Fálkinn - 01.08.1931, Qupperneq 12

12
F A L K I N N
S k r í 11 u r.
Adamson
. l&ú skilur að maÖar verður að
láta svona dijra mynd hanga á sterk-
um nagla, svo maður eigi elcki á
hættu að liún detti niður á gólf og
brotni.
Frúin (í óvœntri heimsókn):
—Gettu hver það er?
Forstjórinn:
—- Verið þjer ekki að þessu, en
haldið áfram við ritvjelina.
Erfiður skiftavinur:
— Jeg vil gjarnan kaupa þessa fjöl
hjerna.
— Þetta var „Dauði Ásu“ sem jeg
var að spila.
— Mikinn voðalegan dauðdaga
hlgtur hún að hafa fengið.
..— Hversvegna ertu svona önug,
Agnes mín. Jeg sem gaf þjer svo fínt
varastifti í afmœlisgjöf.
— Já, en nú ertu búinn að kyssa
meiri partinn af því af mjer.
skratti er hún lík þjer.
152
— Æ, æ, hvað af þessu er nú
tannpastað mitt?
Adamson leitai
skjóls í rign-
ingunni.
— IJefirðu nú lesið lexíurnar þin-
ar uppliátt?
— Já.
— Og samt kantu þœr ekki.
— Nei, jeg heyri svo illa.
— Jlvert ætlið þjer með sjálfsal-
ann?
— Jeg Ijet í hann 50-eyring en
fjekk ekkert aftur, svo að nú ætla
jeg heim með hann og gera við hann
Hann: — Það var auma skripa-
mynclin, sem Morgunblaðið birti af
mjer i dag.
Hún: — Já, hræðileg mynd. En
— Ósköp ertu skítugur í framan,
kunningi.
..— Já, það hefir enginn komið ó-
kunnugur i heilan mánuð.
— Segðu mjer nú í einlægni,
Gudda mín, heldurðu að þú mundir
geta skemt þjer í bíó ef jeg væri
eklci með þjer.
— Nei, ómögulega. Jeg mundi alt-
af vera að hugsa um þig — það
mundi verða þrautleiðinlegt.