Fálkinn - 30.07.1932, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
undinu eða inn í vöðvana geta
]iau veriö hættuleg. Ekki síst
þegar maður skcr sig á gleri,
])ví að þá cr hætt við að æðarn-
ar skaddist. Við hörundsár er
nægilegt í hili að hinda nm þau
með sótthreinsuðu bindi, en sje
sárið dýpra og blæðingin mikil
og kippótt, verður að stöðva
hlóðrásina með því að herða
með klúl eða handklæði fyrir
ofan sárið og binda síðan um
það með sötthreinsuðu trafi.
Meira er ekki hægt að gera fyr
cn læknir kemur. Hafi barn
fengið flís undir hörundið má
ekki þrifa til nálar af lumda-
hófi til þess að ná flísinni út,
heldur skal sjóða nálina sem
notuð er fvrst, og binda síðan
um, Jiegar flísin hefir náðsl.
Ekki skal kreista úr nýjum sár-
um cða skola þau undir vatns-
krananum heldur hinda um
þau hreinum klút eða trafi.
Sumsaðar erlendis er lögregtan
t'arin að venja hunda við að hjálpa
sjer þegar loka skal svæðum fyrir
umferð og halda fólki undan. Hefir
það komið í ljós, að einn duglegur
hundur gerir meira gagu en margir
menn, þegar uppþot verða á al-
mannafæri. Verður það æ ljósara
hve mikið gagn hundarnir vinna í
lögreglu stórborganna, eigi aðeins
við að rekja spor glæpamanna. Þeg-
ar hundarnir eru notaðir, sem
„varðmenn" leggjast þeir á sinn
slað, eins og myndin sýnir og bíða
þar rólegir átekta þangað til ein-
hver réynir að rjúfa línuna. Þá
hlaupa þeir upp og það þýkir ekk-
ert betra að verða fyrir kjáftinum
á j>eim en kylfum lögreglúiínar.
—x------
Drotningin
í Lívadiu.
innar. Enginn skal ná lali af henni. lJað
skal jeg áhyrgjast.
„Jeg trúi yður vel til þess Bugg“, sagði
Tony. „Þjer fylgið henni svo heim til mín
í fyrramálið. Góða nótt“.
„Góða nótt“, svaraði Bugg'.
Ivlukkuna vantaði nákvæmlega stundar-
fjórðung í ellefu, þegar Tony kom heim.
llann gekk inn í horðstofuna og vinnustof-
una, en þar var enginn maður. Guy var
svnilega háttaður. Tonv var í þann veginn
að ganga upp á svefnstofu sína, þegar
hjöllubljómur rauf þögnina. Þetta var sím-
inn, sem var við bliðina á eldstónni niðri
í forsalnum.
VIII.
Tony tók heyrnartólið. „Hallo“ sagði
hann.
„IIalló“, sagði silfurskær rödd, i siinan-
um.
„Við hvern tala jeg?"
„Það er jeg“.
„Einmitt það“, sagði Tony. „En hver er
„jeg“? Jeg þekki margar sem hafa fagra
rödd“.
Glaðlegur hlátur heyrðist í símanum.
„Vertu ekki með nein ólíkindalæti Tonv.
Það er jeg, Molly. Molly Monk. Jeg þyrtti
nauðsvnlega að hitta þig“.
„Jeg er alveg á sáma máli“, sagði Tonv.
„Jeg ætlaði að fara að hátta, en það er
slæmur vani að hátta svona snemma. Jeg
sting upp á því að jeg komi og sæki þig,
og svo förum við eitthvað og fáum okkur
kvöldverð saman".
„Það væri indælt, en jeg get það því mið-
ur ekki“, sagði Molly kvartandi. „Jeg er hú-
inn að lofa að syngja í kvöldveislu hjá
Billv Higginson, og jeg þori ekki að gera
honum á móti, því hann er eini maðurinn
hjer, sem getur gerl gamanvísur sem nokk-
url lið er í. En gætir þú ekki komið fyrri
liluta dagsins á morgun? Jeg skvldi rcyna
að gæða þjer á hálfri flösku af kampavíni“.
„Jeg þygg ekki rnútur", sagði To'ny fyr-
irmannlega, „cr kampavínið gott?“
„Agætt“, sagði Mollv. „Það er sama teg-
und og jeg gef leikdómurunum".
„Jeg held næstum að jeg komi. llvað
cr það sem ]ni þarft að tala við mig um?“
„Þú færð að vita ])að á rnorgun", var
svárað. „Nú hef jeg ekki tíma til að tala
meira við þig. Góða nótt, Tony“. „Góða
nólt“. Tóny licngdi upp heyrnartólið.
