Fálkinn - 22.09.1934, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
honum ofan í glasið, skilurðu.
Vínið verður að vera nákvæm-
lega jafnheitt herbergishitan-
nni, segir hann — annars verð-
ur hann veikur, segir læknir-
inn.
Á þessu auguahliki var dyra-
bjöllunni hringt.
— Er það hann? spurði jeg.
— Það getur vel verið, svar-
aði hún hljótt. — Geturðu ekki
komist út eldhúsdyramegin ?
Áður en jeg vissi af var jeg
kominn fram í eldhússtigann.
Mimi hafði alveg sjerstakt lag
á því að koma fólki út úr dyr-
unum, þannig að maður hefði
getað svarið eftir á, að maður
færi af frjálsum vilja.
Þegar jeg var kominn út á
götuna datt alt í einu ofurlítill
pappírsbleðill, vafinn utan um
fimmeyring rjett fyrir framan
tærnar á mjer. Jeg þekti þessa
aðferð frá fornu fari; það var
altaf eitthvað, sem hún liafði
gleymt að segja, sem hún sendi
þessa leið. Jeg tók miðann upp
og las: „Þelta var hara maður
með betlilista. Geturðu ekki
komið upp aftur?“
Uppi í glugganum sá jeg and-
litið á Mimi, skellihlæjandi.
Jeg veifaði hattinum og kallaði
glaðlega: „Sjáumst aftur!“ og
liraðaði mjer niður gangstjett-
ina.
Á næsta götuhorni anaði jeg
beint í fangið á ungum manni,
sem mikið óðagot var á. Hann
var gljárakaður, englendings-
legur á svipinn, með gula
lianska og mjúkan flókaliatt.
Nágranni minn úr neðanjarðar-
brautinni!
— Það var hentugt að jeg
hitti yður, sagði hann. — Hugs-
ið þjer yður, við náðum í þorp-
aran’n og jeg fjekk peningana
mína aftur. En má jeg spyrja
.... hvar eru orkideurnar?
— Orkídeurnar yðar, já! Jú,
lítið þjer á. Jeg beið eftir yður
meðan þrír vagnar komu, en
úr því að þjer komuð ekki með
þeim .... i stuttu máli, jeg
varð að losna við þær.
— Jæja, það gerir ekkert til.
Það er bara þetta, að uppi í
númer 9 hjerna í götunni á
heima ung stúlka, töfrandi falleg
stúlka, sem átti að fá þær. Til-
vonandi listakona ....
— Þær eru skemtilegastar
meðan þær eru tilvonandi . .
— Já, finst yður ekki. Hún
kemst við af öllu sem er fag-
urt i lífinu. Lítið þjer á tur-
kísa-festina þarna í gluggan-
um hún er gömul, stílhrein og
ekta. Það var hún, sem benti
mjer á hana i fyrsta skifti. Jeg
hefi hugsað mjer að gefa henni
hana á afmælisdaginn hennar
i næstu viku. Ilún elskar turldsa
og orkideur; jeg er van-
ur að færa lienni orkídeur á
hverjum degi ....
Þá hljóp fjandinn i mig. Jeg
Imeigði mig kurteislega fyrir
unga manninum og sagði al-
varlega:
Þvotturinn er miklu
auðveldari með Rin- ■i'xíÁ
so. Dustið Rinso út \r'4V
í bala eða þvotta- VI y
pott, bætið heitu AJ
vatni á, hrærið í J|
þangað til mjúkt f
löður myndast. Sið- ||
an er þvotturinn lát-
inn ofan í þetta
hreinsandi löður og látið liggja i bleyti í
nokkra tima — eða yfir nóttina ef til vill.
Rinso þvœlir burt óhreinindin og blettina, svo
að eigi þarf annað en skola þvottinn og
þurka hann á eftir.
Hvitt tau verður hvítara, þvottheldir litir
bjartari — með Rinso. Og það sparar lika
fötin yðar, vegna þess að þegar Rinso er
notað þá er óþarfi að nudda þvottinn fast til
þess að ná föstum óhreinindum.
Rinso
K/io 119 — 1 61 A
R.S.HUDSON LIMITED. LIVERPOOL. ENGLAMD.
SÓL OG SUMAR — OG SJÓR. þetta orðið til þess að ýta undir myndinni sjest hvernig umhorfs er
Miklir hitar og blíðviðri hafa baðvistarlífið, sem annars fer vax- á dönskum baðstöðum, þegar veðr-
gengið í Danmörku i sumar og hefir andi í Danmörku ár frá ári. Hjer á áttan lokkar fólkið í sjóinn.
Jeg hefi leyft mjer að
færa heúni orkídeurnar yðar.
— Hvað segið þjer. Hverjum
hafið þjer fært orkídeurnar
mínar?
— Ungu stúlkunni á nr. 9,
þriðju hæð til vinstri.
— En i herrans nafni . . .
hver eruð þjer eiginlega, herra
minn ?
Jeg er huglesari, svaraði
jeg og lypti hattinum kurteys-
lega.
— Huglesari?
Já. Það er mjög heiðar-
leg atvinna núna í kreppunni,
eftir því sem jeg get best sjeð,
og sem huglesari veit jeg líka,
hvað þjer eruð að hugsa um á
þessu augnabliki.
— Hvað jeg er að hugsa um?
— Já, þjer lialdið að yður sje
að dreyma; en yður er alls
ekki að dreyma. Orkídeunum
hefir verið skilað i nr. 9. Medoc-
flaskan yðar liefir rjettan stofu-
hita; hitamælirinn liggur hjá
henni. Unga stúlkan bíður eftir
yður.
Jeg gekk hratt niður götuna
án þess að snúa mjer við, en
samt sem áður held jeg ekki,
að Berlín hafi sjeð jafn undur
forviða andlit og þetta, sem var
hak við mig.
HVAR ER BABY-FACE?
Náiö í Baby-Face-Nelson — dauð-
an eöa lifandi! er skipunin, sem
ríkislögreglan í Bandaríkjunum hef-
ir gefið þjónum sínum. Gera yfir-
völdin ait sem þau geta til þess að
ná i þennan hættulega mann og er
nú búist við, að dagar hans sjeu
þi'áðum taldir. Hver sem rekst á
liann hefir leyfi til að skjóta hann
til bana umsvifalaust op fær meira
að segja verðlaun fyrir. Baby-Face
heitir rjettu nafni Leester M. Gillins,
er lítill kubbur en hefir fengið við-
urnefnið fyrir það, hve barnslega
og sakleysislega hann litur út. Hann
byrjaði glæpaferil sinn í Chicago
og var um tima i óaldarflokki John
Dillingers. Þó var hann orðinn
„sjálfstæður bófaforingi“ löngu áður
en Dillinger var drepinn. Hann hef-
ir drepið marga menn og komst í
fangelsi en tólcst að strjúka þaðai.
í apríl, þar sem hann var að taka
úi refsingu fyrir bankarán.
EKKI BERFÆTTAR!
Á sama hátt og hattaverksmiðju-
eigendur í enskum bæjum liafa gerl
verkamönnum sinum að skilyrði
að ganga með hatta allan ársins
hring, liafa sokkaverksmiðjueig-
endurnir í Leicester fyrirskipað
stúlkunum hjá sjer að ganga elcki
berfættar á sumrin. Þær verða að
vera í sokkum, hversu mikið sem
þær langar til að láta sjá á sjer
bera fætur.