Fálkinn - 13.02.1937, Blaðsíða 8

8
F Á L K I N N
YNd/W
kE/SNMtRNIR
Ljós í
lEikíangasskápnum.
Nú ætia jeg að sýna ykkur dálítið,
sem þið hafið líklega gaman af að
koma fyrir i leikfangaskápnum ykk-
ar. Það er rafmagnsljós og því er
svo sniðuglega komið fyrir, að það
kviknar af sjálfu sjer þegar þið opn-
ið skápinn og sloknar þegar þið lok-
ið honum. Svo að þið þurfið ekki að
óttast, að þið hafið gleymt að
slökkva. Ef þið hafið lokað, þá hafið
þið slökt líka.
Á mynd 1 sjáið þið greinilega
livernig lampanum er komið fyrir.
Batteríið B er fest á þilið með þvi að
negla yfir það málmþynnu eða leð-
urreim og ljósperan er skrúfuð í
heygða járnþynnu (sjá G). Slökkvar-
inn, A er sumpart á hurðinni og
sumpart festur í loftið, fast við liurð-
ina.
2. mynd sýnir slökkvarann að of-
an. A er sjálfur slökkvarinn. Hann
er úr svolitlum trjeklossa, sem tvær
fjaðrir eru skrúfaðar á. Fjaðrirnar
eiga að snertast. Það má taka fjaðrir
úr gömlu vasaljósi og nota þær. End-
arnir á rafleiðsluþráðunum frá batt-
eríinu og ljósperunni eru skrúfaðir
livor að siniii fjöður. Þið sjáið á efri
myndinni hvernig rafieiðslan liggur:
frá annari slökkvarafjöðrinni að
lampanum, frá lampanum að batterí-
inu og frá batteríinu að hinni slökkv-
arafjöðrinni. Þegar slökkvarafjaðr-
irnar snertast þá myndast liring-
straumur af rafmagni. En ef ekki væri
nú meira að gert þá mundi loga á
ijósinu i sífellu og þá mundi battcri-
ið ekki vera lengi að þrjóta. Þess-
vegna er svolítill trjetappi festur á
liurðina, þannig að hann gangi inn
á milli fjaðranna á slökkvaranum i
hvert skifti sem hurðinni er lokað.
Þá rofnar straumurinn og ijósið
slokknar.
Þetta er sama aðferðin og höfð er
við hurðir sumstaðar í búðum. Það
hringir inni þegar hurðinni er lokið
upp og heldur áfram að liringja þang-
að til henni er lokað aftur.
SkEmíilEgt saín.
Pað er gaman að eiga albúm með
myndum af vinum sinum, en iiitt er
l>ó meira gaman, að eiga „andlegt“
albúm, sem eigi aðeins geymir mynd-
ina lieldur líka hugsanir vina þinr.a,
eins og þær voru þegar þeir voru
drengir.
Svona albúmi ælta jeg að ráðleggja
þjer að koma þjer upp. Þú getur
notað stílabók í það. Þú ætlar hverj-
um dreng eina síðu og skrifar nú á-
kveðnar fyrirspurnir viðvíkjandi
drengnum í hverja línu á síðunni.
Fyrst kemur vitanlega nafnið, svo
fæðingardagur og ár, uppáhaldsnáms-
grein, uppáhalds höfundur, uppá-
halds íþrótt. Hvað viltu verða? upp
áhaldsiðja i tómstundum, hvaða per-
sónu í sögunni heldurðu inest upp á,
aðalgalli, aðalkostur, framtíðaróskir.
Svo ferðu með bókina til kunningja
þinna og hver fyllir út sína blaðsíðu
og svarar spurningunum. Svo verð-
ur hann að gefa þjer Ijosmynd af
sjer til að líma á síðuna og skrifar
nafnið sitt undir. Það er gaman að
blaða í svona bók eftir 15—25 ár og
sjá hvernig vonir hvers einstaks hafa
ræst.
Skraddaraskærin.
Þú skalt segja kunningja þínum
söguna af skraddaranum, sem átti
afar dýrmæt skæri og af skraddara-
sveininum, sem langaði svo mikið
til að ná í þessi skæri frá húsbónda
sínum. Til þess að missa ekki skær-
in batt skraddarinn þau með stálvír
er besía hEimilisblaöið.
í hring sem var á hurðinni. — Með-
an þú ert að segja frá þessu, bindur
þú skærin með seglgarni í hring á
kommóðuskúffunni eða annarsstaðar
þar sem fastur hringur er — eins
og sýnt er á myndinni.
Svo segið þið söguna áfram: Einn
daginn þegar skraddarinn kom á
saumastofuna var bæði sveinninn og
skærin horfin, en stálvírinn hjekk
Setjiðþið saman!
1......................
2......................
