Fálkinn - 13.12.1930, Blaðsíða 11

P A L K I N N
11
Yngstu lesendurnir
Fingurbjörgin hennar ömmu.
„Heyröu Lotta, hefirðu tekið fing-
urbjörgina mína?“ spurði amma og
leitaði i saumakörfunni. „Þú veist að
jeg hefi svo oft sagt þjer að þú mátt
ekki snerta hana“.
En Lotta var komin út á svalirnar;
sunnudagakjóllinn hennar, skærin og
brúðan hennar, jómfrú Margrét, nýi
tvinninn lá alt í ruglingi í hæginda-
stólnum.
Lotta hljóp út á tún, hún hafði
setið og verið að sauma sunnudaga-
kjól á brúðuna sína. Það átti nú að
vera lcjóll í lagi með knipplingakraga
og sex hnöppum að framan. Slíkan
dýrgrip var ekki auðvelt að sauma
án þess að liafa fingurbjörg, enda
þótt það væri ekki neitt gaman að
láta hana tolla á litlu fingrunum.
Fallega fingurbjörgin hennar Lottu
litlu með rauða steininum stóð í
brúðustofunni hennar og átti að vera
blómsturpottur, svo það mátti náttúr-
lega ekki snerta liana og þessvegna
tók Lotta litla fingurbjörg ömmu
sinnar þrátt fyrir það þó henni hefði
verið stranglega bannað það. En
þessa fingurbjörg hafði mamma henn-
ar ömmu gefið henni þegar hún var
lítil stúlka eins og Lotta var núna,
seinna ætlaði hún svo að gefa dótt-
ur sinni hana, mömmu Lottu litlu
og svo átti Lotta að fá hana þegar
hún væri orðin stór og dugleg stúlka,
en þangað til mátti hún ekki snerta
hana, ekki snerta!
Úti í garðinum var tunglsbirtan
hvít og vofuleg, undir trjám og
runnum lágu dökkir skuggar. Hjarta
Lottu litlu barðist í brjósti hennar,
ó, að hún skyldi nú hafa gleymt
fingurbjörginni. Þarna hafði hún
setið með jómfrú Margrjeti! Hún
lagðist niður i grasið og leitaði og
leitaði. Þarna var eitthvað, sem glitr-
aði i tunglslsskininu. Húrra, nú var
hún búin að finna hana. Hún rjetti
hendina fram í ákafa, en það voru
aðeins nokkrir daggardropar, sem
glitruðu. Hún var rjett farin að gráta.
„Ó, hvað það er leiðinlegt", heyrði
hún að sagt var með hvellum rómi
við hliðina á sjer, „mjer er lifsins
ómögulegt að festa brúðarkrónuna
mína og brúðkaupsgestirnir geta
komið þá og þegar!“
Lotta horfði hrædd í kringum sig.
Hún sá stóran frosk sitja rjett hjá
sjer og vera að spegla sig i polli.
Hann hafði festi úr blómum um
hálsinn og reyndi nú af öllum mætti
að koma fingurbjörginni hennar
ömmu fyrir á höfðinu á sjer. Svo
lítil mýsla var að reyna að hjálpa
honum til. Skamt frá sat annar frosk-
ur með harðan hatt og stift hálslín.
Hann bar blómvönd á brjóstinu og
hin stóru augu hans tindruðu í
tunglsskininu. Hann sat og horfði á
hinar árangurslausu tilraunir brúður
sinnar til að koma fingurbjörginni
fyrir á höfðinu á sjer. Hún skamm-
aðist og ekkert gekk. Mýsla litla varð
hrædd og hljóp i burtu. Þá gekk
Lotta fram.
„Vertu .ekki svona mikill kjáni“
kallaði hún, þetta er engin brúðar-
króna þetta er fingurbjörgin hennar
ömmu“.
„Hvaða vitleysa, kvak, kvak, auð-
vitað er það brúðarkróna“, sagði
brúðguminn. Sjer til mikillar undr-
unar sá Lotta nú að froskarnir voru
jafnstórir og hún sjálf, og henni
fanst ráðlegast að vera ekki að ýf-
ast við þá.
„Heyrðu“ sagði hún við brúður-
ina „ ef þú vilt fá mjer aftur fingur-
björgina, skal jeg lána þjer falleg-
ustu kolluna hennar jómfrú Mar-
grjetar“.
