Fálkinn - 06.02.1932, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
Skrít
—Mikil vandræöi! Nú hefir kött-
urinn verið á ferðinni aftur.
ökukennarinn:
— Bíöið meö aö kaupa yður bíl-
stjórafrakka þangaö til þjer getiÖ
ekiö inn um hliöiö, eins og annað
fólkl
KVIKMYNDAHETJAN: — Svona,
aflagaðu nú ekki á mjer háriðl
Jóhann tannlæknir hafði keypt
sjer bíl og fyrsta sunnudaginn sem
hann átti hann, bauð hann kunn-
ingja sínum með sjer upp að Lækj-
arbotnum. Þegar þeir komu inn að
Hólmsá stæðnæmdist vagninn alt i
einu.
— Vertu rólegur, sagði Jóhann
tannlæknir við kunningjann. Jeg
hefi öll áhöld, sem jeg þarf, hjerna
i verkfærakassanum og get gert við
þetta.
Þeir stigu svo báðir út úr vagn-
inu. Tannlæknirinn náði í verk-
u r.
Adamson
175
Adamson
á sporinu.
— Hversvegna rak
konsúllinn yður úr vist-
inni?
— Jeg stóð á hleri.
— Það var ekki rjett
gert af yður. — HvaÖ
sögöu þau annars?
SPORVAGNSGJALDKERINN (sem
á uö skifta: — EigiÖ þjer ekkert
smærra?
VNGA FRÚIN (finnur til sin): —
Nei, þetta er það minsta, og þaö er
fyrsta barniö mitt.
— Mamma, i dag byrjuðum viö að
skrifa með bleki í skólanum.
— Ilversvegna hljóöaöiröu ekki
þegar liann kysti þig?..............
—' Jeg er ekki búktalari.
færakassann, tók upp skrúflykla og
tengur, skreið undir vagninn og fór
að lækna hann. Kunninginn sá, að
hann var með töng á milli hand-
anna og lagði hana að lausri ró og
skrúfaði, en þá ískraði í rónni. Þá
sagði tannlæknirinn.
— Þjer skuluð kæra yður kollólta,
þó að yður verki dálítið. Jeg er bú-
inn að þessu eftir augnablik! Það
tekur ekki að deyfa það.
KVEN-FLUGSTJÓRINN: Jeg
vona aö þjer hafið ekki á móti því,
að jeg fljúgi svona þangaö til hann
styttir upp. Jeg var nefnilega aö
láta „ondulera" mig i morgun.