Fálkinn - 11.07.1931, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
Adamson*
149

— Hversvegna gengnrön ekki
brúna maður?
— Vegna þess að jeg er svo hrædtl-
ur við að detta í lœkinn.
Adamson fær
ölmusufsína
aftur.
KONA VEIÐIMANNSINS (í vafa):
— Er það hjerna, sem þú veiðir
fiskinn sem þú ert vanur að koma
heim með?
—Það er ýldulykt af kótelettunni.
— Fyrirgefið þjer. Jeg skal unclir
eins opna gluggann.
Nýi lögregluþjónninn (við yfir-
mann sinn, sem er að sýna honum
staðinn, sem hann á að vera á fram-
vegis, í skuggalegri bófahygð): —
Það mundi vist ekki veita af, að
hjer væru tveir þjónar saman.
Yfirmaðurinn: — Víst veitti ekki
af því, en við missum svo marga
menn hjerna, að við höfum ekki ráð
á því.
— Ilversvegna ertu að jeysa upp
límið i umslaginu?
— Brjefið er frá honum Ottó
jeg ætta að endursenda það óopnað.
tttó, og
iopnað.
Linudansarinn lœtur ekki umferö-
ina tefja sig.
ATVIK í PÍSA:
Hjálp, .... hjálp.
— Það er ekki að furða, þó að
þjer finnist vatnið kdlt, svona klædd.
Rukkarinn: — Dettur yður í hug,
að jeg megi vera að arka þessa löngu
leið hvað eftir annað. fyrir þessar
skitnu 50 krónur?
----- Hœgan, hægan. Næst þegar jeg
flyt, skal jeg leigja nær yður.
— Heyrðu, Hannes, má jeg eiga
þessar tíu krónur, sem eru á skrif-
borðinu þínu?
— Já, væna mín, þú mátt það.
Nú skal jeg sækja þær.
Þú þarft þess ekki. Jeg er bú-
in að hirða þær.
Járnbrautarverkfræðingurinn:
Við kömustum ekki hjá því, að láta
járnbrautina liggja gegnum húsið
yðar.
Bóndinn: — Gegnum húsið mitti
Dettur yðnr í hug, að jeg mcgi vera
að því, að standa við dyrnar og
Ijúka upp í hvert skifti sem lest
kemur?