Fálkinn - 05.11.1932, Page 14

11
„Og hásetarnir ?“ spurði Ton'y. „Þurfa þeir
að vita nokkuð?“
„Jeg er lielst á því að það sje óþarft", sagði
Mc Ewan. „Ekki fyrir þá sök að þeir hefðu
nokkuð við þetta að atlmga. Jeg er viss'um
að þeir mundu vaða eld fyrir vður sir An-
tonv. Heldur mundi það gera þá of
montna. Hvað finst yður, skipstjóri?“
Skipstjórinn kinkaði aftur kolli.
„Jæja, þetta er þá alt í lagi, sem stendur“,
sagði Toiiy glaðlega. „Jeg þakka ykkur báð-
um innilega fyrir velviljann“. Hann skenkli
víni á glas sitt. „Skál lyrir férðinni", sagði
hann. „Bétur að á liverri gufusnekkju væru
jafn ágætir yfirmenn og á minni“.
„Skál fyrir ferðinni", endurtók Mc Ewan.
„()g mætti hamingjan gefa mjer að ná í
þrjótinn, sem ljet skrúflvkilinn ofan í gufu-
strokkinn“.
Klukkan var nær átta þegar 'J’ony kom
aftur til veitingahússins. Eftir að hafa neilt
miðdegisverðar, bauð hann Jennings að leika
á móti sjer ein „Snooker“, í knatthorðs-
stofunni.
„Snooker" var hinn cini mannlegi breysk-
leiki Jannings. Þeir ljeku tvisvar og vann
Jannings í hæði skiftin. Varð hann svo glað-
ur af því, að þegar Tony bauð honum að
hafa bifreiðina ferðbúna klukkan hálf ellefu
morguninn eftir, þá tók hann við skipun-
inni, með einhverju, sem hefði mátt nefna
„vingjarnlega hneigingu“.
Morgunin eftir leil Tonv í dagblað meðan
bann var að drekka teið sitt. Sá hann þá
feitletraðar yfirskriftir í frjettadálkunum, og
vöktu þær athygli lians.
STJÓRNARBYLTING í LIVADÍU.
Grimmilegir bardagar í Portrigo.
Sagt er að forsetinn sje flúinn. —
Nokkru áður en blaðið fór i pressuna kom
símskeyti frá París, með þá frjett að i gær-
kvöldi hefði hafist stjórnarbylting i Livadíu.
Nánari* fregnir hafa ekki fengist, þar sem
símasambandið heflir verið rofið á landa-
mærunum.
Svo er að sjá, að byltingin hafi hafist
jijerumbil samtímis, kringum Vanissa og í
höfuðborginni. A báðum þessum stöðum
hafa konungssinnar hafið fána sinn. Lýð-
veldisstjórninni virðist hafa verið steypt við
þessa óvæntu árás. Sagt er að Vanissá sje
algerlega i höndum uppreistarmanna, og
sömuleiðis nokkur hluti liöfuðborgarinnar,
Portrigo.
Astandið í Livadíu er ennþá verra, vegna
gagnbyltingar í suðurhluta landsins. Áhang-
endur don Francisco heitins, sem var kon-
ungsefni þeirra, virðast ætla að nota tæki-
færið til að koma áformum sinum í fram-
kvæmd. Allstór her undir forustu Almada
hershöfðingja mun vera á leiðinni til höfuð-
borgarinnar, þar sem konungssinnar, og lýð-
veldismenn heyja blóðuga bardaga á götun-
um. Sagt er að forsetinn sje flúinn.
Vjer höfum spurst fyrir i Richmond og er
oss sagt að Pedro konungur og da Freitas
markgreifi sjeu enn á Englandi, en þeir neita
með öllu að svara fyrirspurnum.
Tonv lagði frá sjer blaðið, og hallaði sjer
aftur á bak í stólnum. Gongosta hafði
þá rjett að mæla. Hann hringdi til þjónsins.
„Segið bifreiðarstjóranum mínum að við
förum klukkan hálf tíu, en ekki ellefn“.
F A L K 1 N N
Þjónriiím fór til að segja frá þessu,‘en kom
þegar aftur, irieð símskevti.
