Fálkinn - 03.02.1934, Síða 13

F Á L K I N N
Setjið þið saman! 22-
Þrenn verðlaun: kr. 5, 3 oa 2.
8..........................
9..........................
10.........................
11.........................
12.........................
13 .......................
14 .......................
15 .......................
16 .........................
17...........................
Samstöfurnar:
a—a—a—a—a f—a n—a s—a ss—bó 1—
dóni—dun—ell—em—en—har—i—i
—í—í- i S—i v —j e r—j ó n —k a m—1 alig
—1 e—1 á s—n e t—n i k—ó 1—ó I—ó—r o u
—ry—só—stýr—takk—-tan- tikk- -ú
—u—ver.
1. Borg í Frakklandi.
2. Mannsnafn.
3. Mannsnafn.
4. Bæjarnafn.
5. Er annar skólinn stundum kall-
aður.
(i. Segir klukkan.
7. Persóna úr gl. testmentinu.
iS. Kvennmannsnafn.
9. Borg í Frakklandi.
ló. Staður viS Níl.
11. Borg sem fórst.
12. Var í örkinni.
13. Mannsnafn.
14. Frægt óperettutónskáld.
15. — sur Seine, bær viS París.
16. VeiSarfæri.
17. Mannsnafn.
Samstöfurnar eru alls 42 og á aS
setja þau saman 1 17 orS í samræmi
viS það sem orðin eiga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir i orðun-
um, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, myndi nöfn tveggja skóla í
Bcykjavík. Strykið yfir hverja sam-
stöfu um leið og þjer notið hana i
orð og skrifið orðið á listann til
vinstri. Nota má S sem d, i sem í og
j, a sem á, og u sem ú.
Sendið „Fálkanum", Bankastræti
3 lausnina fyrir 10. mars og skrifið
uöfnin í horn uinslagsins.
Carl konungur í Búminíu hefir á
nýjan leik byrjað sáttatilraunir við
konu sina, Helenu prinsessu. Astæð-
an lil þessa eru árásir þær, sem
rúmenskir fasistar gera að staðaldri
á frú Lupescu frillu konungsins, og
hafa þær árásir vitanlega bitnað á
lionum lika. Er það talið nauðsyn-
legt tit ;ið ná friði i landinu, að
LAUSN GÁTUNNAR
nr. 18 í 45. tbl. var: Benedikt
Sveinsson og Jón Sigurðsson.
Að undangengu hlulkesti, hlutu
þessir verðlaun.
1. verSlaun kr. 5.00 Björn Hinars-
son, Fischerssundi 1, Bvík.
2. verðlaun kr. 3.00 Guðjón H.
Guðnason verslm., Hvammstanga.
3. verðlaun kr. 2.00 Kristján Þor-
kelsson (frá Alfsnesi), Hverfisgötu
101, Rvík.
þessar sættir takist. - Enginn veit
með vissu hv ir frú Lupescu er nið-
urkomin. Sumir segja, að hún sje
flúin úr tandi, en aðrir aS konung-
ur hafi hana hjá sjer á laun í hölt
sinni í Sinana.. Hjer er mynd af
konungi og frú Lupescu, með kampa
vínsflösku á milli sín.
LAUSN GÁTUNNAR
nr. 19 i 47. tbl. var: Jón Sigurðsson
og Benedikt Sveinsson.
AS undangengu hlutkesti, hlulu
þessir verðlaun.
1. verðlaun kr. 5.00 Erla E. Hatl-
dórs, Öldugötu 53, Rvík.
2. verðlaun kr. 3.00 Þráinn Lövc
Grettisgötu 44, Rvik.
3. verðlaun kr. 2.00 Magnús Páls-
son, Frakkastíg 17, Rvík.
,, o « •VI.. O ••tli. o •*
'• e -***. ©••"u. o ••••*. ©•••*ti.-©•*•%.-©••**► i
D R E K K 1 Ð EBIL5 - ÖL
I ••».. O •'lt,. O •U. « ***»»<( ••"*. «^ ''t.. « •»„.• O O -•'"„-O ••'
I -'lh.-©••%,■©■•%,
©
i
©
liann öðru hvoru, og hajer þótti vænt um
það. Þjer skuluð ekki Italda, að liann hafi
haft út úr mjer peninga með hótunum, því
þess þurfti hann alls ekki við. Mjer þótti
vænt um að sjá hann, því lífið er nú einu-
sinni ekkert skémmtilegt fyrir svona stúlku,
sem hefir ekkert að gera, á enga vini, nema
Sir Nieholas, sem kom þetta tvisvar eða þrisv
ar á viku. Maðurinn minn var farinn að
koma til mín reglulega á hverjum laugar-
degi. En á þeim dögum kom Sir Nicholas
aldrei. Hvernig það vildi til, að hann kom
þennan ólieilladag, er mjer lmlið. Hann kom
oft án þess að gera boð á undan sjer, en
aldrei á laugardegi.
