46
rafofna. 49 tær. 51 rita. 53 rytja. 54
gusa. 55 æstur. 57 stó. 58 hárin. 59
sa. 60 geitaskóf. 63 rd. 64 hugð. 65
ötul. 67 tannar. 68 Ararat.
Ráöning lúörjett.
2 lá. 3 árbók. 4 gnoð. 5 rag. 7 orf.
8 geil. 9 ryðja. 10 ís. 11 stabbi. 13
þráðarspottar. 15 eltist. 17 ella. 19
Aron. 20 inná. 21 ösla. 23 gersneytt.
26 ótraustur. 28 galdrar. 29 ástofna.
32 völur. 33 tekja. 36 væð. 38 ske.
40 óhræsi. 43 branda. 45 eisa. 47 fýst.
48 fjós. 50 æsir. 52 augun. 54 gáfur.
56 regn. 58 hóta. 61 iða. 62 kör. 64
ha. 66 la.
Best er að auglýsa i Fálkanum
KROSSGÁTA nr. 52
ggg í 2 3 4 5 M 6 7 8 9 10
11 M 12 Hll 13 14 M 15
10 17 m 18 19 20 | 1 g§g S1
22 23 M 24 g§g 25 26
27 M 28 I 1 ■ 29 g§g 30
31 M 32 33 gglg 34 1 1
ggg 35 36 11 g§g 37 38 gfg
<$> 39 « <2>
40 ggg 41 V i g§g M 42 43
44 45 46 47 48 M 49 50
51 52 g§g 53 g§g 54
55 56 57 M 58
59 60 61 62 g§g 63
ggg 64 §§g ggi 65 66
M 67 g§g 68 M
Krossgáta nr. 52
Skýring lárjett.
1 kvoluð. 6 gott leiði. 12 ferð. 14
íljótræði. 16 mánuður. 18 siðla. 21
þreifa. 22 ílát. 24 málmur. 25 ferð-
uðumst. 27 kraftur. 28 heldur. 30
rómv. keisari. 31 ask. 32 skot. 34
vont. 35 bylta. 37 kindurnar. 39
verður háð 1930. 41 mannsnafn. 42
höfuð. 44 lítill vexti. 46 árás. 49 trje.
51 ástarguð. 53 lífið. 54 reyndur
maður. 55. ílát. 57 konu. 58 veitir
eftirför. 59 óðagot. 60 vann bug. 63
einkenni. 64 vegur. 65 rándýr. 67
vista sig. 68 vísan.
Skýring lóðrjett.
2 lítill. 3 tyfta. 4 una. 5 hreyfast.
7 tíðum. 8 fjallvegur. 9 aðalsmaður.
10 gauragangur. 11 ljósmóðir. 13
hnötturinn. 15 með blettum. 17
draugamál. 19 valinkunn. 20 forsetn-
ing. 21 spítur. 23 ármynni. 26
þykkjufult. 28 mjög slæmt. 29 orku-
mynd. 32 gamla. 33 bera á. 36 leðja.
38 borða. 40 gras. 43 bægja frá. 45
ílátið. 47 mánuðir. 48 vandræði. 50
ástundunarsöm. 52 orðið fótaskort-
ur. 54 gagntók. 56 skrifa. 58 fjall. 61
lofttegund. 62 slæmt. 64 skima. 66
frumefni.
el-Said, sem leit upp og gekk fram, ljettileg-
ar en búast hefði mátt við al' jafn gömlum
manni, og bauð Hugb velkominn aftur. Hús-
bóndinn gekk til hliðar í kurteisisskyni með-
an Ibn kysti og faðmaði Hugh og ljet í ljósi
ánægju sína yfir afturkomu hans.
— Jeg bjóst við þjer aftur, sonur, tveim
dögum eftir að þú fórst frá Alexandríu, en
emírinn Halmene simaði til mín, að úr því
gæti ekki orðið, en fyrir náð Allah ertu kom-
inn hingað aftur og hjarta mitt er ánægt.
Augnaráð gamla mannsins lýsti svo mikilli
einlægni, að Hugh fann til gleði að vera kom-
in til hans aftur. í vesturlöndum láta menn
aldrei svo mikla gleði í ljósi er þeir liitta
aðra — en i vesturlöndum — hugsaði Hugh
— er líka svo margt, sem dreifir huganum,
svo menn eru sjaldan einlægir yfirleitt. En
nú kallaði gestgjafi hans á hann og kynti
hann liinum mönnunum. Annar var Mus-
tapba Din, mikill bardagamaður, sagði hús-
bóndinn, en Mustapha mótmælti þvi lofi.
Hinn var Fuad-el-Gaza, og var herforingi og
iiafði verið það i sjerstakri arabiskri liersveit
i breska bernum, að því er Abdullali sagði.
Hinn þriðji var Fazly Bey og var nú upp-
reistarmaður, þar eð núverandi stjórnmála-
stefna á Tyrklandi fjell honum ekki i geð, og
hann liafði því gengið í lið með Ibn-el-Said,
sem liann sagðist hafa þekt og tilbeðið alla
ævi. Þegar kynningunni var lokið, liófst mál-
tíðin. Þar mátti ennþá sjá samband af aust-
rænu og vestrænu háttalagi, því þótt bæði
súpa og fiskur væri á borðum og allir gerðu
þeim rjettum einhver ofurlítil skil, gat Hugli
ekki varist þeirri hugsun, að það væri aðeins
gert fyrir kurteisissakir við sig. Annars var
bvorttveggja mjög Ijúffengt, en allir við-
staddir átu lítið.
En að því loknu kom aðalrjetturinn. Geysi-
mikill pottur var borinn inn af þrem þjónum
og settur á mitt borðið. Hugh sá samstundis,
að liann mundi hljóta betri undirtektir en
það, sem áður var komið. Menn hrúguðu á
geysistóra silfurdiska ketinu, sem í pottin-
um var, í stykkjum á stærð við tröllepli.