Klukkan luilf ellefu morguuiun cftir
haiði Tonv að dyrum á skrifstofu Guys.
„Góðan daginn frændi“,. sagði hann.
„Jeg kcm til ])Css að vita hvort þú ert i góðu
skapi i dag“.
Guy hristi höfuðið.
„Ekki sjcrlega. Hversvegna spvr þú?“
Pony kveikti i vindlingi.
„Af því að málið er þannig vaxið, að jcg
hcf ællað mjer að bjóða Isabellu frænku
okkar að horða hjerna, en jcg cr nauð-
beygður lil að hvcrfa frá um stund. Og það
sem vcrst cr: jeg gct ckki sagt með fullri
vissu hvenær jcg kem aftur“. llann hælli
og lcit stríðnislega á Guy. „Get jcg rcilt mig
á að ]>ú verðir vingjarnlegur og stimamjúk-
ur við Isahellu frænku?" Guv lagaði á sjcr
glcraugun, og leit fast á Tonv.
„Jcg cr húin'n að segja þjcr aö jcg cr
framúrskarandi mótfallinn þessu heimsku-
lega æfintýri þínu. Það er ekki óliklegt að
úr því vcrði hncyksli, sem gæti orðið ör-
lagaþrungið manni, sem er að lnigsa um aö
hjöða sig fram til þings“.
„En jeg er alls ekki að bjóða mig l'ram
mjcr til skemtunar. Jeg geri ]>að aðcim
fvrir Henrv og ensku þjóðina".
Guy ypti öxlum.
„Gcr sem þjer sýnist", sagði Guy. „Jeg
kæri mig ekki um að blanda mjer í þctta
mál“.
„Þú kemst ekki hjá ])ví, frændi góður“,
sagði Tony, „að minsta kosti ekki ncma
vera ókurteys. .Teg er húinn að kynna þig
lsabellu, og lienni líst vel á þig. Þú getur
þessvcgna varla bcitt liörku við liána, Guv“.
„Jeg vona að þú sjert ekki að hugsa um
kasta licnni á dyr, eða þessháttar?"
Guy beit saman vörunum.
„Jeg múndi sannarlega ekki láta hjá líða
að tilkynna henni vanþóknun mína á þess-
um kunningsskap“, sagði Guy. „En þú þarft
ckki að óttast neitt þcssháttar l'rá minni
hlið, því jeg er að lnigsa um að tala alls
ckki við hana“.
Iiann þreif pennann, og hjell áfram
vinnu sinni.
„Þú crt harðbrjósta Guy“, sagði Tony.
„Það cr árangurinn af því að liafa aldrei
orðið ástfanginn“. Þegar Guv ekki virti
hann svars, lor liann út.
Þegar Tony kom út be'ið vagninn lians. í
þetta skifti hvítur vagn, langur og mjór, og
mjög skraullegur. I'ony sellist við stýrið.
„Jeg kcm aftur cftir klukkustund, eða
þar um bil„ Jcnnings“, sagði hann. „Síðan
fer jeg svo út aftur. Jeg veit ckki hverij bil-
inn jcg nota, svo það er sennilega hest að
])jer hafið þá alla lil laks".
Jcnnings tók hendinni upp að húfmmi,
jafn þunglyndislegá og vanl var, og Tony
sctti bílinn á stað.
Hann kom til Basil Mansions klukkan
ellcfu, og laglcga franska þjónustu stúlkan
fvlgdi lionu minn til Mollv.
Molli kom á móti honum. llún var khédd
grænum silkikjól með gylt belti.
„Þú erl góður drengur Tony“, sagði luin.
„Mjer er kunnugt um að þjer þykir gott að
sofa á morgnaua".
„Ef lil cinhvcrs cr að vinna, lief jeg ekk-
crt á móti þvi að fara snemma á fætur. Það
cr aðeins vegna þess að morgnarnir eru
svo innantömir, að jeg fer seint á fætur".
Molly stakk berum handleggnum í liand-
krika hans, og leiddi hann inn i dagstofuna.
„Þú skalt taka tappan úr kampavínsflösk-
unni“, sagði luin. „Það gefur þjer eitthvað
að lifa fyrir*.
A dálitlu borði var silfurhakki, á honuin
stóðu tvö glös, og tvær hálfflöskur. Tony
athugaði miðana á þeim. „Staðliæfir þú í
raun og veru að þú kastir þessu fyrir leik-
dómarana".
„Já‘“, sagði Mollv alvarlega. „Jeg er vön
að láta þá velja um hvort þeir vilji lieldur