Fálkinn - 12.12.1931, Blaðsíða 5

F Á L K 1 N N
5
Y''rtC
■!

1
. Jg
iMMUMUMSMiYiMYmí

mmmi

.:
V.ÍT'.

Sunnudags hugleiðing.
Vitnisburðurinn um Jesú.
Textinn: Jóh. 5, 31—39
Jesús bvrjar í textanum með
j>ví að segja, að hann vitni ekki
um sjálfan sig, vegna j>ess að
j)á trúi menn ekki vitnisburði
lians. Hann segir ennfremur, að
hann taki ekki á móti vitnis-
burði hjá manni, og á j>ar við
Jóhannes skírara, sem fólkið
hafði sent til hans, að spyrja
bann um Krist. Hann nefnir
jjetta vegna fólksins, ef ske
kvnni, að það vrði til j>ess, að
J>að sneri sjer til (iuðs. Vitnis-
burður Jóhannesar var sá að
Jesús væri ljós í myrkrunum.
Jóhannes hafði bent á hann og
sagt: Sjá, J>etta er Guðs lamb,
sem ber burt syntl lieimsihs.
Annað sinn hafði hann sagt:
Jeg skíri með valni; mitt á með-
al yðar stendur sá, sem þjer
J>ekkið ekki, hann sem kemur
eftir ntig, og skój>vengi hans-
er jeg ekki verður að leysa.
Kn þrátt fyrir hina skýru kenn-
ingu Jóhannesar snerist fjöld-
inn ekki til yfirbótar. Mörgum
þótti gott að hlýða á kenningar
hans, en gerðu ekkert til að
breyta eftir þeim.
Og þannig er það enn. Fólki
jjykír gott að hlusta á mikinn
ræðumann, en telur sjer ekki
skylt að fara eftir því, sem liann
segir. En }>að eru ekki aðeins
orð Jesú, sem voru til vitnis-
burðar um þann, sem sendi
hann. Þegar Jesús lægði storm-
inn á Generasetvatni, spurðu
lærisveinarnir undrandi, hver
]>essi væri, sem bæði vindur og
sjór hlýddi. llafði ekki þetta
vitnað um, að Jesús var •(iuðs
sonur.
Og’ Jesús minnist þess einni-
ig, að faðirinn sem sendi hann
tiafi vitnað um hann. í Gamla
testamentinu er sagt frá þvi
hvernig guð birtist mönnum á
jörðunni og þar er að l’inna spá-
dóma um þann, sem koma átti.
llinir skriftlærðu meðal Gyð-
inga tiöfðu rannsakað ritning-
ar gamla testamentisins og
trúðu því, að endurlausnari
ætti að koma í heiminn. En
þrátt fvrir alla hina óræku vitn-
isburði á undan komu frelsar-
ans og i sambandi við liana,
trúðu forustumenn „hinnar út-
völdu J>jóðar“ því ekki, að Jes-
ús væri sá, sem koma ætti. Og
enn lesa menn ritningarnar
eins og þeir, þeir binda sig við
bókstafinn sem deyðir en elcki
andann sem lífgar. Aðcins þeir,
sem lesa biblíuna tíl l>ess að
leita J>ar að krafti Jesú Ivrists,
finna hann. Þegar þeir hafa
þrána eltir honum i hjarta ]>á
opnast þeim liið mikla ljós í
myrkrunum, ljós lifsins hins
eilifa lífs.
Við minnumst komu þessa
ljóss í heiminn á jólunum. En
jólin verða þvi aðeins gleðihá-
tíð, að vjer höfum trúna á ljós-
ið. Annars sjáum vjer það ekki.
Æfintýrið í Angora.
Þetta er þinghnsið i Angora, sem á máli Tyrkja sjálfra heitir Ankyrn.
Hyggingin er fremur ábrotin en mjög fögu
Fyrir ófriðinn voru Tyrkir
taldir mesta hnignunarþjóð Ev-
rópu. Þar sátu við stýrið úrkynj-
aðir munaðarseggir, atvinnuveg-
ir þjóðarinnar voru í megnasta
óicstri og fjárhagur þjóðarinnar
verri en nokkurrar annarar
þjóðar. Svo skall Balkanstyrj-
öldin á og mistu Tyrkir þá mest-
an hluta lands síns í Evrópu i
bendur nágrannanna, síðan
heimsstyrjöldin og þar lentu
Tyrkir sama meginn og ósigur-
inn. Virtisl alt þetta mundu riða
Tvrkjum að fullu, eða að minsta
kosti verða til þess að útrýma
þeim úr Evrópu. En þetta fór á
annan veg. Að vísu hafa Tvrkir
flutt stjórnarsetur sitt úr Ev-
rópu og til Angora í Litlu-Asíu,
J>ar sem J>að að rjettu lagi á
heima. En Konstantínópel er
enn tvrknesk borg. Og það sem
meira er um vert: Tyrkir hafa
gerbreyst, ]>eir eru orðnir fram-
laraþjóð og hafa í einu vetfangi
tirundið af sér aldagömlum
drunga og eru teknir til starfa
með eldlegum áhuga ungrar
þjóðar. Og alt er þetta verk eins
einasta manns eða öllu held-
ur kraftaverk. Maðurinn sem
hefir látið Tyrkland endurfæð-
ast er Mustafa Kemal.
A sama hátt og Nanking tákn-
ar hina nýju stefnu í stærsta
ríki lieimsins, Kina, svo táknar
Angora hið nýja tímabil í sögu
Tyrkja. Peking og Konstantínó-
pel eru táknnefni hins gamla
timabils.
Fvrir nokkrum árum var An-
gora staðarnafn, sem fæstir
Evrópumenn könnuðust við,
nema þá helst i sambandi við
Angoraketti. Konstantínópel var
Tvrkland. Stórborgin við Bos-
porus var hjai’ta rikisins, að
vísu veikt hjarta, en J>ar var þó
æðsta stjórn landsins og J>ar var
miðstöð verslunarlífsins. Hið
víðlenda tyrkneska riki var í
skugga J>essarar miklu borgar
og Angora var í þeim skugga,
enda þó þar yrði á J>essari öld
viðkomustaður á Bagdadbi’aut-
inni miklu. Fæstir Evrópumenn
lögðu leið sina þangað, nema
gólfábreiðukaupmenn og forn-
gripaprangarar.
En nú kannast allur heimur-
inn við Angora. Þaðan er Tyrk-
landi stjórnað nú. í Angora
bófu Mustafa Kemal og fylgis-
nxenn lians baráttuna fyrir sjálf-
stæði hins endurborna Tyrk-
lands og steyptu af stóli hinni
síðustu ráðþrota Miklagarðs-
Mustafa Kemal hefir reist sjer þennan snmarbúslað skamt frá Angara.
F.r hann bygðnr eftir vestrœnum fyrirmyndnm.
Gömul gata i Angora.
fíamall tyrneskur brunnur i Angora.