Fálkinn - 02.08.1930, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdaslj.: Svavar Iljaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
AuglýsingaverÖ: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Oft heyrist talað um að nú sjeu
miklir menn ekki lengur til. Nú sje
alt öðru visi en áður var, jarðveg-
urinn breyttur og andi vörra tíma
sje sá, að gera alla jafna? Ábyrgð-
inni sje dreift, svo að enginn mað-
ur einn geti vaxið eða minkað á
t>ví að bera hana.
Það er ábyrgðin, sem gerir menn
stóra eða litla. Meðvitundin um það,
að verkið, sem unnið er lofi meistar-
ann eða lasti hann. En hitt er
skemming hverjum manni, að hann
vinni verk, sem hann aldrei er lát-
inn standa skil á, hvort unnin sjeu
vel eða illa. Og maðurinn sem vinn-
ur undir stjórn annars manns og
á ábyrgð lians, er illa farinn ef hann
tekur upp á því að láta húsbónd-
ann standa skil gerða sinna í stað-
inn fyrir að gera það sjálfur.
Hvar sem maðurinn er settur í
mannfjelaginu, þá er það altaf svo,
að hann á sjálfur að svara til sak-
ar um öll sín verk. Hann á að hafa
af þeim skömmina og lieiðurinn. Og
hann vex við hvorttveggja.
En maðurinn sem ætíð varpar á-
byrgðinni af verkum sínum yfir á
aðra, er altaf að minka. Hann er
lítill maður og minkandi, en hinn
góður drengur og batnandi.
— Sje það sannmæli, að mikil-
mennunum sje að fækka, þá staf-
ar það vitanlega fyrst og jfremsl
af því fyrirkomulagi, sem leiðir af
lýðræðisfyrirkomulagi nútímans, að
láta marga menn bera ábyrgðina af
verki í stað þess að láta einn mann
gera það. Það fer sifelt í vöxt að
fleiri menn en einn sjeu gerðir jafn-
rjettháir og valdamiklir um stjórn
sama fyrirtækisins, i stað þess að
láta einn mann liafa ábyrgðina á
þvi, en veita honum aðstoð þá, sem
honum er nauðsynleg. Margir kokk-
ar skemma matinn, segir danskt
máltæki og margra manna ráð geta
að vísu orðið til bóta, en hitt mun
nhnennara, að þau verði til skaða.
Nefndafyrirkomulagið leiðir sjaldan
U1 stórvirkja, en einræði viturra
manna hefir hrundið heiminum
lengst áfram til framfara og þróun-
ar. Einvaldir menn, er hafa þá að-
stöðu að þeir þurfa ekki að bera
nbyrgð verka sinna, verða oft skað-
ræðisgripir. En menn, sem fá sjálf-
dæmi um framkvæmd verka sinna
°g taka afleiðingunum af gerðum
sinum, eru það, sem hver þjóð þarfn-
ast.
VALUR
besta knattspyrnufjelag íslands.
Knatispyrnumót lslands 1930
vav háð í Reykjavílc dagana fyr-
ir og eftir Alþingishátíðina. 1
því tóku þátt öll fjelögin í
Reykjavík, Fram, K. R., Valur
og Víkingur og aulc þess eitt fje-
lag utan af landi, Iínattspyrnu-
fjelag V estmannaeyja. Úrslit
urðu þau að Valur sigraði öll
fjelögin (skoraði 18 mörk gegn
2) og hlaut að launum tignar-
heitið „besta knattspyrnufjelag
tslands, ásamt íslandsbikarnum
og 11 heiðurspeningum. Næst
urðu K. R. með 6 stig, Knatt-
spyrnufjelag Vestmannaeyinga
með k stig og Fram og Vík-
ingur með 1 stig livort.
í aftari röö taliö frá vinstri: Jó-
hannes Dergsteinsson miöframherji,
Djörn Sigurðssoii, hægri innfram-
herji, Hrólfur Denediktsson vinstri
famvörður, Agnar Dreiðfjörö v. út-
framherji, Halldór Árnason miö-
framvörönr og Ilólmgeir Jónsson v.
innframherji. t fremri röö: Ólafur
SigurÖsson h. framvöröur, Pjetur
Kristinsson, h. bakvöröur, Jón Krist-
björnss. markv., Frímann Helgas. v.
bakv. og Jón Eiríkss. h. útframherji.
HÖGGORMURINN f
BLÓMVENDINUM.
