Fálkinn - 14.03.1931, Blaðsíða 5

F A L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Eftir Pjetur Sigurðsson.
„Upp nieð hið lágn
niður með hið háa“.
Ez. 21,26.
Sá maður, sem færi út í skóg
og sagaði niður stórt trje og setti
það í garðinn sinn, án þess að
hirða nokkuð um það, að vinna
i samræmi við gróðrarlögmálið,
mundi ekki sjá mikið vorskrúð
á því trje næsta ár. Mömnun finsl
oft lögmál lífsins of þeinvirkt.
Óþolinmæðin lireykir sjer upp og
heimtar mikið strax. Auðmýkt-
arvegurinn til upphefðar er svo
óaðgengilegur. Það er svo erfitt
að fórna öllu til þess að geta eign-
ast alt. En liið miskunnarlausa
og órjúfanlega boðorð tilverunn-
ar allrar er þetta: „Upp með hið
lága, niður með hið háa“. „Deyi
ekki hveitikornið, sem fellur í
jörðina, verður það einsamalt".
Það virðist óaðgengilegt fyrir
bóndann að sá miklu, ef til vill
aleigu sinni, í jörðina, en það
hepnast þó jafnan vel. Niðurlæg-
ingarbrautin er vegúr lífsins.
Haman, ráðberra íiins volduga
persneska konungs, var skyndi-
lega uppliafinn. Uppbefðin var
óeðlileg. Hann átti hana ekki skil-
ið, upphefðin gerði lirokann að-
eins verri, en „liroki er undan-
fari falls“. Þjónn drottins vildi
ekki lúta þessum hrokafulla
manni. Haman brokinn ljet
reisa Mordekai áuðmýktinui
50 álna háan gálga og hlakkaði
svo mikið yfir upphefð og imynd-
uðum sigri. Eu fyr en nokkurn
varði hjekk Haman sjálfur í gálg-
anum sinum, eftir að liafa sam-
kvæmt skipun konungs, leitt
Mordekai um götur borgarinnar
ríðandi á konunglegum besti, í
konunglegu tignármannsskrúði,
og hrópað fyrir honum: „Þannig
er gert við þann mann, sem kon-
ungurinn vill heiður sýna“. Margt
stórt hefir lotið lágt í heiminum,
en hið lága hefir haldið velli og
orðið stórt. Vinir sannleikans
þurfa aldrei að hræðast liinn
hrokafulla Haman, andstæðing-
inn, en þeir þurfa að hræðast auð-
mýktarskort þeirra sjálfra, skiln-
ingsleysi þeirra á lögmáli lífsins
og viljaleysið til þess að lifa og
vinna í samræmi við það.
Gyðingaþjóðin hreykti sjer
hátt, áleit sig fremri öllum þjóð-
um, en varð að setjast í lægsla
sætið meðal þjóðanna. íslenska
þjóðin þarf að gera meira en að
álíta sig öllum þjóðum fremri
áður en hún verður það. Kristur
stóð ekki hátt í heiminum, þar
sem hann stóð fjötraður ogsmán-
aður frannni fyrir dómstólúnum,
vinirnir hvergi nálægir, góðverk-
in öll gleymd, lærisveinarnir flún-
ir og Pjetur búinn að afneita hon-
um. ÍJtlitið var ekki glæsilegt,
hinn sýnilegi árangur lítill, en
lögmál lífsins heimtar: „Upp með
hið lága, niður með hið liáa“.
Niðurlægingin var fullkomin,
Vel hirt kaffiekra. hess verður vandlega að gœta, að iilgresi vaxi ekki i geihmum miili kaffirunnanna, og
dragi frjóefnin frá kaffinu og er illgresið því reitt burtu með hrífu, jafnóðum og það skýtur upp kollinum.
hina mestu tröllatrú. Sumar
gamlar konur lialda því jafnvel
fram að kaffið sje hollasta og
hesta næringin, sem völ sje á og
segjast lifa á því að mestu leyti,
og þykkjast við þegar þetta er
dregið í efa.
En eitthvað hljóta þessar kon-
ur nú að láta ofan í sig annað
en kaffið úr því að þær lifa ár
eftir ár. Það er sem sje visinda-
lega sannað, að kaffið er alger-
lega næringarlaust. Úr óbrend-
um kaffibaúnum mætti að vísu
sjóða graut, sem einbver næring
væri í —-en liklega yrði hann
ekki eins góður á bragðið og
blessað kaffið, en í seyðinu
af brendu kaffi er alls engin nær-
ing. Ifinsvegar er skiljanlegt, að
ýmsum finnist þeir seðjast af
kaffinu, því að það örfar melt-
inguna á þeirri fæðu sem fyrir
ex í maganum, auk þess sem það
hressir og eykur vellíðan manns-
ins. Er þvi ekki furða, þó að það
hafi náð miklum vinsældum í
heiminum.
Gömul þjóðsögn segir, að til-
drögin til kaffinotkunarinnar
sjeu þessi: Einu sinni fyrir mörg
hundruð árum tók ungur geita-
smali, sem Kaldi hjet, eftir því,
að geiturnar hans urðu alt i einu
svo fjörugar. Þær hoppuðu og'
setlu upp rassinn, alveg eins og
þegar stóðtrippi bregðuf á leik,
og jafnvel gainli bafurinn hans
Myndin sýnir kaffirunn með berj-
unum. Þau eru álíka stór og kirsi-
bcr því að baunirnar eða fræin
liggja inn í þgkku hýði, sem taka
verður af áður en kaffið er sent á
markaðinn.
Kaffið er útbreiddasta munað-
arvara í heimi. Drekka það bæði
ungir og gamlir, ríkir og fátækir
og láta sjer verða gott af. ís-
lendingar eru mikil kaffidrykkju-
þjóð og' mundu ekki vilja missa
lcaffið, þó að öll önnur gæði þessa
heims væru í hoði, og liafa á þvi
liveitikornið dó, sigurinn var
glæsilegur, nafn Krists hefir sag-
an sett ofar öllu. Krossinn var ó-
umflýjanlegur, en dýrlegur upp-
risudagsmorgun er svar lífsins
við spurningii krossins.
I Mið-Ameríku er kjarninn losaður úr hýðinu á þann hátt, að berin eru
látin liggja í vatni þangað til gerð kemur í þau. Hjer er verið að hella
berjunum i þrœr með vatni.
-Blessað kaffið«.