3 .....................
4 .....................
5 .....................
6 .....................
7 .....................
8 .....................
9.. ...................
10.....................
11.....................
12.....................
13 ........................
14 ........................
a—a—a—a—af—am-—ang—ann—ar—
austr—bukt—einn—en—finn—hun—í
i—i—1—j ó t—k ólg—1 a n d—1 á r—ma r t—
ól—reið—rúm-—sjá—tak—tim— u—ur
—ráð.
heill og ósnertur í hringnum. Og
láttu svo áheyrendurna reyna að
leika þessa list eftir. Það er hægt —
en hvernig er farið a’ð því?
Það getur víst enginn gert það,
nema sá sem lært hefir.
En þið getið lært það og losað
skærin, ef aðeins seglgarnið er nógu
langt. Takið í lykkjuna A og dragið
hana gegnum efra augað á skærun-
um, eins og örin B sýnir. Þegar það
er gert, er lykkjan gerð svo stór, að
CDE á skærunum verði Ijrugðið gegn-
hana og síðan efri oddinum og efra
auganu. Þegar öll skærin eru kom-
in gegnum lykkjuna er liægt að draga
segigarnið út úr skæraaugunum fyr-
irhafnarlaust; þau eru laus — og á-
horfandinn Iiissa.
Skrítin spurning:
Eru 64 jafnir 65?
Þið getið spurt stærðfræðingana
hvort (Í4 sjeu jafnir 65 og þeir munu
hlæja að ykkur. En þó getið þið
sannað — á yfirborðinu, að þessar
tvær tölur sjeu eins.
Þið takið krossstrykað blað og
klippið úr því ferhyrning; sem er 8
reitir á hvern veg eins og taflborð,
eða alls 64 reitir. Nú klippið þið
þennan ferhyrning í fjögur stykki
eftir línunum sem sýndar eru á efri
myndinni, línunum AB, CD og EF.
Raðið svo stykkjunum saman aftur í
rjetthyrning, eins og þann, sein sýnd-
ur er að neðanverðu á myndinni og
98.
1. Mannsnafn.
2. Skipsheiti og lilaðs.
3. Mannsnafn.
4. Gaddur.
5. Land i Asíu.
(i. Land í Evrópu.
7. Mannsnafn.
8. Kvenheiti.
9. Hlúti af Danmörku.
10. Kvenheiti.
11. Land í Afríku.
12. Er sætt.
13. Er í Eimreiðinni.
14. Hlunnindi.
Samstöfurnar eru alls 33 og á að
setja þær saman í 14 orð í samræmi
við það, sem orðin eiga að tákna.
Þannig að fremstu stafirnir í orð-
unum taldir ofan frá og niður og
upp myndi nöfn fjögra vatnsfalla í
Evrópu.
Strykið yfir hverja samstöfu
um leið og þjer notið hana i orð og
skrifið nafnið á listann til vinstri
Nota má ð sem d og i sem i, a sem
á, o sem ó og u sem ú.
teljið reitina. Myndin er 5 reitir á
annáii veginn og 13 á hinn og 5x13
eru -— 65. 65 reitir.
Skýringin á þessu fyrirbrigði er
sú, að þó að klippurnar sýnist falla
saman þá gera þær það ekki. Það er
ofurlítil rifa á milli og úr þessari
rifu verður samtals einn reitur, Þeg-
ar pappír með sináum reitum er
notaður, eins og hjerna á myndinni
er ómögulegt að sjá mismuninn með
berum augum, en sje reitastærri
pappír notaður — 1. d. ef reiturinn
er einn sentimetri á lilið— þá má
sjá það. Þessi einkennilega útkoma
byggist sem sje á sjónhverfingu.
Huar sr miödEpiIIinn 7
Hjerna kemur önnur sjónhverfing.
Spurðu einhvern hvort liann geti á
liálfri mínútu sagt þjer hvar mið-
depillinn (centrum) sje í myndinni
af feita drengnum með gleraugun.
Maður verður að hafa mjög glöggt
auga lil þess að sjá, að miðdepillinn
milli endanna á litlu línunum ])rein-
ur, sem eru teiknaðar undir vinstra
auganu á stráknum. Flestum mun
finnast að miðdepillinn sje einhvers-
staðar niðri á kinn. Þessi sjónvilla
orsakast af svörtu húfunni sem strák-
urinn er með á höfðinu.
Tóta fvænka.
O •"tl.*- • -"H,* • •'•llw O •lu.- • -"Ui-P 'liwO •'H..- • • -••II.,- O .•11,„ • ..rn^- o ^
• DrEkkiö Eqils-öl •
i
1 •-«||V. O -"lu- • .''tu.'* • -"Utr • -"aw O —U*- O ''Uv • O •"%. • "lu.- o ■••av- •