Fálkinn - 23.10.1937, Side 10

10
F Á L K I N N
Nr. 463. Minjagripir frá veiðum Adamsons.
S k r í 11 u r.
Heyrðii mamma, fæ jeg mann
eins og hann pabbi er, ef jeg gifti
mig þegur jeg er orðin slór.
- Já, barnið mitt.
En ef jeg gifti mig ekki, verð
jeg J>á eins og Juín Hanna frænka?
—- Já, barnið mitt.
- Já, en heyrðu, mamma. IJvað
i ósköpumim á jeg J)á að gera?
Tanniœknirinn: Manstu ekki
eftir mjer Jjegar jeg var strákur. Jeg
er hann Júlli, sem þið voruð altaf
að hrekkja i skólanum.
e
Námfiisu svanirnir í skemtigarð-
inum.
Martröð veðurfræðingsins.
— Jeg veil J>að vel, að jeg er ekki
eins fallegur og sngrtitegur og jeg
ætti að vera!
— Æ, vertu ekki að setja J>að
fyrir J)iy, Axel minn. Þú ert sem
betnr fer aliaf í búðinni.
Hreyfanlega sumai'skemtihúsið. ■—
Akið Jijer varlega við erum að spila
billjardl
Kringlukaslarinn.
Þjófurinn í fangelsi: — Nú neyfi-
isl jeg lil aS sofa á nóttinni. Mjer
blöskrai; hvað jeg verS aS fara illa
nieS myrkriS.
— SiturSu nú og þambar öl. Of*
í morgun sá jeg þig lika vera aS
drekka öl. Og læknirinn hefir
bannaö þjeyr aS drekka nema eitt
glas á dag.
— Já, jeg veit þaS. En þetta er
glasiS fyrir 7. október 1958.
— ÞaS er erfitt aS versla á kaup-
höllinni. Annan dqginn græSir maö-
ui og hinn daginn tapar maSur.
Væri þá ekki ráS aS versla
þar annanhvorn dag.
IvomiS þjer fljótt út, prófessor.
llúsiS er aS brenna!
Nei, jeg hefi þriggja mánaSa
uppsagnarfrest.
Þetta er merkilegur drykkur.
Fyrst setur maSur romm i glasiS
lil þess aS hafa hann sterkan. Svo
hcllir maSur vatni í, til þess aS
gera hann veikan. Svo kreistir
maSur sítrónu í hann lil þess aS
gera hann súran og síSan sykur.
svo aS hann verSi sætur. Og loks
segir maSur „þína skál!“ og drekk-
ur svo úr glasinu sjálfur.
Erlent stórblaö lagSi ])essa spurn-
ingu fyrir lesendurna: „HvaSa bók
hefir komiS ySur aö liestu gagni i
lífinu?“
Einn kvenlesandinn svaraSi
svona:
„MatreiSslubókin hennar mömnni
og tjekkbókin hans pabha“.
MaSurinn sem jeg vil giftast
verður aS vera sterknr eins og
Ijón, fimur eins og tígrisdýr, klókur
eins og hundur og hafa fallega
rödd eins og næturgali.
Þá yrSi hann aS vera heimsk-
m eins og asni, el' hann giftist þjer.
Hefir ySur veriS refsaS áSur?
Já, fjórum sinnum.
Þjer vitiS aS refsingin verSur
þyngri núna, þegar svo er ástatt?
ÞaS get jeg ekki skiliS, mjer
finsl þvert á móti aS jeg ætti aS
fá afslátt.
Lína litla hafSi ])aS starf aS vitja
um eggin i liænsnahúsinu á morgn-
ana. En einn morguninn kemur hún
tómhent og móSir hennar spyr:
Voru engin egg í hreiSrunum,
l.ina?
- Nei, ekki nema þetla eina, sem
bænurnar taka mál eftir.
Pabbi, er þaS satt, aS kenn-
ararnir fái kaup?
— Já, l)aS fá þeir vitanlega, góSi
min n.
— Nú ofbýSur mjer! Og viS sehi
gerum alt i skólanum.
Hversvegna gafstu dyraverS-
inum krónu, þegar hann fjekk þjer
frakkann?
Sástu ekki bvaSa frakka hann
gaf mjer?
- HvaS eru ærlegheit?
AS efna altaf allt sem möSur
iofar.
Og hvaS eru hyggindi?
AS lofa aldrei neinu.
Skoli keypti nýja skó handa kon-
unni sinni. ÞaS kemur stundum
fyrir, jafnvel i Skotlandi. Þegar hún
l'ór út meS honum i fyrsta skifti á
nýju skónum, kallaSi tiann byrstur
til liennar:
— Glentu þig nú eins og ])ú get-
ur. Þá endast þeir lengur!