Fálkinn - 22.05.1937, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
Nr. 440. Adamson í roki.
S k r í 11 u r.
— Nei, þetta htýtar vist að vera
Wgí!
Smimidagur í Mexico.
Þau höfðu vilst í blindbyl, en
loksins bendir frúin á eitthvað sem
slendur upp úr snjónum. -— Líttu á,
Hinnk, þarna er hæna, svo að við
hljótum að vera nálægt einhverjum
— Merkjavörðurinn hefir fundið
upp nýtt merki, til þess að tilkynna
konunni sinni, þegar hann lango.r
i morgunmatinn.
- Ekki skil jeg í, að þú skulir
vera að kvarta um þreytu núna, eft-
ir að jeg hefi tekið við bakpokanum.
— Þetta er í þriðja sinn, sem þú
hrennir Napoleonskökurnar fyrir
mjer. Hvað á jeg að segja við skifta-
vinina?
—Gsétuð þjer ekki haldið bruna-
úlsölu?
bæ.
Þolinmóði biðillinn harkar af sjer
flóffið.
— Nei, en nú veit jeg hvar vi'ð
erum. Þetta er haninn á kirkjuturn-
inum.
Frú Larsen, sem á neftóbaks- og
munntóbaksgerðareiganda fynr
mann, er í heimsókn hjá frú Morten-
sen vinkonu sinni.
— Heyrðu, Anna, veistu að þú
hefir verið uppnefnd, sagði frú
Mortensen — fólk kallar þig Pontu
Skraasen, híhí.
— Jæja, en veistu, hvað þú ert
kölluð? Ja, veit ekki, hvort jeg á að
þora að segja þjer það — —
— Láttu það gossa.
— Þeir kalla þig Mortengæsina.
— Jeg er búin að kaupa mjer
nýjan bil.
— Nú, hvað var að þeim gamla?
— Jeg skai segja þjer það: Hornið
var orðið svo hjáróma.
Presturinn var á gangi og hitti
Óla litla, með grindhoraða belju i
eftirdragi. — Hvert ætlarðu með
kúna, ÓJi litli, spurði presturinn.
— Jeg ætla með hana á haga
hjerna, svo að hún fitni.
— Þú getur ekki selt ketið af
henni þó hún fitni, því að það er
orðið svo seigt og gamalt.
— Það sagði jeg líka við hann
pabba en hann sagði: Ketið verður
nýtt hvað sem öðru liður, því að
það er ekkert ket á beinunum í
beljunni núna“.
Tengdamóðirin situr yfir Eiríki
litla og er að syngja fyrir hann
vögguvísur, vel og lengi. Loksins
segir Eiríkur:
— Haltu kjafti, kerling, jeg vil
fá að fara að sofa.
Skák nr. 23.
Skák nr. 23....................
Moskva mars 1937. Tarrasch vörn.
Hvítt: Svart:
R. Fine M. Yudowitsch.
I.d2—-d4, d7—dð; 2. c2—c4, e7—
eö; 3. Rbl—c3, Rg8—f(3; 4. Rgl—f3,
(4. Rcl—g5, er venjulegra, en Fine
leikur altaf þannig i jsessari stöðu
og leikur stundum 5. e2—e3 og
seinna b2—b3 og Bcl—b2); 4.....
c7—c5; (Venjulega leikur hvitt hjer
5. d4xc5 til að gefa svörtu einangr-
að peð á d-línunni og beinir siðan
sókninni að því); 5. Bcl—g5, (Fine
leikur þennan leik, sem ekki er
talinn góður fyrstur manna í Hasl-
ings 1936—’37 á móti Winter. Betra
var t. d. 5. c4xd5, Rf6xd5; (i. e2 —
e4, Rd5xc3; 7. b2xc3, c5xd4; 8. c3\
d4, Bf8—b4f; 9. Bcl--d2, Bb4xd2f;
10. I)dlxd2, en svart getur þó feng-
ið góða stöðu með þvi að leiku
Rb8—b7 og síðan b7—b6 og Bc8—
b7); 5..... c5xd4; 6. iíf3xd4, eO
—e5; 7. Rd4—b5, (Betra var 7. Rd4
—f3, t. d. 7...d5—d4; 8. Rc3
d5, Rb8—c6; 9. e2—e4!;
7...... a7—-a6!; (Nýjung. í skák-
inni á milli Fiiie og Winter i Hást-
ings ljekk Winter 7...... dö—d4;
og framhaldið varð þannig: 8. Rc3
—d5, Rf6xd5; 9. Bg5xd8, Bf8—b4t;
10. Ddl—d2, — ef 10. Rb5—c3 þá
d4xc3 með ógnunum c3xb2t og e3
—c2f — 10.......Bb4xd2t; 11. Kel
xd2, Ke8xd8; 12. c4xd5, o. s. frv.);
8. Rc3xd5? Þótt ótrúlegt sje sjest
Fine yfir 9. leik svart. Ógnanir hvíts
virðast þó í fljótu bragði ekkert
hjegómlegar. T. d. 9. RdðxfOt og ef
g7xf6 þá 10. Ddlxd8t, Ke8xd8; 11,
Bg5xf6t með Ijett unnu tafli á hvítt.
Sömuleiðis ógnar hvítt 9. Rb5—c7t
með drotningartapi, en svart gerir
einfaldlega við þessu öllu saman og
hvítt tapar manni fyrir tvö peð.
Hvitt gat reynt að leika 8. Ddl—aí,
t. d. 8..... Bc8—d7; 9. e2—e'4!
(Ef 9. Rc3xd5, þá Bd7xb5!); 9.
d5xc4; 10. Bflxc4, a6xb5; 11. Bc4x
f7t, Ke8xf7; 12. Da4xa8, Bd7—c6:
13. Hal—dl, Dd8—c.7 með góðri
stöðu á svart); 8...... a6xb5!; 9.
RdðxfOt, Dd8xf6!; (Leikurinn sem
Fine sást yfir); 10. Bg5xf6, BÍ8—
b4t; 11. Ddl—d2, Bb4xd2t; 12. Kel
xe2, g7xf6 og svart vann.
Solveig skrifar vinstúlku sinni
eftir dansleikinn: — Hefðirðu verið
])ar þá hefðirðu iðrast eftir að þú
varst þar ekki.
— Jeg heyri að konan þín hafi
lent í bílslysi. Meiddist hún mikið?
— Nei, það var ekki annað en
að svolítil málmng skrapaðist af.
Gesturinn heimsótti eigandann að
nýju húsi í útjaðri bæjarins og var
að horfa út um gluggann og segir:
Mjer finst hálf eyðilegt hjerna í
kring.
— Já, svaraði lmseigandinn, jeg
plantaði trjen núna í vor en þau
verða vonandi orðin drjúgum stærri
þegar þjer komið hingað næst.