Þessu fylgdi lirísgrjón og afarmikið af
brauði. Ennfremur var ketið kryddað alls-
konar jurtum, er gerðu það mjög bragðgott.
Hann tók eftir því, að gestgjafinn brosti til
að láta i ljósi ánægju sína, er hann sá, að
Hugli þótti þessi matur góður, og að það var
engin uppgerð frá lians liendi. Með matnum
drukkið ágætt grískt vín, og Hugh sá, að allir
gestirnir bætlu við sig aftur og aftur úr
pottinum. Þessi rjettur tók liálfa klukku-
stund og enginn mælti orð frá munni með-
an liann var etinn.
Næst var komið með allrahanda ávexti og
sætmeti, sem Hugh næstum velgdi við þótt
bann kveldi einhverju af þeim ofan í sig.
Þvi næst kom kaffi á borðið og samtímis
langar reykjarpípur. Þó notaði enginn píp-
urnar, lieldur reyktu allir vindhnga. Dómar-
inn leit til sheiksins Ibn-el-Said og hann leit
bugsandi á liálfskygða lampann, sem fyrir
framan bann var og ávarpaði samkomuna á
ensku, þannig:
— Jeg prísa mig sælan og þakka Allah —
blessað sje nafn hans — fyrir það, að jeg
hefi ekki verið yfirgefinn í neyð minni af
vinum minum. Það stendur í Kóraninum,
að sá maður, sem flytur til landamerki ná-
granna sins, skuli bölvaður. Þjer, sem beyrið
orð mín, munuð geta vottað, að jeg, Ibn-el-
Said, liefi gert skyldu mína gagnvart fátæk-
lingum, liefi gefið aðkomumönnum og bein-
ingamönnum fæðu, og að landamerki ná-
granna míns hafa verið mjer eins lieilög og
minning spámannsins. Jeg hefi lifað mörg
ár, og tíu ár fram yfir mannsaldur, en, lof
sje Allali hinum eina, að sjón augna minna
hefir ekki hrakað,- nje kraftur armleggs míns
minkað. Það væri óafmáanleg skönim og
smán, ef jeg ynni ekki aftur, sonum mínUm
til handa arfleifð þá, er þeim ber eftir for-
feður sína í marga liði. Nei, þá væru götur
Paradísar sem eyðimörk fyrir augum mín-
um, og hinar dökkhærðu paradísarmeyjar
myndu senda mjer hæðnihlátra sína. Mikill
er Allali og eilíf miskunsemi hans, því hann
hefir heyrt bænir liinna hrjáðu og styrkt
hina veiku gegn hinum sterku.
—Sú var tíð, að jeg var ekki flóttamaður
í eymd og volæði og útrekin úr löndum þeim,
er ætt mín liafði ríkt í síðan l)org Konstan-
tínusar komst úr böndum kristinna manna.
Jeg segi, að kristnir menn skulu ekki aftur
verða bannfærðir til eilífðar í rninni návist,
því lærisveinar mannsins frá Nasareth hafa
verið meðal vina minna i neyðinni, og megi
Allah launa þeim vináttu þeirra. Einn þeirra
er lijer viðstaddur í kvöld.
Gamli maðurin þagnaði eina mínútu og
var sýnilega mjög hrærður, síðan hjelt liann
áfram:
— Synir mínir, — nú mun jeg segja yður
livernig Allab hinn mikli og algóði liel'ir ofur-
selt mjer óvin minn.
XIX. KAPITULI:
— Allah liefur ofurselt mjer óvin minn,
endurtók gamli maðurinn.
Allir hlustuðu án þess, að orð væri mælt
af vörum. I hálfrökkrinu gat Hugli rjett að-
eins greint andlitsdrætti hinna, en liin djúpa
þögn bar vott um eftirvæntingu þeirra og
vináttu við gamla manninn. Aftur þagnaði
Ibn-el-Said og lijelt síðan áfram.
— Árum saman lief jeg verið að hugsa
upp ráð til þess að liefna mín á griskum
hundi, að nafni Pampadoulus, og endurgjalda
liin tvöföldu svik emirsins Yusef, með vöxt-
um og vaxtavöxtum, en erfiðleikarnir hafa
verið miklir, og það var ekki fyr en mjer
auðnaðist að liitta liinn mikla emír vest-
rænna landa, Halmene lávarð, að ráð lians
bentu mjer á leið til þess að hin verðskuld-
aða refsing mætti ná fram að ganga gagn-
vart svikaranum og gulls mætti samtímis
verða aflað i fjárhirslu vora.
— Uppi á hálendinu, þriggja daga ferð
lijeðan , hefir verið boraður brunnur, sem
er miklu auðugri en nokkur annar í Mesó-
pótamíu, og á fjórum öðrum stöðum í landi
því, er tilheyrir mjer með ölllum rjetti, hefii'
verið grælt of fjár, og enn í dag rennur of
fjár í vasa þessa bölvaða Pampadoulos, og
hins arga hundingja Yusefs. Nú hefir Hal-
mene lávarður, sem er vitrari maður en
nokkur annar, sem jeg liefi enn fyrir liitt,
fundið gott ráð, sem verður þessum tvehn
föntum til ógagns en okkur til gagns. Mjer
ekki fyllilega kunriugt um öll smáatriði, en
aðallega stendur þetta í sambandi við vá-
tryggingu. Með þvi að greiða nokkra fjár-
upphæð, græðir Halmene lávarður of fjár,
ef slys vilja til á þesari landareign innan
ákveðins tíma. Þessi upphæð hefir þegar
verið greidd, og „slysin“ hafa verið undir-