Fálkinn - 25.04.1936, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
Eggert Guðmundsson, málari
heldur eftirtektarverða
sýningu í Austurstræii
14 þessa dagana. Eru
þar 54 teikningar af
ýmsum mönnum og
sumum sjerkennileg-
um og hefir Eggert
teiknað allar þessar
myndir síðan á nýjári.
Teikningar þessar eru
hver annari betri, svo
að enginn ætti að láta
undir höfuð leggjast að
sjá þær, ekki síst
vegna þess að þær
verða ekki til sýnis
síðar, því að listamað-
urinn hefir selt þær
allar til Englands, en
þar hefir hann fengið
álit sem málari og selt
mikið af myndum á
sýningum þeim, sem
hann hjelt þar í fyrra,
í London, Bradford,
Leeds og Edinborg. —
Auk teikninganna eru
á sýningunni nokkur
málverk og er „Víg
Þráins“ þeirra stærst.
Önnur mynd er þar
sem mikla eftirtekt
vekur ,Banabeður“.
Ennfreinur má nefna
mynd af líparithrauni
í Laugum á Fjallabaks-
vegi. Sýningin er að öllu sainantöldu einni teikningunni, af Bjarna Matt-
stórmerkileg og á skilið að fjölment híassyni hringjara.
verði á hana. Hjer birtist myrid af
Myndin er tekin af einni „höfninni" við ána Níl, en lnin er samgönguæð
Iígyptalands. Ein af aðalæðum Nílar er Bláa Nil, sem kemur úr Tsana-
vatni í Abessiníu.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—6.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjötlisgade 14.
Blaðið kemur út livern laugardag.
Vskriftarverð er kr. 1.50 á mánuði;
ir. 4.50 á ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftanir greiðist fyrirfram.
íuglýsingaverð: 20 aura millimeter.
Herbertsprent prentaði.
SkraddaraSiankar.
Það er gömul og góð venja að
fagna sumri, einkum með þeim þjóð-
um, sem lifa svo nærri kuldabeltun-
um, að mikið gætir munar veturs
og sumars. Með sumrinu leysist
gróður jarðarinnar úr dróma og
lilýnar yfir öllu. Timi athafna og
aflafengs þeirra, sem jörðina yrkja,
er í nánd.
Við íslendingar, sem eigum heima
norður undir heimskautsbaug höfum
sumarið kærara en suðrænu þjóð-
irnar. Hjá þeim er munur sumars
og vetrar minni en lijá oss, sem
erum með tærnar í landareign norð-
urskautsins. Við erum á merkileg-
um landamærum, milli hlýju At-
lantshafsins og ískulda pólstraum-
anna. Sú afstaða er skýring á veðr-
áttu landsins, sem líklega er óút-
reiknanlegri en nokkurs annars
lnnds í heimi. Skammdegismyrkrið
svæfir, dregur úr athafnaþreki og
heftir athafnir þeirra, sem jörðina
yrkja. En með liækkandi sól Ijettir
yfir huganum og fólkið fer að
lilakka til þeirrar árstíðar, sem læt-
ur grösin gróa. Kalin sinan rýmir
fyrir grænni nálinni, sem teygir sig
upp úr jörðinni. Náttúran öll er í
framför.
Mennirnir, sem vilja njóta sumars-
in verða að finna þetta og skilja,
að þeim er einnig ætlað að þroskast
með hverju nýju sumri. Alt sem er
umhverfis þá talar máli endurný-
ungarinnar og þroskans. Og þeim er
eigi aðeins ætlað að notfæra sjer
þau tækifæri til aflafengs, sem sum-
arið gefur, að fylla hlöðurnar til
jjess að taka á móti komandi vetri.
I>eim er ætlað að gera meira, svo
að þeir standi betur að vígi að vor-
inu, með hverju ári sem yfir jiá
gengur. Og bæjarbúunum, sem að
jafnaði hafa betra tækifæri til að
stunda lífsatvinnu sina bæði vetur
og sumar, en þeim sem lifa á jörð-
irini er ætlað að nota sumarið eigi
aðeins til þess að gegna störfum sín-
um lieldur einnig í fristundum að
sækja sjer heilsubót til sumarsins.
Það er viðurkent, að óhollusta bæj-
arlífsins er svo mikil, að öllum er
þörf á, að njóta nokkurra sólríkra
sumardaga í skauti náttúrunnar og
komast í hreint loft hvenær sem
frístund gefst.
Ekki síst börnunum. Þeir sem í
bæjunum búa mega ekki linna látum
fyr en þeir hafa komið svo ár sinni
fyrir borð, að öllum börnum veitisl
kostur á, að komast besta timann lir
sumrinu af götunni á grasið.
Jöhann Þorkelsson
fyrv. dómkirkjupresturr
verður 85 ára þann 28. þ. m. Allir
eldri Heykvíkingar þekkja síra Jó-
lianii, því að hann var um langt
skeið eini starfandi presturinn i
höfuðstaðnum. Það var ekki fyr en
eftir aldamótin að prestarnir urðu
tveir við dómkirkjuna og siðan hefir
þeim ekki verið fjölgað, þó að bær-
■inn hafi margfaldast að íbúafjölda
síðan.
Um síra Jóhann mun jiað mega
segja fremur en flesta aðra, að hann
muni aldrei hafa átt óvini. Fram-
koma hans og viðmót hefir jafnan
verið með þeim hætti er prest mega
best prýða. Alúð og lilýja hafa verið
föst einkenni hans. Þessvegna verður
jiað eigi dregið í efa, að á áfmæli
liins gamla dómkirkjuprests berist
honum eingöngu hlýjar hugsánir
allra hinna mörgu, sem kynst hafa
honum um æfina.
Síra Jóhann er nú fyrir allmörg-
um áruin látið af prestskap og er
sestur i helgan stein. Hefir hann
lengstum dvalið hjer i bænum síðan,
en þó stundum hjá dóttur sinni og
tengdasyni í Kaupmannahöfn. Hann
er enn ljettur í spori, svo að ýmsir
honum yngri mættu öfunda liann af,
og hefir góðlát gamanyri á vörum.
Þegar sira Jóhann ljet af embætti
árið 1924 liafði hann 47 ára prest-
'kaparferil að baki sjer, þaraf 35
ár sem dómkirkjuprestur í Reykja-
vík. Auk liess var hann nokkur ár
prófastur í Kjalarnesþingum.
Erlendur Jónsson fyrv. íshús-
vörður verður 75 ára 30. þ. m.
*f« Alll með islenskuin skrpum1