„Einn af hásetUnum á sneklcju yðar kom
með þetta skeyti“, sagði hann. „Hann biður
úti fvrir, ef liann ætti að taka svar“. Tonv
braut upp simskeytið hálf undrandi.
Það var stutt og hljóðaði þannig:
“Isabella hórfin. óttast hið versta. Komdu
þegar heim“.
Guy.
í sama bili og Guy beyrði til bifreiðar-
inriar við húsdyrnar lók liann til fótanna
og hljóp niður stigann. Hann virtist fölur
og tekinn i skærri morgunbirtnnni.
„Fjekst þu símskeytið frá mjer?“ spurði
hann. Tony kinkaði kolli og steig út úr vagn-
inum. „Látum okkur ganga inn í liúsið og
atluiga málið. Segðu mjer fyrst hvað hefur
komið fyrir“.
„Da Freitas er búin að ná ísabelíu á sitl
vald“ sagði Guy og reyndi að vera rólegur.
„Hún fór frá Chester Square klukkan niu
í morgun og hefur ekki sjest siðan.
„Áfram“, sagði Tonv. „Ilvcrnig vildi þetta
til?“
„Það er mjer að kenna“, sagði Guv bitur-
lega. „Jeg eyddi öllum deginum í gær i við-
skiflamál við Debénham. Það var svo margt
sem jnirfti að ráðstafa, áður en við færum
af stað. Jeg kom ekki heim fyr cn klukkan
eitt í nótt. Spalding hafði lagt brjef þitt inn
í svefnberbergi mitt, en jeg var orðinn syo
þréyttur og syfjaður að jeg tók ekkert eftir
því. Jeg liafði gert ráð fvrir því að jeg yrði
ekki vakinn fvr en klukkan niu í morgun,
og jiegar svo Spalding kom mcð morgunte-
ið vakti hann athygli mína á brjefinu, sem
lá á náttborðinu“.
Ilann tók sjer málhvild.
„Undir eins og jeg var búirin að lesa brjef-
ið“, hjelt hann áfram, „hljóp jeg niður og
símaði til Chester Square. Þjónustustúlkan
sagði mjer að Isábella hefði farið út, og
Fanny frænka væri ekki koiriin á fætur enn-
J)á. Þegar jeg svo spurði stúlkuna hvert Isa-
bella befði farið svona snemma dags, svar-
aði hún j)ví að Spalding hefði talað við liana
í símann fvrir stundarfjórðungi siðan og
hefði beðin ungfrú Francis að fá sjer leigu-
bil og aka hingað þá þegar. Eins og jeg bjóst
við svaraði Spalding-þvi að bann hefði alls
ekki símað til Chester Square. ísabella bef-
ur auðsjáanlega verið alveg grunlaus um
nokkra liættu. Fanny frænka var sofandi, og
Isabella vildi ekki láta vekja hana.
Ilún hafði farið i kápu sina, og stúlkan
sá hana stíga inn i leigubíl, er hafði stað-
næst skamt frá húsinu. Og siðan hefur hún
ekki sjesl“. Rödd hans titraði. „Þeir hafa
náð henni, Tony“, sagði liann í örvæntingu.
„Jeg vildi gefa hægri hönd mina til j)ess að
þetla liefði ekki komið fyrir. En hvaða gágn
er að sliku nú“. Þeir liafa náð henni á sitt
vald, og við sjáum hana aldrei frarnar".
Tony lagði höndina á öxl frænda síns.
„Kæri Guy“, sagði hann stillilega. „Þetta
er alls ekki J)jer að kenna. Ef að einhverj-
um ætti að kenna jætta, J)á yrði það hclsí
jeg“, Hann gekk stundarkorn um gólf, og
kom síðan til frænda síns aftur og sagði:
„Skollinn hafi Jætta all! Mjer datl ekki i
hug að mjer þætti svona vænt um Isabellu“.
Guy leit á hann með afskræmdu brosi:
„Jeg vissi að þú mundir komast að því, við
tækifæri Tony“, sagði hann. „Verst er að
J)að skuli vera of seint“.