En froskbrúðurin vildi ekki sleppa
fingurbjörginni. „Ef jeg má ekki bera
þessa fögru silfurkórónu vil jeg
hreint ekki gifta mig“, hún sneri
sjer að brúðgumanum, sem einnig
var kominn i ilt skap.
En honum stóð nokkurnveginn á
sama. „Mín vegna skaltu ekki vera
að hafa fyrir því. Jeg giftist litlu
telpunni þarna. Hún hefir ljómandi
fallegt ljósgult hár, en þú ert sköll-
ótt. Auk þess á hún fingurbjörgina
og þá þarf jeg ekki lengur að hlusta
á allar þessar skammir“ sagði hann.
Brúðurin hljóðaði upp yfir sig ör-
væntingarfull. ,„Kæri vin, yfirgefðu
mig ekki. Hvað ætli pabbi og mamma
og sjöhundruð frænkur minar segi
þá?
En brúgumanum var alveg sama
um sjö hundruð frænkur hennar.
„Settu á þig krónuna kallaði hann til
Lottu og svo reif hann blómstur-
fljettuna af brúði sinni og kastaði
henni um hálsinn á Lottu. Ó, hvað
hendurnar á honum voru kaldar og
rakar. Lotta hljóðaði upp yfir sig
af hræðslu.
Jeg vil ekki giftast þjer ógeðslcgi
froskurinn þinn“, hrópaði hún, en
froskurinn þrýsti fingurbjörginni
niður á höfuðið á henni og þó merki-
legt mætii virðast þá var hún alveg
mátulega stór. Svo stakk hann slím-
ugri hendinni í handarkrika hennar
og svo átti að fara að gifta þau.
í sama bili kom mýsla litla með
dálítinn dverg. Hann horfði spyrj-
andi á þau öll þrjú, sem fóru hvert
í kapp við annað að skýra honum
frá málavöxtum.
En dvergurinn, sem var konungur
yfir öllum dýrunum í garðinum,
skaut horngleraugum sínum upp á
ennið og hóf upp vísifingurinn.
„Hver gerist svo djarfur að strá
tunglskinsdögg í augun á þjer. Því
það getur jafnvel brúnklukkan skil-
ið, að það verður eitthvað sögulegt
úr því. En bíddu svolítið, jeg skal
hjálpa þjer!“
Og hann tók grasstrá og þurkaði
með augun á Lottu litlu, og í sama
vetfangi varð Lotta aftur stór, hún
stóð uppi yfir froskunum með fing-
urbjörgina i hendinni, dvergurinn
var horfinn, og hún flýtti sjer inn í
húsið.
Hún fjekk mömmu sinni fingur-
björgina. Hljóp inn í barnaherbergið
og sótti fallegustu kolluna hennar
jómfrú Margrjetar. Hún hafði lofað
froskabrúðurinni henni. Lotta laum-
aðist niður tröppuna, lagði kolluna
i grasið og flýtti sjer inn aftur.
Daginn eftir var kollan horfin, og
Lotta var viss um að brúðurin hafði
sótt hana og að hún hefði sæst við
brúðguma sinn og haldið brúðkaup
nteð brúðukolluna á höfðinu.
Borð
Brauð
Kjöt
Búr
Tomat
Kartöflu
Ávaxta
Smjör
Osta
Dósa
Franskbrauðs
Vasa
Úrvalið mest.
hnífarj
■
:
:
■
■
■
■
■
■
■
■
■
Verðið lægst. 3
Verslun Jóns Þórðarsonar. i
■
Þessi RAKBLÖÐ bita best — eru •
endingargóð og ódýr. — Fást i j
mörgum sölubúðum og í
2
Heildverslun !
Garðars Gislasonar. I
M á I n i n g a -1
■
■
vörur
■
■
Veggfóður
■
■
■
Landsins stærsta úrval. 5
»MÁLARINN« j
■
Reykjavík.
I Versl. Goðafoss
j Laugav. 5.
Sími 436.
; Elsta verslun í borginr.i í
s
hreinlætisvörum.
■
■
■
■
« Hefir ávalt fyrirliggjandi:
■
■
ILMVÖTN
.
Houbigant 1 Crem
Mouson j og
Coty j Púður
■
Burstasett
■
Naglaáhöld
Ilmsprautur
Hálsfestar
■
■
Eyrnarhringi
og allskonar hreinlætisvörur.
Best er að anglýsa i Fálkannm