Fálkinn - 20.02.1932, Síða 10

10
F Á L K 1 N N
S k r í 11 u r.
— Pabbi, hver var þetta, sem þú
varst að heilsa?
— Nú, hann. Þaö var bara rit-
stjóri eins af blöðunum mínum.
ÞULURINN: — Gott kvöld ou sum-
un, nema konan mín, sem jeg hefi
ákveðið að tala ekki við í viku, út-
af hattareikningnum sem í gær.
HJÁ SPÁKONUNNI:
— Þjer verðið drepinn, fleginn
og steiktur í eldi....
— Þá er víst best að jeg fari úr
fötunum.
EINS OG FULLORÐNA FÓLKIÐ.
— Finst þjer ekki skelfing bind-
andi að þurfa að hugsa um öll þessi
börn?
Adamson sem
íprúttaljós-
myndari.
Maðurinn, sem fjekk svo oft nála-
dofa i fæturna.
—- Hversvegna ertu að fá þjer
fótabað, bíilinn kemur þegar minst
varir.
— Jeg er ekki að fá mjer fóta-
bað; jeg stakk bara fótunum í vatn,
svo að blómin, sem jeg hefi í hár-
inu, haldist lengur lifandi.
Nú ofbýður mjer. Nú hefir
einlwer stolið buxnnum mínum
meðan jeg fór í laugina.
— Það er ómögulegt, hjer er al-
drei neinu stolið. Eruð þjer viss um,
að þjer hafið verið i þeim, þegar
þjer komuð?
Hamingjusamur
kaupa jólagjafir.
eiginmaður að
— Jeg er ekki gefinn fyrir að
gorta, Soffia, en þegar þú hrópaðir
„eldur", klœddi jeg mig hægt og ró-
lega, eins og jeg var vanur.
Maðurinn, sem sparaði sjer bœði
jólatrje og kertaklemmur.
Dómarinn: Jeg dæmi yður í
20 ára hegningarvinnu. HafiS þjer
nokkuð að athuga við dóminn?
— Ó, sei sei nei. En inætti jeg
biöja yður um, að koma orðum til
konunnar minnar, að hún skuli ekki
biða eftir mjer með miðdegismatinn.
Er afbrýðissemi mannsins
þíns alveg ástæðutaus?
Gjörsamtega. Hann grunar att
annan mann en þann rjetta.