Fyrir nokkru siðan var mikið rætt
um einkennilegt banatilræði, sem
konu nokkurri i Sviss hafði verið
sýnt. Var það í því fólgið að kona ein
fjekk blómvönd frá fyrri konu manns
síns, sem hann var skilinn við, og
var höggormur falinn í blómvendin-
.En svo vildi til að þegar blómin
komu til konunnar var höggormurinn
dauður, hafði helfrosið í kuldanum.
Líkt atvik kom fyrir í New York
ekki alls fyrir löngu. Verksmiðju-
eigandi nokkur var ákærður fyrir
að liafa sent dansmey einni, frú Et-
hel Eade stóran rósavönd og hafði
falið höggorm i honum. Vöndurinn
lá í pappaöskju. Þegar dansmærin
opnaði öskjuna skreið höggormur-
inn út úr blómunum og ætlaði að
bita hana. Dansmærinni varð svo
hverft við að það leið yfir liana og
veiktist hún svo upp úr öllu saman
að hún varð að liggja i þrjár vikur
á heilsuhæli.
Hún leitaði auðvitað til lögregl-
unnar, og lengi vel var elcki hægt
að lcomast á snoðir um hver blómin
hafði sent. Það eina, sem hægt var
að liafa upp, var að drengur liefði
komið með blómin til varðmanns í
húsinu þar sem dansmærin bjó.
Bafði hann sagt að það væri afmæl-
isgjöf, og ætti að fá liana frúnni
sjálfri. Frú Eade var ekki heima og
geymdi því varðmaðurinn böggulinn
og fjekk lienni þegar hún kom heim.
Frú Ethel Eade er kona um þrí-
tugt, hefir lmn verið gift en er skil-
in við mann sinn. Um það bil, sem
blómin koniu til hennar, var liún trú-
lofuð jarðeiganda, Oliver Mansfield
að nafni. Tveim vikum eftir afmæl-
isdag frú Eades — eða rjettara sagt
— á nýjársdag — var komið með
gjöf til Mansfield ,var það vindla-
kassi með mjög dýrum og góðum
vindlum. í kassanum lá brjef til
Mansfield, var það frá gömliun vini
hans sem átti vindlaverksmiðju í
Chicago. Verksmiðjueigandinn ósk-
aði Mansfield lil hamingju, óskaði
honum gleðilegt nýjárs og sagðist
vonast til þess að vindlarnir reynd-
ust góðir, væru þeir gerðir í verk-
smiðjum sínum úr sjerstaklega fínu
tóbaki. í sama bili og Mansfield
kveikti í fyrsta vindlinum lieyrðisl
hár hvellur eins og i skammbyssu-
skoti. Vindillinn hafði sprungið.
Sprakk hann upp í jarðeigandann,
misti hann við það þrjár tennur og
meiddist svo mikið i andliti að
hann varð að liggja i margar vikur.
Þegar farið var að rannsaka mál-
ið kom í ljós að bófinn hafði fals-
að nafn verksmiðjunnar. Nafnspjald
vjndlaverksmiðjueigandans, sem lika
var falsað, kom upp um þann, sem
sent hafði . Hjet hann Elfred Clark
og var handsamaður nokkrum dög-
uni seinna. Það var nú ljóst að það
hlaut að vera eitthvað samband milli
árásanna á þau Mansfield og frú
Eade. Enda játaði Clark að hann
liefði gengið eftir frú Eade með gras-
ið í skónum en hún hefði heldur
viljað Mansfield. Nokkrum vikum áð-
ur en hún trúlofaðist Mansfield
liafði hún slitið öllum kunningsskap
við Clark — og hafði hann ætlað
að hefna sín á henni með þvi að
senda henni eiturnöðruna og Mans-
field vindla ineð sprengiefnum í.
Clark fær margra ára betrunarlnis-
vist fyrir tiltækið.
-----x----
Fyrsti rafknúði sporvagninn, sem
fram kom i heiminum byrjaði að
aka um stræti Steglitzbæjar, sem þá
var útbær frá Berlín en nú er vax-
inn saman við höfuðborgina, árið
1881. Þessi sporvagn var mjóspora
og er nú hættur að ganga, en „omni-
bíll“ er kominn í staðinn, eins og
viða þar, sem umferð er mikil.
-----x----
Leiörjetting:
í æfiminning frú Hólmfriðar Þor-
steinsdóttur i 29. tbl. stendur, að hún
sje fædd 18(51, en á að vera 1853;
ennfremur er giftingarár hennar sett
1886, en á að vera 1884,