Fálkinn - 10.10.1931, Qupperneq 12

12
FÍLKINN
Skrítl
Lœkniriiui: - Jeg get //latt j/ður
með þvi að maðurimi i/ðav verður
albata eftir hálfan mánuð .... en
það virffist ekki gleðja gður neitt,
kona góff.
— Þetta er alt gður að kenna,
læknir. Fgrir viku sögðuð þjer að
lmnn mmuli ekki lifa, og svo seldi
jeg öll fötin hans.
— IJvað er margt fóllc í húsinn
gðar?
- Ekkert, það er alt úti.
— Já, en jeg meina .... hvað svaf
margt fólk í hiisinu i nótt?
- Enginn .... konan mín var
með tannpínu.
Ungfrúin — Jeg skil vel þann heið-
nr, sem þjer sgnið mjer. En hetri
hetmingur gðar get jeg ekki orðið,
heldur i hiesta lagi betri fjórðipart-
ur gðar.
VARKÁRNI:
— Pjetur Jens hafði verið óþægur
og var lokaður imii í barnaslofunni.
Þegar leið að miðdegisverði kendu
foreldrar hans i hrjósti um hann og
sendu Óla litla hró'ður hans inn Lil
hans, að segja honum, að hann mælli
koma inn og borða, ef hann lofaði
að vera jiægur. Óli kom aftur eftir
u r.
Adamson,
162
COPYRIGMT p. 1.B.B0X6 COPENHAGEN
í
Adamson tekur
mijndir.
—• llvað veldur j>vi, að jörðin
heldnr braut sinni?
—*- Járnmöndullinn, sem gengur
gegnnm hana.
— Vitanlega eru tengiliðir milli
apa og manna. Milli manna og her-
manna er varaliðsforinginn.
dálitla stund, aleinn.
— Jæja, hvað sagði Pjelur Jens,
spurði faðir þeirra.
— Hann sagðisl vilja fá að vila
fyrst, hvaðn mat ælli að horða.
laus.
Triunb uslagari n n refster strákn
um sínum.
fíifreiðaekillinn sem er orðinn leiðnr i'i að flelta kortabókinni.