,Fari: „of seint“ til fjandans“, sagði Tony
rólegur. „Dettur þjer i hug að jeg láli da
Fréitas halda Isabellu hjá sjer J)að sem eft-
ir er æfinnar, þótt honum hafi tekist að nema
liana á brott? Mjer er nú ljóst, að jeg fram-
ar öllu öðru, óska J)ess að frelsa Isabellu.
óg eignast hana fyrir konu. Hingað til hef-
jur mjer tekist að fullnægja óskum minum,
og J)að er ilt að kenna gömlum hundi að
sitja“. Guy veifaði höndunum i örvæntingu.
„Hvað getur J)ú aðhafst“ spurði hann. „Þú
liefur víst lesið morgunblöðin, og veisl hvað
gerst hefur í Lívadíu. „El tir líkum að dæma,
J)á fara þeir með Isabcllu beint þangað, og
gifta hana Pedro undir eins“.
„Þá fer jeg Jiangað, og sæki hana“, svar-
aði Toriy ákveðinn. „Mjer kemur ekki til
lnigar að láta ganilar og heimsulegar erfða-
kcnningar viðvíkjandi lielgi hjónabandsins,
eitra J)að sem eftir er æfi minnar“.
Guy opnað niunninn lil að svara, en kom
])ví ekki út af ])ví að dyrabjöllunni var
hririgt svo ákaflega.
„Það er vafalaust Congosta", sagði Tony.
Hanii gekk i gegnum forsalinn og lil úti-
dyranna.
Þetta var sennor Congosta, eins og Tony
bjóst við. IJann var hattlaus, fötin í ólagi, og
'hlóð rann niður eftir annari kinn hans. Hann
glápti á Tony, eins og óður tarfur.
„Þjer hafið svikið mig“,
Tony gekk eitt skref á móti honum.
„Þvaður“, sagði liann. „Kóniið inn, og fáið
vður sæti“. Hann tók undir handlegg hans,
leiddi liann inn og þrýsti lionum mjúklcga
ofan í hægindastól. „Fáið vður nú drykk“,
sagði liann. „Þjer virðist vera alveg uppgefn-
ir. Guv, gerðu svo vel og náðu í svolítið
whisky“.
Guy flýtti sjer af stað, og Tonv snjeri sjer
'að Livadiumanninum og brosti vingjarnlega.
„Fyrirgefið að, jeg var ofurlítið stuttur í
spuna“, sagði hann. „Jeg get ímyndað mjer
að þjer sjeuð nýbúnir að frjetta af Isabellu,
og álítið svo þar af leiðandi, að við sjeuin
svikarar. Það cr ekkert óeðlilegt“.
Cöngosta barðist við að ná sjer, svo að
hánn gæti svarað.
„Vilið þjer livað skeð hefir?“ spurði hann
i hásum rómi. „Vitið |)jer hvar liún er?“
„Jeg er nýbúinn að frjelta að hún var tæld
burt frá Cliéster Squarc með fölsku simtali.
Sem stendur hef jeg 'enga hugriiynd um hvar
bún er, arinars sæti jeg ekki hjer“.
„Þjer skuluð þá fá að heyra það“, sagði
Cóngosta. Hann þreif heljartaki um hliðar
stólsins og laut áfram. „Hún var svæfð með
dcyfirigárlyfi og er nú á snekkjunni „Vivid“,
sem er komin um hálfa leið út úr Themsfljóti
á leið til Livadíú".
Nú varð augnabliks þögn, og i sama bili
koni Guy með wisky og sódavatn.
„Heyrðir þú J>að, Guy?“ spurði Tony.
„Serinor Congosta kémur með þær fregnir
að Isabella sje á snekkjunni „Vivid“, sem sje
á leið til Livadíu“.
Guy ljet bakkann á borðið.
„Mjer datt það í liug“, sagði hann i ör-
væntingu. „Við munum aldrei sjá haria
framar“.
„Og hverjum er J)að að kenna“, sagði Con-
gosta, og lamdi hnefanum í stólinn. „Lofuð-
uð þjer mjer ekki að henni skyldi vera ó-