Fálkinn - 10.08.1935, Side 10

10
F Á L K I N N
Nr. 148. Adamson hefir sáð, — en hver uppsker?
og svo er skrifstofan
mín einmitt á þessu götuhorni!
Nr. 147. Adamson kemur sjer itndan í tíma.
— Þetta fanst mjer líka, að hljóð-
ið í slaghörpunni vœri svo einkenni-
legt upp á síðkastið.
Alt í lagi. Húti sefur eins og
steinn.
— Mundii að kaupa pund af
brendu og mölnðu í heimleiðinw,
Töbias.
Hentu honum heldur útbgrðis
aftur, Sturlaugur minn.
Ofurlitill misgáningur.
— Ja, þetta barn — þetta barn.
Hvítíkur ofurhugi!
— Vitjið þjer ekki gera svo vel
að aka upp að bilstjóranum minum
og biðja hann um að stansa á næsta
götuhorni?
— Hegrðu, Ósvaldur. Við kom-
um þessu hljóðfœri aldrei innt
— Sagðirðu inn? Jeg liefi altaf
verið að bisa við að koma því i'it!
— Ertu ekki nema 43 áru. Pað
gat jeg ekki sjeð á þjer.