Þá liitti jeg Rollo. Jeg elskaði hann.
Yðu finst kanske, að manneskja eins og jeg
er, eigi ekki að ta’la um ást. Hann talaði um
hjónaband. Hvort hontim hefir verið alvara
að vilja eiga mig, veit jeg ekki. Þetta hjóna-
liandstal er oft ekki annað en agn. Sumir
iofa því — einhverntima seinna. Aðrir segja
hreinskilnislega, að það geti ekki komið til
mála. Og enn aðrir hlæja bara ef á það er
minst. Og útkoman veður sú sama í öllum
tilfellunum. Rollo mintist á hjónaband, og
hvort hann hefir meint nokkuð með því eða
ekki, var jeg reiðuhúin til að afsala mjer
öllu fyrir hann.
— Næsti dagur var laugardagur, og jeg
átti von á manninum mínum, eins og endra-
nær. Jeg gat ekki gert honum boð að koma
ekki, því jeg vissi ekki heimilisfang lians.
Það er að segja, jeg veit það að nafninu lil,
en liann kemur þangað stundum ekki dög-
um saman. Auk J)ess vildi jeg hitta hann.
■Teg ætlaði að segja honum af Rollo og
spyrja hann, livort ekki væri hægt að koma
okkar málum i lag, ef Rollo væri alvara að
eiga mig. Jeg er ekki vel heima í lögunum
um Jjetta, en jeg hefi lieyrt, að þeim hafi
eitthvað verið breytt. Jeg var reiðubúin lil að
gefa honum alla J)á peninga, sem jeg gæti
við mig losað, ef hann vildi gefa eftir skiln-
aðinn fyrir sitt leyti. Svo jeg ásetti mjer að
gefa honum góðan kvöldverð og segja hon-
um jafnframt, að það yrði í síðasta sinn sem
hann fengi kvöldverð hjá mjer, en engu að
siður myndi jeg halda áfram að hjálpa hon-
um eftir megni. Jeg hafði sagt Rollo, að jeg
ælti von á vinstúlku minni, og lofaði að hitta
bann seinna.
En rneðan jeg beið, kom Rollo. Mjer
þótti vænt um, að hann kom, en var dauð-
hrædd um, að hann myndi standa of lengi
við. En J)á kom Sir Nicholas. Þjer vitið,
hvernig svo fór. Sir Nicholas hjelt, að jeg
ætti í einhverju leynimakki við Rollo og var
hreykinn af því að geta komið honum út.
Rollo sagði mjer að velja um. En um hvað
var að velja? Jeg sá J)á, að lionuni var raun-
verulega alvara með hjónabandið, eða |)á
ekkert að öðrum kosti. og hinsvegar sá jeg,
að um hjónaband gat ekki verið að ræða,
eftir samband mitt við frænda lians. Svo jeg
kaus' að gefa honum aftur liringinn og
hann fór.
Jeg skautst út í eldhúsið og sagði Rose
að aðgæta þegar hr. Seymour kæmi og senda
hann J>á burt. Iiún vissi alls ekki að liann
• ar maðurinn minn. Jeg fjekk lienni fimm
pund handa lionum og sagðist mundu skrifa
honum seinna.
Þar með er söguni lokið. Sir Nicholas
horðaði með mjer og' fór síðan. Jeg held
bara að hoiium hafi J)ótt vænna um mig
eftir að hann liitti Rollo, því hann sagðist
skyldu gefa mjer perlufesti og koma oftar
en liingað til. Hann var mjer altaf góður.
()g hvað tekur nú við?
Stúlkan fleygði sjer aftur niður i legu-
bekkinn, er.hún liafði lokið sögu sinni. Báð-
ír mennirnir höfðu hlustað á hana með mik-
illi athygli. Bruce rauf fyrstur þögnina:
Þjer tialdið ekki, að það sem þjer haf-
ið sagt okkur, geti á neinn hátt skýrt dauð-
daga'Sir Nicholas?
Hvernig ætti það að vera? Hr. Seymour
var ekkert illa til lians öðru nær og
hann hafði aldrei heyrt Rollo nefndan. Þjer
skuluð ekki halda, að maðurinn minn sje
af hrýðissamur. Hann veit að tiann á enga
kröfu (il mín og hann liafði að vissu leyti
gaman al' því, að Sir Nicholas skyldi sjá
fyrir okkur báðum.
Hvesvegna viljið þjer ekki, að sagan
verði heyrinkunn?
Maðurinn minn er veikur. Hann hefir
áður lent i nokkru, sem ekki var allskostar
lieiðarlegt, og ef lögregla nær í hann er hann
vis lil að komast í vandræði, enda þótt J>að
sje Sir Nicholas algerlega óviðkomandi.
Menniruir litu hvor á anuan, og hugsuðu
um J)essa einkennilegu sögu. Það var að vísu
satt, að lnin upplýsti ekkert það sem þeir